کد خبر: 683007
تاریخ انتشار: ۰۴ آبان ۱۳۹۳ - ۱۱:۳۸
گفت و گوي «جوان» با ‌امير مهدي‌زاده قهرمان كاراته بازي‌هاي آسيا‌
شيوا نوروزي
بيشتر از آنكه به فكر مدال باشد و پركردن ويترين افتخاراتش به خدا و ائمه اطهار توكل مي‌كند و با همين اعتقاداتش نيز تاكنون به بهترين عناوين رشته كاراته در جهان و آسيا رسيده است. امير مهدي‌زاده بيش از آنكه به خاطر مدال‌هاي رنگارنگش بين همشهري‌ها و اهالي كاراته معروف باشد به اعتقادات و ارادتي كه به خاندان عصمت و طهارت دارد مشهور است؛ شهرتي كه آن را مديون توسل به اهل بيت و به ويژه حضرت ابوالفضل العباس (ع) است. نيمه شعبان سال گذشته بود كه دوربين صداوسيما در مسجد جمكران چهره جواني را به تصوير كشيد كه كفش‌هاي زائران و شيفتگان امام عصر(ع) را واكس مي‌زند. البته اين جوان كلاهي به سر گذاشته بود تا كسي او را نشناسد اما گزارشگر صداوسيماي قم پس از آنكه قهرمان جهان را شناخت مهدي‌زاده را راضي كرد تا اقدام ارزشمند او را به تصوير بكشد. پخش اين گزارش واكنش مثبت خيلي‌ها را به همراه داشت، به ويژه ورزش‌دوستاني كه حواشي زياد فوتبال را مي‌بينند. قهرمان 60- كيلوي كاراته جهان براي رسيدن به مدال طلاي 2012 فرانسه 12 سال زحمت كشيد اما همان مدال را در برنامه
«شهر ياكريم» به نفع ايتام به مزايده گذاشت. خيران ديگر كمك مالي مي‌كردند و مهدي‌زاده جوان هم از با ارزش‌ترين مدالش براي شريك شدن در اين كار خير استفاده كرد.
 
 
گرفتن مدال طلا در بازي‌هاي آسيايي اهميت زيادي دارد، به ويژه اگر ميزبان براي تصاحب مدال‌ها از هيچ ناداوري و اعمال نفوذي دريغ نكند. كاروان كاراته ايران از جمله رشته‌هايي بود كه در اينچئون خوش درخشيد، هم بانوان و هم آقايان، سه طلا و دو برنز براي ايران به ارمغان آوردند. در ميان اين مدال‌آوران كاراته كاري هست كه خيلي‌ها منتظر طلايي شدنش بودند؛ از جمله غلامرضا دباغيان كه زحمات زيادي براي موفقيت او كشيده است.‌امير مهدي‌زاده چهار سال تمام خواب روزي را مي‌ديد كه با افتخار روي سكوي قهرماني بايستد و پرچم ايران كه به اهتزاز درمي‌آيد سرود ملي را با غرور بخواند. خوشبختانه مهدي‌زاده هم خودش به آرزويش رسيد و هم نوزدهمين مدال طلا را براي كاروان ايران به دست آورد. قهرمان قمي در شرايطي به اين افتخار رسيد كه چهار سال پيش در گوانگژو اسير ناداوري شد و دستش به خوشرنگ‌ترين مدال نرسيد. ولي اين بار در كره جنوبي جوري با حريفان مبارزه كرد كه حتي زور داوران كره‌اي هم به او نرسيد. البته مهدي‌زاده هنوز راه زيادي تا رسيدن به سقف آرزوهايش دارد، راهي كه تا چند روز ديگر به مسابقات جهاني آلمان مي‌رسد. گفت و گوي «جوان» با قهرمان آسيا و جهان را مي‌خوانيد.

شكست در بازي‌هاي آسيايي گوانگژو چه تأثيري در بالا رفتن انگيزه شما براي گرفتن مدال طلا در اينچئون داشت؟

چهار سال پيش در گوانگژو حضور داشتم ‌اما به خاطر ناداوري‌ها نتوانستم مدال بگيرم. چهار سال سخت را پشت سر گذاشتم و چهار سال صبر كردم تا روز قهرماني‌ام فرا برسد. در گوانگژو چين در نيمه‌نهايي و در مقابل حريف قزاق مشكلات داوري پيش‌ آمد. فيلم آن بازي را دارم و هر وقت كه آن را مي‌بينم افسوس موقعيت از دست رفته را مي‌خورم.

