جوان آنلاين: این روزها شهر مریوان به رنگ نمایش های خیابانی در آمده است که از ساعات صبح
تا شباهنگام در خیابان ها و پارک ها و روستای های اطراف شهر اجرا می شوند، یکی از حاضران این روزهای جشنواره مهمانان خارجی
هستند که برای اجرای اثارشان به ایران و مریوان آمده اند، به همین بهانه پای سخن نریمان مجید سرپرست تئاتر اقلیم کردستان نشسته ایم تا ازجشنواره بی المللی
تئاتر مریوان و حضور در ایران بپرسیم.
اقای نریمان مجید! چه شد که در این دوره از جشنواره بین الملی تئاتر خیابانی
حضور به هم رساندید؟
من به عنوان سرپرست تئاتر اقلیم کردستان در این دوره از جشنواره تئاتر خیابانی
مریوان به همراه گروه نمایش« دیگه کلمه نمی شه »حضور پیدا کرده ام،.
چندمین بار است که در این جشنواره شرکت می کنید؟
ما از سالها پیش در جشنواره تئاتر خبابانی مریوان اشنایی داشتیم و همچنین با
مسئولان برگزاری جشنواره اما حضورمان درجشنواره اولین بار بوده است. شهر دربندی
خان هم پایتخت تئاتر خیابانی اقلیم کردستان است و ما در این جشنواره میزبان گروه
های تئاتر خیابانی ایران بوده ایم و این باعث شناخت بیشتر ما از تئاتر ایران شده
است.
جایگاه تئاتر در اقلیم کردستان عراق به چه صورت می بینید؟
به دلیل برگزاری جشنواره های تئاتر به خصوص جشنواره تئاتر خیابانی بین المللی
دربندی خان، آثاری از نقاط مختلف را داشته ایم اما به دلیل وجود جنگ در منطقه و
امکانات محدود، جشنواره های تئاتر کردستان عراق نتوانسته اند به جایگاه جشنواره
های ایران برسند. جشنواره تئاتر دربندی خان هم در سالهای اخیر رشد بسیار داشته است
و در طول این سالها توانستیم میزبان گروه های خارجی باشیم. یکی از محورهای مورد
تاکید ما در اثار جشنواره ها هم مسئله محیط زیست است و همواره آثاری با این مضمون
را بر صحنه می بریم.
نمایش کردستان عراق در این دوره از جشنواره در چه قالبی است.
کار ما یک بازیگر اصلی و دو بازیگر فرعی دار که نقش بازیسازی را در میان
تماشگران ایفا می کنند. به نظر من اصل و اساس تئاتر خیابانی برقراری ارتباط با
مردم است و به همین دلیل هم بازیسازها در میان تماشاگران حضور پیدا می کند واین باعث
می شوند که تماشاگران هم بازیگر کار باشند.
به نکته خوبی اشاره کردید، مسئله تئاتر اینتراکیتو و تعامل میان مخاطبان و
بازیگران تئاتر و به باور شما این تعامل چقدر می تواند در افزایش کیفی تئاتر موثر
است؟
متاسفانه برخی از آثاری تئاتر خیابانی هیچ تفاوتی با تئاتر صحنه ای ندارند در
حالی که تئاتر خیابانی به معنای تعامل با مخطاب است و هر اندازه که بازیگر بازی می
کند، تماشاگر هم باید بازی کند و اگر اصل ارتباط در تئاتر خیابانی نباشد، اصلا
تئاتر خیابانی به حساب نمی اید.
پیش از اینکه به ایران بیایید چه تصویر از ایران و ایرانیان در ذهن داشتید و
این تصویر پس از ورود به ایران چه تفاوتی داشت؟
تاریخ سیاست این را به ما ثابت کرد که ایرانی های همواره مردم مهمان نوازی
بوده اند، ما مشکلات بسیاری در دهه های اخیر داشتیم مانند جنگ و بلاهایی که صدام
بر سر کردها آورد اما ایرانی ها همواره پشت و پناه ما بودند و این صمیمیت و محبتی
که ایرانی ها در تمام دوره ها با ما داشتند باعث شده که با اینکه در کشور دیگری
حاضر شده ایم و گذرنامه ما مهر خورده است اما اصلا احساس غربت نکنیم و فکر کنیم که
در کشورخودمان هستیم چون میزبان های ما سالهای سال است که میزبانی ما را می کنند و
ما هیچ وقت این برادری را فراموش نمی کنیم. اخرین مشکل که که در سال جاری برای ما
حضور نیروهایی متخاصم داعش بود که بار دیگر کشور ایران دست یاری به سمت ما دراز
کرد و حمایت کاملی از مردم کردستان در برابر نیروهای داعش به عمل آورد.
استقبال مردم مریوان را از اجراهای جشنواره طور ارزیابی می کنند؟
نام مریوان در کشور ایران با نام جشنواره بین المللی تئاتر خیابانی عجین شده
است و این باعث می شود که مردم مریوان با شور و شعف به تماشای اثار این جشنواره
بنشینند.
جایگاه تئاتر خیابانی مریوان را در تئاتر منطقه چطور ارزیابی می کنید؟
جشنواره بین المللی تئاتر خیابانی مریوان سالهای سال است که میزبان گروه های
برجسته تئاتر خیابانی جهان است و این مسئله باعث شده که نام این جشنواره در تئاتر
منطقه به ثبت برسد.
