بي‌ترديد شلوارهاي ساپورت و مانتوهاي نامناسبي كه در سطح جامعه مي‌بينيم، بيانگر خلئي جدي در حوزه مد و لباس است. خلئي لباس‌ها و مدهاي مبتني بر اصول و ارزش‌هاي اسلامي- ايراني به چنين پوشش‌هايي ميدان عرض اندام مي‌دهد تا بدانجا كه اينگونه لباس‌ها مي‌شود نماي ظاهري جامعه‌اي كه حجاب و عفاف يكي از اصلي‌ترين ارزش‌هاي آن است. برهمين اساس هم رهبر معظم انقلاب مد و لباس را به شرط برخاستن از جامعه ايراني و رعايت اصول ارزشي و اسلامي تأييد فرموده‌اند تا جريان مدسازي و نبض مد و لباس جامعه اسلامي - ايراني‌مان را خود در دست بگيريم. جريان بد پوششي ساري در جامعه، شو و ژورنال‌هاي زيرزميني حكايت از اين دارد كه جريان مدسازي در جامعه ما در دست خودمان نيست. اين در حالي است كه فضاي جامعه تشنه ارائه مدلهاي
ايراني- اسلامي است و در شرايط و مقاطعي كه در قالب نمايشگاه‌هاي عفاف و حجاب مدهاي زيبا و مطابق با ذائقه هنري و ارزش‌هاي مردم كشورمان عرضه مي‌شود، استقبال بسيار خوبي صورت مي‌گيرد، از سوي ديگر در حالي كه سومين دوره جشنواره مد و لباس فجر را هم پشت سر گذاشته‌ايم، بسياري از مدلهاي ارائه شده در اين جشنواره‌ها نتوانستند براي خودشان در جامعه جايي باز كنند كه اين حكايت از ضعف طراحان و توليدكنندگان لباس در شناسايي ذائقه جامعه يا ذائقه‌سازي مناسب در مخاطبان خود دارد. براي اين كار اما بايد لباس و مد را به عنوان يك كالا و جريان فرهنگي با نگاهي علمي و مبتني بر اصول پژوهشي پيش برد. سراغ حميد قبادي دبير كارگروه ساماندهي مد و لباس رفتيم تا چالش‌هاي اين حوزه را با وي مرور كنيم و ماحصلش گفت‌وگويي شد كه پيش روي داريد.
بنياد ملي و كارگروه ساماندهي مد و لباس چند سالي مي‌شود كه به طور جدي كار خود را آغاز كرده است. امروز اما مد غالب در جامعه شلوارهاي ساپورت و مانتوهايي فاقد دكمه و تنها با يك بند است. به نظر شما نبض مد و لباس در كشور ما در دست كيست؟
نكته خوبي را اشاره كرديد اما پاسخ اين سؤال مبسوط است.