زماني كه روي سكوي قهرماني رفتيد به چه چيزي فكر مي‌كرديد؟

رفتن روي سكوي قهرماني حس و حال عجيبي دارد. حس فوق‌العاده‌اي است وقتي مي‌بيني پرچم كشورت به اهتزاز درآمده و سرود ايران نواخته مي‌شود احساس غرور مي‌كني. براي رسيدن به مدال طلا خيلي سختي كشيدم و خدا را شكر مي‌كنم كه به هدفم رسيدم.

موضوع پاداشي كه براي طلايي‌هاي بازي‌هاي آسيايي در نظر گرفته شده بود تا چه اندازه در موفقيت شما تأثيرگذار بود؟

قطعاً اين مسئله تأثيرگذار است چراكه براي ورزشكاري كه حرفه‌اي تمرين مي‌كند و شغل ديگري به غير از ورزش ندارد اگر زندگي‌اش تأمين باشد به راحتي و بدون دغدغه روي رشته‌اش تمركز مي‌كند و مثل ساير ورزشكاران ديگر كشورها به چيزي جز ورزش و مدال‌آوري فكر نمي‌كند. منتها در ورزش ايران شرايط متفاوت است و فقط نزديك بازي‌هاي آسيايي و المپيك كه مي‌شود به ورزشكاران توجه مي‌كنند.

اين موضوع بر هر ورزشكاري تأثيرگذار است.‌اميدوارم شرايط به گونه‌اي شود كه هميشه حمايت‌هاي لازم از ورزشكاران بشود تا در راه‌ آماده‌سازي براي تورنمنت‌هاي مختلف مشكلي نداشته باشند.

رقابت‌هاي 2014 با بازي‌هاي گوانگژو چه تفاوتي داشت؟

من كه خودم در چهار سال گذشته شرايطم متفاوت از قبل بود. از نظر حضور در مسابقات تجربه بيشتر و از لحاظ روحي و جسمي نيز رشد بهتري داشتم و در جريان رقابت‌ها تمركز بيشتري داشتم. به شخصه در اينچئون مسابقه برايم بهتر شده بود چراكه خيلي خوب توانستم شرايط هر مبارزه را تحت كنترل خودم در‌بياورم و به گونه‌اي بازي كنم كه جاي هيچ بحثي براي داوران باقي نماند.

با اين حساب شما هم در كره طعم ناداوري‌ها را چشيده‌ايد.

در كل شرايط براي همه بچه‌ها سخت بود. در مبارزه نيمه نهايي‌ام حريفم كره‌اي بود و همين مسئله كار را براي من دشوار كرد. هم تماشاگران طرفدارش بودند و هم داوران. حتي داوران زمان بازي را به نفع كره‌اي نگه داشته بودند و در حالي كه من بازي را برده بودم دو ثانيه به حريف كره‌اي بيشتر فرصت دادند تا بلكه بتواند نتيجه را جبران كند. ولي خوشبختانه با توكل به خدا و ائمه پيروز شدم و به فينال رسيدم.

پيش از آنكه به بازي‌هاي آسيايي اعزام شويد هم به قهرماني و كسب مدال طلا فكر مي‌كرديد؟

صد در صد. همه تمركزم روي اين مسابقات بود. منتها هميشه به خودم مي‌گفتم كه براي موفقيت بايد پله پله جلو بروم و يكي يكي حريفانم را مغلوب كنم. اولين رقيبم تاجيكستاني بود، بعد حريف چيني را با اقتدار بردم و در نيمه نهايي به همان كره‌اي خوردم كه اشاره كردم داوران چقدر هوايش را داشتند. در فينال نيز كاراته كار اردني را شكست دادم.

كلكسيون افتخارات‌امير مهدي‌زاده تكميل شده يا هنوز به مدال‌هاي بيشتر مي‌انديشيد؟

كمتر از دو هفته ديگر مسابقات جهاني 2014 آغاز مي‌شود و من تلاش مي‌كنم بهترين نتيجه و مدال را بگيرم. در حال حاضر در اردو هستيم و از شما و همه مردم مي‌خواهم كه براي من دعا كنند تا يك مدال خوب ديگر بگيرم. براي من بازي‌هاي آسيايي ديگر تمام شده و يك مسابقه بزرگ ديگر در پيش دارم كه ‌اميدوارم با موفقيت آن را پشت سر بگذارم.

