ماجراي تلاقي سينما و مدرسه در سال 90 به طرحي به نام سينما- مدرسه رسيد، به بهانه آغاز ماه مهر و فصل مدرسه سراغي از مجري طرح گرفته‌ايم تا بپرسيم تكليف طرح سينما- مدرسه پس از سه سال به كجا رسيده است.
به گزارش «جوان»، سيزدهم دي ماه سال 90 بود كه اولين همايش سينما و مدرسه در بنياد سينمايي فارابي با حضور جمعي از فيلمسازان ژانر كودك برگزار شد و در پايان، «سيد احمد ميرعلايي» و «حميدرضا كفاش» به همراه جمعي از هنرمندان سينما تفاهمنامه طرح اكران سينما - مدرسه را در راستاي رونق بهتر گيشه‌هاي سينما و نمايش فيلم‌هاي كودك امضا كردند. با اينكه نزديك به سه سال از ماجراي اين تفاهمنامه مي‌گذرد، اما اين طرح به غير از «تتل و راز صندوقچه» آورده ديگري را براي عرصه سينماي كشور نداشته است.
تتل و راز صندوقچه اولين و تنها محصول سينما- مدرسهسعيد هاشمي، مجري طرح سينما - مدرسه در گفت‌وگو با «جوان» در اين خصوص مي‌گويد: طي تفاهمنامه‌اي كه در سال 90 بين بنياد سينمايي فارابي و سازمان تكنولوژي آموزشي و وزارت آموزش و پرورش ميان دكتر كفاشي و ميرعلايي منعقد گرديده بود، مقرر شد كه مشاوران و كارشناساني از آموزش و پرورش بيايند و با بنياد سينمايي فارابي و دست‌اندركاران سينماي كودك نشست‌هاي هم‌انديشي داشته باشند و خروجي اين نشست‌ها، فيلمنامه‌هايي باشد كه در حوزه توليد مورد حمايت دو ارگان قرار بگيرد. وي ادامه مي‌دهد: يكي از حوزه‌هاي سينما - مدرسه حوزه اكران بود و ما طي دو سال، 15 عنوان فيلم را براي كودكان و نوجوانان اكران كرديم كه اين حوزه اكران تنها در سينماها نبود و كانون‌هاي آموزش و پرورش در سراسر كشور و توزيع بسته‌هاي فرهنگي در مناطق محروم بود اما به علت عدم استقبال از سوي دانش‌آموزان، نتوانستيم حوزه اكران را ادامه بدهيم. علاوه بر اين در سال 91، فيلمنامه‌اي به نام «تتل و راز صندوقچه» به عنوان اولين محصول مشترك در دست ساخت قرار گرفت كه امسال قرار است در جشنواره كودك بهره‌برداري شود.
سينماي كودك ما با انتظارات كودكانمان تفاوت فاحشي داردهاشمي تأكيد مي‌كند: در فاز ديگري از اين طرح دانش‌آموزان خلاق را در زمينه فيلمسازي شناسايي مي‌كنيم و با برگزاري و رك‌شاپ‌هاي مختلف، نسل جديد را براي حضور در سما كودك و نوجوان آموزش مي‌دهيم. تهيه‌كننده تتل و راز صندوقچه با اشاره به اينكه سينما - مدرسه مقوله‌اي زيرساختي است، ادامه مي‌دهد: از آنجاكه سينما- مدرسه به تغيير دولت دهم و يازدهم برخورد، با تأخيراتي روبه‌رو شد و ما اين روزها در حال كار روي زيرساخت‌هاي اين طرح هستيم. وي با اشاره به اينكه تتل و راز صندوقچه اولين محصول سينما- مدرسه بود كه با همكاري بنياد فارابي و آموزش و پرورش توليد شد، اظهار داشت: در بخش اكران مشكلات بسياري داشتيم چون فيلم‌هاي توليدي با توقع بچه‌ها اختلاف فاحشي داشتند و فيلم‌هايي توليد شدند كه به ذائقه دانش‌آموزان خوش نمي‌آمدند و به همين دليل ما در اكران فيلم‌هايمان در اين زمينه ناكام مانديم و اين روزها در حال تغيير ساختار هستيم تا به فيلم‌هايي برسيم كه دانش‌آموزان دوست دارند و اين حركت فرهنگي شكل نمي‌گيرد، مگر اينكه تعامل در شكل كلان آن صورت بگيرد.
