اظهاراتي تازه از پيرمردهاي فرتوت عربستان. اظهاراتي عليه كشورمان كه مي‌تواند بار ديگر بر روابط جمهوري اسلامي ايران و عربستان سعودي سايه بيفكند. ماجرا از اين آن قرار است كه سعود الفيصل، وزير امور خارجه عربستان سعودي با چشم بستن بر آنچه كه امروز در منطقه مي‌گذرد، كشورمان را متهم كرده كه در حال دخالت و اشغالگري در منطقه است. وي گفته است: «در اين مورد ما مي‌توانيم بگوييم كه نيروهاي اشغالگر ايراني در سوريه در حال كمك‌رساني به بشار اسد رئيس‌جمهور نامشروع سوريه هستند.» اين اظهارات وزير امورخارجه عربستان در حالي است كه به گفته بسياري از كارشناسان منطقه‌اي، حمايت مالي و تسليحاتي عربستان سعودي از تروريست‌هاي سوري و سكوت در برابر جنايات آنها، باعث به وجود آمدن غده‌اي سرطاني در منطقه به نام داعش شده است. غده‌اي كه اين روزها به تهديدي جدي براي امنيت خاورميانه تبديل شده و منافع تمام كشورهاي منطقه را بدون توجه به دين و مسلكشان مورد حمله قرار داده است. اين در حالي است كه در طرف مقابل جمهوري اسلامي با حمايت از دولت‌هاي قانوني منطقه در جبهه نخست مبارزه با تروريست قرار گرفته و مانع از گسترش اين پديده شوم شده است.
اما شايد سؤال اينجا باشد كه دليل حمله عربستان سعودي به جمهوري اسلامي و ايجاد تنشي تازه در روابط دو كشور براي چيست؟
منافع در خطر عربستان سعوديپاسخ به اين سؤال بسيار ساده است. تحولات منطقه‌اي و شكل‌گيري رقابتي جديد ميان ايران و عربستان به عنوان دو قطب قدرت منطقه، منافع عربستان را به خطر انداخته و پيرمردهاي بيمار عربستاني را واداشته تا به جاي يافتن راه حلي براي ادامه اين رقابت به فكر خارج كردن حريف از ميدان رقابت با شيوه‌هاي ناجوانمردانه باشد.
واقعيت آن است كه تحولات ديپلماتيك اخير در جمهوري اسلامي، فضايي تازه براي كشورمان در عرصه بين‌الملل ايجاد كرده است؛ فضايي كه به سمت شكست انزواي تحميلي غرب عليه جمهوري اسلامي پيش مي‌رود. غربي‌ها كه در طول چند سال گذشته با راه‌اندازي تبليغات منفي توسط رسانه‌هاي خود و همچنين وضع تحريم‌هاي شديد اقتصادي تمامي تلاش خود را به كار بسته بودند تا جمهوري اسلامي را به كشوري منزوي در سطح دنيا تبديل و از همين مسير اهداف خود در خصوص سرنگوني حكومت ايران را پيگيري كنند، حالا با شوكي عظيم روبه‌رو شده‌اند؛ شوكي كه ناشي از اشتياق كشورهاي مختلف براي برقراري تماس با جمهوري اسلامي است و همين موضوع عاملي براي برهم خوردن تلاش‌ها و هزينه‌هاي چهار ساله آنان براي منزوي كردن ايران است. در اين ميان عربستان تنها كشوري است كه از احياي جايگاه ايران در منطقه ناراحت است. كشوري كه همواره ايران را رقيبي جدي براي خود در منطقه مي‌داند و بيشترين سود را از تحميل انزوا به ايران طي چند سال گذشته برده است. ايجاد نا‌امني در عراق به عنوان يكي از شركاي استراتژيك جمهوري اسلامي، حمايت از تروريست‌هاي سوري براي نابودي حكومت قانوني سوريه كه يكي از همپيمانان صميمي ايران در منطقه خاورميانه است و همچنين ايجاد نا‌امني در لبنان براي تضعيف حزب‌الله به عنوان يكي از گروه‌هاي جهادي كه در مقابل توسعه‌طلبي رژيم صهيونيستي قد‌علم كرده است، تنها گوشه‌اي از اقدامات عربستان عليه منافع جمهوري اسلامي است. علاوه بر اين پيروزي حوثي‌هاي يمن و تلاش براي تشكيل يك حكومت غيروابسته به عربستان سعودي كه منجر به از بين رفتن حياط خلوت اين كشور در يمن مي‌شود و در ديگر سو عاملي براي تشديد موج بيداري اسلامي در بحرين است نيز خود دست به دست هم داده كه عربستان عصباني‌تر از هميشه به تغيير تحولات منطقه‌اي به نفع جمهوري اسلامي ايران بنگرد.