در رده بندي جديد فدراسيون جهاني شما در وزن 60- كيلوگرم رتبه پنجم را در اختيار داريد و داگلاس برزيلي اول است. فكر مي‌كنيد بتوانيد روزي خود را به عنوان نفر اول جهان معرفي كنيد؟

اگر لطف خدا و دعاي مردم شامل حالم شود و در جهاني آلمان كه 14 آبان آغاز مي‌شود به مدال طلا برسم قطعاً مي‌توانم به رتبه اول هم برسم. با اين حال فعلاً براي من رنكينگ اهميتي ندارد و مهم كسب مدال و افتخار براي كشورم است. اگر به اين هدفم برسم و طلايم قطعي شود پس از آن به رنكينگ جهاني هم فكر خواهم كرد.

پس از قهرماني شما در اينچئون شنيديم كه مدال خود را به همسرتان تقديم كرديد. چطور شد كه اين تصميم را گرفتيد؟

9 ماه است كه ما عقد كرديم و من پس از اين اتفاق به اردو رفتم. در مجموع همسرم هشت ماه سخت را پشت سر گذاشت. خيلي سخت بود‌ اما دوري من را تحمل كرد و در اين مدت هم هميشه حامي و پشتيبان واقعي من بود. من هم از اول در نظر داشتم كه در صورت گرفتن طلا، مدالم را به همسرم تقديم كنم. به نظرم مدال طلا حق همسرم بود.

دعا و توسل چه نقشي در موفقيت قهرمان كاراته آسيا و جهان داشته است؟

تأثير خيلي زيادي داشته. من اعتقاد خاصي به ائمه اطهار به خصوص ابوالفضل العباس (ع) دارم. هميشه از ايشان در مسابقاتم مدد گرفته‌ام، چه بازي‌هاي آسيايي و چه جهاني. اين اعتقادات اعتماد و آرامش خاصي به من مي‌دهد. چراكه مي‌دانم هميشه يك نفر هست كه حواسش به من باشد. تا الان اعتقاد و ايمان به ائمه همواره در موفقيت‌هايم به من كمك كرده و من مدد و ياري آنها را به چشم ديده‌ام.

از ماجراي مسابقات 2012 فرانسه براي ما بگوييد، همان رقابتي كه پرچم يا ابوالفضل‌(ع) را به جهانيان نشان داديد.

مسابقات خيلي سختي پيش رو داشتم و حريفان هم بهترين‌هاي دنيا بودند. از طرفي مسابقه‌ام نيز با روز عاشورا همزمان شده بود. همانطور كه گفتم رقابت واقعاً دشوار بود و من هم به مسابقه فينال رسيده بودم و اولين فينال مسابقات جهاني را تجربه مي‌كردم. خوشبختانه موفق شدم با توسل به آقا ابوالفضل در اولين حضورم به مدال طلاي دنيا برسم و من در فينال به عينه ديدم كه توسل به حضرت ابوالفضل من را به اين موفقيت رساند. پس از پيروزي در بازي آخر و در روز تاسوعاي حسيني پرچم آقا ابوالفضل را به همه دنيا نشان دادم. در كل هم زندگي و هم ورزش قهرماني را مديون ايشان هستم.

اين پرچم را هميشه همراه خود داريد؟

پرچم را قبل از مسابقات از حرم حضرت معصومه‌(س) خريدم و در فرانسه بعد از قهرماني‌ام آن را به همه نشان دادم. اين پرچم هميشه همراهم و در ساكم هست. در تمام مسابقات انرژي خاصي به من مي‌دهم. در حقيقت اعتقاداتم هميشه به من كمك كرده تا به اهدافم برسم.

در اينچئون نيز همين انرژي مثبت به شما كمك كرد؟

بله، بازي‌هاي آسيايي در كره برگزار مي‌شد و مي‌دانستم داوري و تماشاگران همه به نفع حريف كره‌اي است. با اين حال توكل و توسل به خدا و حضرت عباس آرامشي به من داد كه بتوانم خوب فكر كنم، بهترين تصميم را بگيرم و به پيروزي برسم.

