در حالي كه دستيار ارشد رئيس‌جمهور معتقد است سران اصلاح‌طلب و حتي شخصيت‌هاي متوسط آنها هيچ سهمي از دولت نمي‌خواهند، محمد موسوي بجنوردي عضو مجمع روحانيون مبارز به بيان مهم‌ترين مطالبات اصلاح‌طلبان از دولت پرداخت.
در حالي علي يونسي دستيار ارشد رئيس‌جمهور در گفتوگو با فارس درباره مطالبات اصلاح‌طلبان از دولت يازدهم گفته بود «سران اصلاح‌طلب و رهبران اصلاح‌طلب و حتي شخصيت‌هاي متوسط آنها هيچ سهمي از دولت نمي‌خواهند» كه روز گذشته آيت‌الله موسوي بجنوردي عضو مجمع روحانيون مبارز در گفت‌و‌گويي با روزنامه آرمان به بيان مهم‌ترين مطالبات خود از دولت روحاني پرداخت.
انتقاد سران اصلاحات از تغييرات اندك دولت در استان‌ها موسوي بجنوردي درباره اينكه بزرگ‌ترين نقد شما به دولت يازدهم چيست، گفته است: «تغييرات در استان‌ها كم شده است. آقاي شيخ قدرت عليخاني نقل كرد كه آقاي هاشمي به خراسان رضوي رفت و معلوم شد فرمانداران اين استان عوض نشده‌اند؛ يعني همان افرادي كه در زمان آقاي احمدي‌نژاد بودند، هنوز هستند. مردم توقع دارند، آنهايي‌كه حامي‌اش بودند مثل آيات هاشمي، سيد حسن خميني، حجت‌الاسلام سيد محمد خاتمي و مجمع روحانيون مبارز توقع دارند تغييراتي انجام شود و افرادي بر سر كار بيايند كه واقعا در خط امام و انقلاب باشند نه اينكه همان افراد سابق باشند كه سبب ناراضي شدن مردم شوند و بگويند اين دولت هم كاري براي ما نكرد!» اين عضو مجمع روحانيون همچنين در واكنش به اينكه «دليل عدم تغييرات به‌هنگام در دولت را چه مي‌دانيد؟ نشده يا نتوانستند؟» تصريح كرده است: «نتوانستند يعني چه؟ مثل آب خوردن است تغيير دادن.» البته پيش از اين نيز ناميدن اصلاح‌طلبان به عنوان «مغز دولت روحاني»، «دست دولت روحاني»، «پاي دولت روحاني»، «قلب دولت روحاني» و «ستون فقرات دولت روحاني» به وام‌دار بودن رئيس‌جمهور به اصلاح‌طلبان اشاره دارد، تا جايي كه مرتضي حاجي عضو بنياد باران با تبيين جايگاه اصلاح‌طلبان در دولت گفته بود «بالاخره اصلاح‌طلبان در اين دولت حضور دارند، آنها يا ستون فقرات، يا دست يا پا يا مغز دولت هستند و فعاليت مي‌كنند.»
آغاز انتقاد از دولت روحانيپيش از همه اين انتقادات، سعيد حجاريان تئوريسين برجسته جريان اصلاحات به طرح ديدگاه اصلي اصلاح‌طلبان در قبال دولت يازدهم پرداخت و با اشاره به پايگاه اجتماعي روحاني در داخل كشور، اصلاح‌طلبان را بخش عظيمي از اين پايگاه اجتماعي معرفي كرده و گفته بود: «اگر اصلاح‌طلبان نباشند روحاني هم وجود نخواهد داشت. اصلاح‌طلبان حامي و ستون فقرات برنامه‌هاي روحاني هستند و اگر اصلاح‌طلبان بشكنند روحاني هم شكسته است، چراكه وي با حمايت هاشمي و خاتمي و همچنين كناره‌گيري عارف و بسيج اصلاح‌طلبان رأي آورد.»