حسادت عربستان به جايگاه منطقه‌اي ايراناما ورود سعودي‌ها به اين بازي خطرناك عليه ايران كه بي‌شك به سفارش مقامات غربي صورت گرفته، در حالي است كه ايران پس از انقلاب شكوهمند اسلامي توانسته به رغم تمامي تحريم‌ها و فشارهايي كه در قالب جنگ تحميلي و تحريم به آن وارد شده بود، نه‌تنها تماميت ارضي خود را حفظ كند، بلكه پله‌هاي ترقي را يكي پس از ديگري طي كند و به الگويي منطقه‌اي و الهام‌بخش براي كشورهاي مسلمان تبديل شود؛ الگويي كه امروز مدل خود را به كشورهاي مختلف صادر مي‌كند و انقلاب‌هاي بي‌شماري به تأسي از انقلاب اسلامي ايران شكل گرفته است. از اين رو مقامات سعودي همواره در تلاش بودند تا ايران را با چالش‌هاي مختلفي درگير كنند تا از اين راه بتوانند يكي از رقباي منطقه‌اي خود را كه از موقعيتي بسيار استراتژيك‌تر نسبت به خود با تسلط بر تنگه هرمز و نوار شمالي خليج‌فارس برخوردار بود، از دور خارج كنند؛ تلاش‌هايي كه در قالب تحريك قوميت‌هاي سني مذهب ايران و حمايت مالي و لجستيكي از عراق در جنگ عليه ايران نمود پيدا مي‌كرد.
تهديدهاي پيشين عربستان عليه ايراناما اين نخستين بار نيست كه عربستاني‌ها سعي در ايجاد چالش عليه جمهوري اسلامي ايران دارند. همزمان با تيره‌تر شدن روابط ايران و عربستان، اين حكومت تبليغاتي وسيع عليه جمهوري اسلامي آغاز كرد. تبليغاتي كه با طرح گفته‌هاي مضحك نظير ادعاي ترور سفير عربستان در امريكا توسط ايران آغاز و با فرستادن پرونده ايران به شوراي امنيت در خصوص اين موضوع دروغ و خودساخته وارد فاز ديگري شد. ماجرا وقتي ادامه پيدا كرد كه سفير عربستان در مصر كه حسابي از نقش معنوي ايران در موج بيداري اسلامي عصباني بود، جمهوري اسلامي را تهديد به حمله نظامي كرد. در اين ميان از همه جالب‌تر حمايت عبدالله بن عبدالعزيز، پادشاه وقت عربستان سعودي از حمله احتمالي امريكا به كشورمان بود و حالا عرب‌هاي سعودي كه شكست‌هاي مفتضحانه خود را در جبهه‌هاي مختلف مثل سوريه و عراق مشاهده مي‌كنند، از اشغالگري ايران در اين مناطق سخن مي‌گويند. رفتار و اقداماتي كه اگر ادامه يابد، هرگز اجازه نخواهد داد، خورشيد دوستي بر روابط ايران و عربستان بتابد.
شايد اظهارات علا‌ء‌الدين برو‌جردي، رئيس كميسيون امنيت ملي و سياست خارجي مجلس مناسب‌ترين پاسخ به سعود‌الفيصل باشد. او معتقد است اظهارات وزير امور خارجه عربستان مبني بر مداخلات ايران در عراق و سوريه ناشي از كهولت سن وي است. كهولتي كه گويا قدرت تحليل درست اوضاع را از مقامات سعودي گرفته و آنها را دچار آلزايمر سياسي كرده است.
این سیاستمدار های" زوار در رفته"