بعد از اينكه به ايران بازگشتيد و به زادگاهتان‌ آمديد اول از همه به مزار شهداي گمنام شهر مقدس قم رفتيد. هدفتان از اين كار چه بود؟

از قبل قرار بود كه اين كار را انجام دهم. چرا كه از نظر من شهدا قهرمانان واقعي هستند. با ايثاري كه آنها در حق مردم و كشورشان انجام دادند حالا ما در مسابقات شركت مي‌كنيم و براي كشورمان مدال مي‌آوريم. آن عزيزان بدون هيچ انتظاري جانشان را دادند و براي كشورشان از جانشان گذشتند. قهرماني ما در مقابل كاري كه آنها كردند اصلاً قابل قياس نيست. همه ما مديونشان هستيم و وظيفه خودم مي‌دانستم كه مزار شهدا بروم. اگر ‌امروز مهدي‌زاده قهرمان آسيا مي‌شود بايد بداند كه مديون چه كساني هستيم. شهدا جانشان را دادند تا بقيه موفق شوند.

چطور شد كه تصميم گرفتيد مدال جهاني كه سال‌ها براي آن زحمت كشيده‌ايد را به نفع ايتام به مزايده بگذاريد؟

در روز عيد فطر بود كه در برنامه «شهر ياكريم» شبكه استاني قم بسياري از خيران به ايتام كمك كردند. من هم تصميم گرفتم از شهرتم براي كمك به اين عزيزان استفاده كنم چراكه از نظر اقتصادي در شرايطي نبودم كه كمك كنم. به همين دليل تصميم گرفتم كه مدال طلاي جهاني‌ام را به نفع ايتام شهر قم به مزايده بگذارم تا از اين طريق من هم در اين كار خير سهيم باشم. خوشبختانه يكي از خيران اين مدال را 70 ميليون تومان خريداري كرد. خوشحالم كه اين مبلغ به واسطه من به ايتام رسيد. خدا را شاكرم كه من هم لياقت شركت در اين حركت خيرخواهانه را پيدا كردم و از اينكه عرق ريختن‌هاي من طي اين سال‌ها باعث شد كمكي به نيازمندان شود خوشحالم.

از نذري كه در روز نيمه شعبان در مسجد جمكران آن را ادا كرديد بگوييد.

نذر كرده بودم كه اگر طلاي جهان را بگيرم در روز نيمه شعبان در مسجد جمكران كفش‌هاي زائران را واكس بزنم. البته من كلاهي سرم گذاشته بودم كه شناخته نشوم ولي از شانس من دوربين صدا و سيما آنجا بود و من را شناختند. البته من خيلي اصرار كردم كه تصويري از من پخش نشود ولي خب در نهايت رضايت دادم و گزارش پخش شد.

از استقبال مردم و مسئولان قم از قهرمان آسيا راضي بوديد؟

مردم كه هميشه لطف دارند. وقتي برگشتم تمام مسئولان استان از استاندار گرفته تا شهردار به منزلمان آمدند و تبريك گفتند. مردم هم در مراسم استقبال خيلي زحمت كشيدند و من را واقعاً شرمنده خودشان كردند.

چقدر تا رسيدن به سقف آرزوهايتان فاصله داريد؟

دنياي ورزشي با زندگي كاملاً متفاوت است. در زمينه ورزشي كه خب طبيعتاً آرزويم گرفتن مدال‌هاي خوشرنگ است. منتها دلم نمي‌خواهد فقط در ورزش قهرمان باشم بلكه مي‌خواهم در زندگي نيز قهرمان باشم. عاقبت به خيري آرزويي است كه براي من موفقيت اصلي محسوب مي‌شود.

شما مثل برخي از ورزشكاران كه به رغم سن كم به فكر خداحافظي از دنياي قهرماني مي‌افتند، در فكر كنار گذاشتن ورزش حرفه‌اي نيستيد؟

فعلاً كه فكر مي‌كنم تا چهار- پنج سال بتوانم مبارزه كنم. البته تا هر زمان كه خدا به من سلامتي بدهد براي كشور مسابقه مي‌دهم. ولي هدفم اين است كه بتوانم بچه‌هاي بااستعداد را پرورش دهم و تجربياتم را در اختيارشان قرار دهم.