البته اين نوع اظهارنظر حجاريان صداي علي يونسي دستيار ويژه رئيس‌جمهور را درآورد تا جايي كه وي در گفتوگو با فارس تأكيد كرد: «اين تعابير، تعابيري شوخي است و اصلاح‌طلبان ستون فقرات دولت نيستند.» از سويي ديگر ابراهيم اصغرزاده از فعالان اصلاح‌طلب در همايش حزب همبستگي در سالگرد 22 خرداد گفته بود: «روحاني بايد به شعارهاي اصلاح‌طلبان پايبند باشد و به آن شعارها عمل كند؛ اصلاح‌طلبان روحاني را به قدرت رسانده‌اند.»
اين در حالي است كه مصطفي كواكبيان دبيركل حزب مردم‌سالاري نيز در نشست خبري با موضوع تبيين ديدگاه اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس دهم، به بيان سهم‌خواهي اصلاح‌طلبان از دولت يازدهم پرداخت و گفت: «در انتخابات 92 اتحاد اصلاح‌طلبان سبب پيروزي روحاني شد و روحاني وام‌دار اصلاح‌طلبان است و اگر اصلاح‌طلبان پشتيباني نمي‌كردند معلوم نبود ما دولت يازدهم را به اين شكل داشته باشيم.»
حمايت مطالبه محور اصلاح‌طلبان از دولتاما يكي از مهم‌ترين سهم‌خواهي‌هاي اصلاح‌طلبان، تقاضاي آنها از دولت براي نقش‌آفريني در انتخابات مجلس دهم است. در همين زمينه احمد پورنجاتي فعال اصلاح‌طلب در گفتوگو با مردم‌سالاري بر حمايت مطالبه‌محور اصلاح‌طلبان از دولت روحاني تأكيد دارد و معتقد است: «بنده گمان نمي‌كنم حمايت مطالبه محور اصلاح‌طلبان از دولت روحاني به مثابه پاشنه آشيل آنان در انتخابات مجلس دهم باشد.»
وي بر اساس همين طرز تفكر تأكيد دارد: «استراتژي اصلاح‌طلبان در ارتباط با دولت روحاني همچنان مي‌بايست پشتيباني مطالبه محور باشد.»
همچنين روزنامه اعتماد از مهم‌ترين تريبون‌هاي رسانه‌اي اصلاح‌طلبان در يادداشتي نوشت: «فاصله بين حرف و عمل در چشم ناظران آنقدر برجسته شده كه برخي مي‌گويند روحاني بر اساس خواست اصلاح‌طلبان صحبت و بر اساس خواست اصولگرايان عمل مي‌كند.» حسين مرعشي هم در 17 شهريور امسال در مصاحبه‌اي با روزنامه آرمان به عملكرد وزارت كشور در قبال اصلاح‌طلبان انتقاد كرده و گفته بود: «به‌طور مشخص مي‌توان گفت وزارت كشور با همه اهميتي كه در سياست داخلي دارد، كاركردش به‌گونه‌اي نيست كه رأي‌دهندگان به آقاي روحاني را راضي كند.» وي همچنين در مصاحبه ديگري با روزنامه آرمان در 25 شهريورماه مي‌گويد: «به نظرم برخي از همكاران روحاني هيچ تناسبي با وي ندارند.» بنابراين به نظر مي‌رسد، با اينكه دولتي‌ها سعي دارند بر عدم سهم‌خواهي سران اصلاح‌طلب از دولت تأكيد كنند، اما گره زدن ميزان پايگاه اجتماعي روحاني به اصلاحات و بيان مطالبات گسترده از روحاني را مي‌توان مقدمه‌اي براي به حاشيه‌بردن دولت يازدهم و فشار براي اخذ امتياز از روحاني دانست كه در مصاحبه‌ها و گفت‌وگوهاي رسانه‌اي اصلاح‌طلبان به وضوح قابل مشاهده است.
اعتدال فقط و فقط مصرف انتخاباتي داشت و اساساً چون قابل اندازه گيري نبود مطرح شد. 