چطور؟
مد و اساساً مقوله لباس موضوعي بسيار پيچيده است و سال‌‌هاي سال است كه ما به اين مسئله كمتر توجه كردهايم و در مواردي هم اصلاً توجه نكرده‌ايم. سال‌‌هاي قبل از انقلاب كه تماماً اين مد غيرايراني و صددرصد وابسته و تقليد محض بود. با اطمينان مي‌شود گفت لباس يك محصولي است كه ايده تهاجمي در پشتش وجود دارد و اين مسئله را تحقيقات پژوهشگران ثابت كرده است، بنابراين مقوله مد داستان دو‌طرفه‌اي است كه اگر نجنبيم ديگران به صورت تهاجمي با ما برخورد مي‌كنند. در چند سال اخير تا حدودي به اهميت مسئله مد و لباس توجه مي‌شود و اين گام پيش از آن است كه ما خروجي كار را به صورت ملموس ببينيم و من از آن به عنوان يك نگاه يا ديدگاه ياد مي‌كنم. ديدگاهي كه تا پيش از اين در مقوله مد و لباس وجود داشت، در نگاه اعتقادي صرفاً مقوله پوشش بود و در مقابل آن هم با يك نگاه كاملاً تقليدي و وارداتي مواجه بوديم. در اين بين هم يكسري با برداشت‌‌هاي شخصي و كارهاي كپي و تقليدي موضوع را دامن مي‌زدند؛ چيزي شبيه آنچه امروز در جامعه مي‌بينيم. مهم‌ترين اولويتي كه ما براي كار خودمان گذاشتيم اين است كه نگاه‌ها را به سمت اين مقوله متوجه كنيم، البته در اين زمينه ما مبدع نبوديم و شخص مقام معظم رهبري در سفر همدانشان حدود 9-8 سال پيش بارها به آن اشاره داشتند، همچنين در بحث مقوله سبك زندگي به مد هم پرداختند و تأكيد داشتند به صورت جدي به اين بحث توجه كنيد اما براي آن شرطي هم قائل شدند؛ اينكه اين مد داخلي و مبتني بر الگوهاي ايراني و مذهبي خودمان باشد و موافقت خودشان را مشروط بر اين شرايط اعلام كردند و اين نشان مي‌دهد بالاترين مقام كشور با توجه به مقام ولايي و نگاه مرجعيت و قانوني در كشور با اين مسئله موافقت دارند و صرفاً هم مد را در لباس خلاصه نكردند بلكه يك بخشي از مد را لباس عنوان كردند.
در واقع مي‌توان گفت ضرورت توجه به بحث مد و لباس و خلئي كه در اين حوزه احساس مي‌شود براي نخستين بار از طرف خود مقام معظم رهبري مطرح شد در غير اين صورت دستگاه‌‌هاي فرهنگي جامعه ما نسبت به اين مسئله منفعل برخورد مي‌كردند. درست است؟
بله دقيقاً، بر اين مبنا آهسته - آهسته در كشور ما نگاهي جاري و ساري شد كه مقوله‌اي هم به نام لباس و مد وجود دارد و اگر ما به آن توجه نكنيم، ديگران مديريت اين فضا را در دست مي‌گيرند.
ما در چند سال اخير به اين نتيجه رسيده‌ايم كه بايد نگاه‌‌هاي تقليدي، تكراري و وابسته را تغيير دهيم و به مسئله مد و لباس به عنوان يك موضوع روز و دغدغه نگاه كرده و براساس آن راهكار و شرايط لازم را ارائه كنيم.
شما به عنوان دبير كارگروه ساماندهي مد و لباس براي ايجاد اين دغدغه و تغيير نگاه به موضوع مد و لباس چه اقداماتي را انجام داديد؟
برگزاري جشنوارههاي فجر و فعاليتهاي اين‌چنيني از سوي كارگروه ساماندهي مد و لباس در واقع تأكيدي بود بر ظرفيت‌‌هاي طراحي، توليد و عرضه در جامعه كه اين ظرفيت مي‌تواند به سرعت ساماندهي و هدفمند شود و در كشور به سمت انجام كارهاي بزرگ در حوزه مد و لباس پيش برويم.
جشنوارههاي اول، دوم و سوم مد و لباس با هدف شناسايي در گام اول و معرفي ظرفيت‌‌ها در گام بعدي برگزار شد و مي‌توانيم بگوييم تا حدود زيادي اين اتفاق افتاده است.
يعني به باور شما با برگزاري سه دوره جشنواره مد و لباس و نمايشگاه‌هايي كه سالي يكي‌دو بار با چنين عناويني برگزار مي‌شود، مي‌توانيم نگاه‌ها را به بحث مد و لباس تغيير دهيم و اين دغدغه را برطرف كنيم؟
جشنواره، نمايشگاه و فعاليتهايي از اين دست بهانه‌اي است تا ما به اين موضوع بپردازيم و فعاليتهاي ديگري نيز انجام شد.
