جوان آنلاين: با گذشت چند هفته از تشکيل پر هياهوي ائتلاف به اصطلاح ضد داعش به رهبري امريکا اکنون اين فرصت فراهم شده است که با مرور عملکرد ائتلاف و بخصوص امريکا در اين مدت به اين سوال پاسخ داد که آيا آمريکا واقعا با داعش مقابله مي کند يا اينکه آن را در مسير اهداف مورد نظر مديريت و رهبري مي کند؟
امريکا درست زماني براي مقابله با داعش وارد عمل شد که اين گروه دامنه تعرضات خود را از مناطق سني نشين در موصل به سمت مناطق کردنشين در شمال عراق گسترش داد که در عين حال با ايجاد هياهو بر سر کشتار ايزدي ها در سنجار و يا مسيحيان در قره قوش همراه شد. نکته جالب در اين حملات اين بود که آسيب جدي به کردها و پيشمرگان کرد تحت امر مسعود بارزاني وارد نشد و در نهايت فضاي حاصل از تعرضات داعش به مناطق کردنشين شمال عراق زمينه را براي تسليح پيشمرگان کرد و بازگشت نظاميان آمريکايي را به عراق در پوشش مشاوران نظامي و يا هدايت پهپادهاي امريکايي به سمت اهداف داعش فراهم کرد.
همچنين در جريان اين ماجرا داعش توانست تسليحات به غنيمت گرفته شده از ارتش عراق را (که اتفاقا از امريکا خريداري و در انبارهاي موصل نگهداري مي شد) بدون هيچ واکنش عملي از سوي امريکا به رقه و ديرالزور در سوريه منتقل دهد. (به نظر مي رسد اينها همان تسليحاتي است که داعش در پيشروي هاي خود به سمت عين العرب (کوباني ) آن را مورد استفاده قرار مي دهد. از همه مهمتر اينکه سقوط غيرمنتظره موصل بدست داعش و سپس پيشروي آن به سمت مناطق کردنشين شمال عراق فضايي فراهم کرد که امريکا بتواند به توجيه اين مسئله بپردازد که ناامني هاي اين کشور از جمله سقوط موصل محصول اختلافات سياسي داخلي و نبود دولت توافقي است و امريکا در پوشش طرح اين مسئله در نهايت مانع از اين شد که نوري مالکي رهبر ائتلاف قانون با وجود احراز بيشترين کرسي هاي مجلس براي بار سوم بتواند بار ديگر بر کرسي نخست وزيري بنشيند.
بر اين اساس مي توان گفت داعش اين کارکرد را براي امريکا و ديگر احزاب و گروههاي سني عراق داشت که از فضاي حاصل از تهديدهاي داعش بتوانند حداقل به بخشي از مطالبات خود در خصوص تشکيل دولت جديد در عراق دست پيدا کنند. البته اين به مفهوم پايان استفاده ابزاري از داعش در عراق نبوده و نيست و در واقع از زماني که مسئولان دولت جديد عراق با درخواست امريکا براي استقرار 13 هزار نيروي نظامي در پايگاه اسپايکر مخالفت کردند و يا برخلاف امريکا با مجوز پارلمان ترکيه به ارتش اين کشور براي ورود به عراق و سوريه براي مقابله با داعش مخالفت کردند باز سايه تهديد داعش بر سر دولت مرکزي جديد عراق آشکار شد و درست در همين ايام بود که خبرهاي دال بر پيشروي داعش به سمت بغداد و سامرا اعلام شد.
از طرف ديگر از زماني که حملات هوايي آمريکا بعد از مصوبه کنگره از عراق به سوريه گسترش يافت باز موارد متعددي از نقش مديريتي امريکا را مي توان در خصوص "مديريت" داعش به جاي سرکوب آن مشاهده کرد. اولين حملات امريکا به اهداف داعش چند روز بعد از مصوبه کنگره صورت گرفت و در واقع اين فرصت براي داعش فراهم شد که به تخليه اهداف مورد نظر اقدام کند و از اين طريق جلوي تلفات را بگيرد. بر همين اساس در جريان اين حملات که گفته شد به انبارهاي تسليحات داعش صورت گرفت هيچ نيروي نظامي شاخص داعش کشته و يا زخمي نشد و در پي آن اغاز پيشروي هاي داعش به سمت شهر کردنشين عين العرب (با بهره گيري از تسليحات و تجهيزات سنگين همچون توپ ، تانک و خمپاره ) واقع در مرز ترکيه (که در ادغامي معنادار بعد از امتناع ترکيه از پيوستن به ائتلاف ضد داعش صورت گرفت) نشان داد که در جريان حملات امريکا به انبارها و مقرهاي داعش آسيب چنداني به توان تسليحاتي اين گروه وارد نشده است.
به همين ترتيب حملاتي که به چاهها و پالايشگاههاي نفت سوريه در مناطق تحت تصرف داعش صورت گرفت چند منظوره بوده و اگر چه در ظاهر به عنوان گامي در مسير اجراي قطعنامه هاي سازمان ملل براي از بين بردن منابع مالي داعش تعبير مي شود اما با توجه به اين واقعيت که اولا منابع ملي داعش تنها از فروش نفت ارزان تامين نمي شد و دوم اينکه هدف قرار دادن چاههاي نفت و پالايشگاهها آنهم در استانه فصل سرما باعث تشديد بحران انساني و موج جديد آوارگي مي شود لذا در مجموع به نظر مي رسد هدف قرار دادن چاهها و پالايشگاههاي نفت سوريه بخشي از پروژه مشترک جديد براي ايجاد مناطق امن و پرواز ممنوع در مرزهاي سوريه و ترکيه بوده است.
از آنچه که گفته شد به روشني مشخص مي شود که امريکا رويکرد مديريت داعش در مسير اهداف مورد نظر را به جاي مبارزه اصولي و بنيادي با داعش و ديگر مظاهر تروريسم را در دستور کار قرار داده است و همين امر يکي از آفات جدي دور جديد مبارزه با تروريسم محسوب مي شود که امکان دارد همچون گذشته به جاي محدود و مهار تروريسم به گسترش آن بينجامد و در آينده به ظهور داعش هاي جديد در مناطق مختلف از جمله در جاهايي که ناتو و امريکا به آن نياز دارد منجر شود. از اين ديد احتمال اينکه ترکيه به مکاني براي ترانزيت معکوس داعش از سوريه و عراق به حوزه هاي چالش ناتو با روسيه تبديل شود، وجود دارد.
1- دورساختن اسرائیل از فشار مقاومت ، 2-تضعیف و نابودی محور مقاوت ،