سينماي كودكي كه مخاطب دانش‌آموز را راضي نميكندهاشمي ادامه مي‌دهد: اگر آموزش و پرورش به عنوان متصدي بخش تربيت كودك و نوجوان و بنياد فارابي به عنوان بخشي كه فيلم كودك توليد مي‌كند و همچنين تلويزيون در كنار هم قرار نگيرند، ما در اين بخش ناكام خواهيم ماند. سال‌هاي بسياري از جشنواره كودك مي‌گذرد اما ما محصولي كه مورد توجه دانش‌آموزان قرار بگيرد، توليد نكرده‌ايم و من معتقدم كه بايد بخش دولتي از مسابقه با بخش خصوصي در عرصه توليد فيلم خارج شود و در عوض زيرساخت فراهم كند، چون اگر در عرصه فرهنگي زيرساخت را فراهم نكنيم، نمي‌توانيم بخش خصوصي را درگير كنيم و اين يك زنگ خطري است براي سينماي كودك و حتي بزرگسال چون سال‌ها است فيلم‌هايي را توليد كرده‌ايم كه بچه‌ها دوستشان ندارند. وي با اشاره به اينكه فيلم‌هايي كه هيچ مخاطبي ندارند به چه دليل ساخته مي‌شوند، مي‌گويد: آيا تنها براي پر كردن جشنواره‌ها بايد فيلم ساخت؛ فيلم‌هايي كه از نظر اقتصادي هم فيلم‌هاي گراني هستند و هزينه‌هاي هنگفت و نيروي انساني را مي‌طلبند، اما در نهايت با مخاطب كودك و نوجوان ارتباط برقرار نمي‌كنند و از طرف ديگر مخاطب كودك و نوجوان ما سراغ انيميشن و شبكه‌هاي ماهواره‌اي مي‌رود كه بدون هيچ‌گونه فيلتر و نظارتي اين فيلم‌ها در اختيارش قرار مي‌گيرد و دچار يك چندگانگي در تعليم و تربيت مي‌شود، چون جذابيت‌هاي انيميشن خارجي به اندازه‌اي است كه كودكان در سنين يادگيري آنها را مي‌پذيرند و اين معضلات فرهنگي در سنين نوجواني و جواني هم وجود دارد كه بايد بخش فرهنگي و مديران فرهنگي تلاش خودشان را بيش از پيش صرف اين عرصه كنند.
سينما - مدرسه، قرباني عدم حمايت‌هاي دولتيمجري طرح سينما - مدرسه با اشاره به نبود حمايت مديران از اين طرح اذعان مي‌دارد: ما 40 فيلم توليدي در اين سال‌ها را براي حضور در طرح سينما - مدرسه ارزيابي كرده‌ايم و ديديم هيچ كدام جذابيتي براي كودكان و نوجوانان ندارد، چون تفكر ما در سينماي كودك، تفكر دهه شصتي است و در اين ميان ما به دنبال استفاده از بخش خصوصي براي جبران كم‌كاري بخش‌هاي دولتي در اين زمينه هستيم و ان‌شاءالله در آبان ماه خبرهاي تازه‌اي را در خصوص طرح سينما - مدرسه اعلام مي‌كنيم.
اظهارات مجري طرح سينما - مدرسه در حالي است كه سينماي كودك ما اين روزها فاصله بسياري از سينماي موفق دهه 60 دارد. سينمايي كه روزگاري آثاري مانند «خانه دوست كجاست»، «دونده»، «باشو غريبه كوچك» و «بچه‌هاي آسمان» داشت، اين روزها كارش به جايي رسيده است كه اگر نوستالژي‌سازي سينماگران در قالب كلاه قرمزي و بچه ننه و شهر موش‌ها 2 نباشد، هيچ كسي يادي از اين ژانر را در سينماي كشور نمي‌آورد. فيلم‌هاي هنري اين حوزه هم نه مانند نمونه‌هاي دهه شصتي‌شان در جشنواره‌هاي بين‌المللي حضور دارند و نه مي‌توانند فرصتي از اكران عمومي را به خود اختصاص دهند و اگر همين جشنواره فيلم كودك هم نباشد، خدا مي‌داند چه بر سر بقاي اين ژانر از سينماي كشور ما خواهد آمد.