مثلاً چه فعاليتهايي؟
اتفاق بعدي كه در اين زمينه افتاد آغاز ساماندهي اين حوزه بود. تا پيش از اين ما در حوزه مد و لباس محدود به چند اسم و چهره‌هاي خاص و منحصر‌به‌فرد بوديم و هرگاه بحث طراحي لباس پيش مي‌آمد اين افراد به عنوان طراح معرفي مي‌شدند اما الان دايره اين موضوع كاملاً گسترده شده تا جايي كه در حال حاضر نزديك به 350 نفر متخصص و كارشناس در كنار ما كار مي‌كنند. اين متخصصان عبارتند از اساتيد دانشگاه و كارشناسان حوزه صنعت، توليد و فروش و عرضه كه در كنار اعضا و نهادهاي قانوني حاضر در مجموعه كارگروه ساماندهي مد و لباس كمك مي‌كنند. اين اتفاق مي‌تواند هدف مهم انسجام و هماهنگي بين اعضا را شكل دهد، به همين منظور ما چهار شوراي راهبردي علمي، دانشگاهي، توليد و فروش صنعت و بين‌الملل را تأسيس كردهايم و به تناسب از متخصصان هر حوزه دعوت شده است تا كمك كنند. اين شوراهاي راهبردي در بخش سياستگذاري و تصميم‌سازي براي جريان مد و لباس كشور كمك مي‌كنند و اسنادي كه توسط اين شوراها تدوين خواهد شد، اسناد سياستگذاري و تصميم‌سازي مجموعه كارگروه خواهد بود. ما اگر بخواهيم يك تأثير بلندمدت و پايدار در ساختار حوزه مد و لباس داشته باشيم، بايد كاري كاملاً برنامه‌ريزي شده، هدفمند و تشكيلاتي را دنبال كنيم. به اين منظور هم دو سياست محوري را پيش‌بيني كرديم كه اولين محور هويت‌بخشي به دست‌اندركاران اين حوزه است و اولين گام براي اين منظور آن است كه سازوكار قانوني براي فعاليت اين افراد فراهم شود، به همين خاطر مؤسسات هنري مد و لباس در كشور در حال شكل‌گيري هستند و كساني كه در اين حوزه صلاحيتشان احراز شود مي‌توانند به راحتي در گرايش‌هاي مختلف مؤسسه هنري مد و لباس راه‌اندازي كنند و اين مؤسسات مي‌توانند در قالب‌هاي بين‌المللي و استانداردهاي جهاني، جريان مدسازي منطبق با محتواي داخلي را جلو ببرند و براي هر فصل مدلهاي جديد را به جامعه ارائه كنند. عمده مؤسسات ما مؤسسات طراحي و دوخت پارچه و لباس خواهند بود، تعدادي هم مؤسسات ارائه‌دهنده خدمات تخصصي اين حوزه‌ها مثل انتشار ژورنال، راه‌اندازي شوي زنده لباس يا مؤسسات اطلاع‌رساني و پايگاه‌هاي ديجيتالي مد و لباس هستند. در اين بخش حدود 130 درخواست براي ما آمده كه تقريباً 50 درصد آنها در حال نهايي شدن است و ان‌شاءالله هر كدام مرحله به مرحله براساس الگوها و دستورالعمل‌هاي تدوين‌شده مجوز فعاليت خواهند گرفت. در اين فعاليت‌ها سازوكار اجرايي براي هر مؤسسه مشخص و آيين‌نامه‌هاي اجرايي و شيوه‌نامه‌ها براي هر فعاليتي كه انجام مي‌گيرد، تدوين شده است. علاوه بر اين دست‌اندركاران اين حوزه بايد هويتي تخصصي داشته باشند، به همين دليل بايد مسير ارزيابي و احراز صلاحيت افراد صورت بگيرد، ارائه كارت صلاحيت طراحي و رتبه‌بندي طراحان لباس در همين راستاست.