هميشه غلام رضا دباغيان ( مربي كاراته) را يكي از عوامل موفقيت خود معرفي كرده‌ايد. فكر مي‌كنيد توانسته‌ايد پاسخ زحمات او را بدهيد؟

كاراته را با او شناختم. اولين روزي كه به باشگاه رفتم اصلاً نمي‌دانستم كاراته چيست. اين زحمات استاد دباغيان بود كه من را به اينجا رساند. او به اندازه پدرم به گردن من حق دارد.‌اي كاش مي‌شد كه استاد دباغيان نيز به اينچئون مي‌آمد و من در آغوش او جشن قهرماني مي‌گرفتم.‌اميدوارم كه شاگرد خوبي براي اين مربي موفق كاراته باشم و زحماتشان را جبران كنم.

در كاراته كسي به فكر گرفتن كارت معافيت از خدمت آن هم از راه غير‌قانوني مي‌افتد؟

اصلاً از اين خبرها نيست. اين فوتباليست‌ها هستندكه از اين كارها مي‌كنند. در رشته ما چنين اتفاق‌هايي نمي‌افتد.

اوضاع اقتصادي كاراته‌كاران در مقايسه با فوتبالي‌ها چگونه است؟

از نظر اقتصادي شرايط خوبي نداريم. تمام مدال‌ها را رشته‌هاي انفرادي مي‌گيرند آن هم با زحمت فراوان‌ اما در آخر همه‌چيز برعكس مي‌شود و پول به فوتبال مي‌رسد. در فوتبال كسي كه در تيم ملي نيست و پيراهن ملي نمي‌پوشد به اندازه كل فدراسيون ما پول مي‌گيرد.

حواشي زياد كاراته همواره يكي از معضلاتي بوده كه كارشناسان از آن انتقاد كرده‌اند. تاكنون چگونه اين حاشيه‌ها را مديريت كرده‌‌ايد كه در عملكرد شما تأثير منفي نگذارد؟

حاشيه خيلي زياد است و هميشه هم بوده. منتها تمامي بچه‌هاي تيم ملي هميشه تمركزشان را معطوف تمرينات، حرف‌هاي مربيان و مسابقات كرده‌اند و توجهي به ساير مسائل نداشته‌اند. به همين دليل ما ملي‌پوشان هيچ وقت اجازه نداده و نمي‌دهيم كه مسائل حاشيه‌اي در كارمان تأثير بگذارد و تلاش مي‌كنيم كه تمام حواسمان به كار خودمان باشد نه چيز ديگر. در حقيقت تمامي بچه‌هاي تيم ملي به نوعي با حواشي رو به رو مي‌شوند و اين خود ورزشكار و بازيكن است كه بايد اين چالش‌ها را مديريت كند. به شخصه هر زمان كه حاشيه‌اي براي به وجود آمده سعي كردم عكس‌العملي نشان ندهم تا شرايط پيچيده نشود. خوشبختانه در اين راه موفق هم بوده‌ام و خودم را درگير اينگونه مسائل نكرده‌ام.

فكر مي‌كنيد اگر روزي اوضاع مالي رشته كاراته خوب شود به معضلات و چالش‌هاي پرشمار فوتبالي‌ها دچار مي‌شود؟

هيچ وقت چنين اتفاقي رخ نخواهد داد.‌امكان ندارد بچه‌هاي كاراته، كشتي، تكواندو و بسياري از رشته‌هاي ديگر دچار چنين موضوعاتي شوند. ورزشكاران كاراته همه زحمتكش هستند و قدر موفقيت‌هاي خودشان را خوب مي‌دانند.

براي يك ورزشكار شهرت مهم است يا محبوبيت؟

قطعاً محبوبيت، محبوبيتي كه مردم دوستش داشته باشند و در قلب طرفدارانش باشد. شهرت هيچ وقت ماندگار نبوده. البته من مشهور نيستم (با خنده) ولي مردم هر موقع كه من را در خيابان و ‌اماكن عمومي ديده‌اند به من لطف داشته‌اند. به ويژه بعد از بازي‌هاي آسيايي اينچئون. از همه اين عزيزان تشكر مي‌كنم و ‌اميدوارم خدا اين فرصت را به من بدهد تا در مسابقات آتي زحمات و محبت‌هايشان را جبران كنم.

نظر شما
جوان آنلاين از انتشار هر گونه پيام حاوي تهمت، افترا، اظهارات غير مرتبط ، فحش، ناسزا و... معذور است
تعداد کارکتر های مجاز ( 200 )
پربازدید ها
پیشنهاد سردبیر
آخرین اخبار