تمام آنچه جنابعالي به شكل مبسوط شرح داديد عملكرد كارگروه ساماندهي مد و لباس بود؛ عملكردي كه برون داد آن چندان براي مردم و جامعه محسوس نيست. چالشي كه امروز جامعه با آن مواجه است كمبود طرح‌ها و مدهاي بيني بر ارزش‌هاي ملي و اسلامي است. آيا در اين حوزه هم فعاليتهايي داشته‌ايد؟
اتفاقاً سياست‌محوري دوم ما اين است كه تمام اقدامات ستاد به جايي برسد كه قدرت انتخاب مردم در حوزه مد و لباس افزايش پيدا كند. اين نگاه كاملاً كليدي و هدفمند است و آنجاست كه مي‌توانيم بگوييم چه مقدار توانسته‌ايم در جامعه مد را مديريت كنيم. تمامي اقدامات ما بايد خروجي‌اش در اين سياست دوم ديده شود و كمك كنيم قدرت انتخاب مردم در همه حوزه‌ها همچون لباس اجتماع، لباس مجلسي و ملزومات عفاف و حجاب بالا برود.
از نگاه خود شما واقعاً اين قدرت انتخاب بالا رفته و مديريت مد در جامعه اتفاق افتاده است؟
يكي از موفقيت‌هايي كه مي‌توانيم براي مجموعه ادعا كنيم، كارهايي است كه جريان مد و لباس كشور در حوزه عفاف و حجاب انجام داده است و توانسته جشنوارههاي فعال برگزار و كمك كند مؤسسات مردم نهاد عفاف و حجاب شكل بگيرد. الان هر كاري را كه بخواهيم در حوزه عفاف و حجاب شكل بگيرد با همكاري اين مؤسسات مردم‌نهاد مي‌توانيم انجام دهيم. بالاخره كار از يك جايي شروع شده و تا حدودي هم تأثيرات آن را در جامعه مي‌بينيم ولي اينكه بخواهيم بگوييم توانسته‌ايم شكل جامعه را تغيير دهيم، قطعاً پاسخ منفي است. البته نبايد هم توقع داشت كه ستاد ساماندهي مدولباس بتواند مشكلات 150 ساله اين حوزه را ظرف سه چهار سال اخير رفع كند، چون لباس يك محصول فرهنگي است و طبيعتاً فعاليتهاي فرهنگي زمانبر است و بايد به آنها نگاهي بلندمدت داشت.
با اين اوصاف شما فكر مي‌كنيد چه زماني مي‌توانيم شاهد ساماندهي نسبي مد و لباس باشيم؟
من معتقدم ظرف دوسه سال آينده تغييرات كاملاً ملموس خواهد بود، البته برنامه‌ريزي ما اين است كه ظرف پنج سال آينده تأثيرات جدي و عميق را در جامعه ببينيم. در حال حاضر اين كار آغاز شده و نگاه‌ها در حال تغيير است، توليدكنندگان متوجه اهميت اين مسئله شده‌اند و طراحان هم دارند جايگاه خود را پيدا مي‌كنند و ما مي‌توانيم نمونه‌هاي موفق را اعلام كنيم. اين نشان مي‌دهد در چند سال اخير جريانات مد و لباس در كشور تسري پيدا كرده و در حال حاضر حداقل 50 مركز مولد لباسهاي اسلامي - ايراني وجود دارد و تعداد زيادي هم بخشي از فعاليت‌هايشان اسلامي - ايراني است.
با وجود اين هنوز تغييرات محسوسي در مد و لباس جامعه مشاهده نمي‌شود و به نظر مي‌رسد همچنان مدهاي نامناسب پوشش غلبه دارند. نظر شما چيست؟
اين تعداد مركز قطعاً براي جامعه ما كافي نيست و من مي‌پذيرم كه تغييرات عمده‌اي را در جامعه شاهد نيستيم اما با اتفاقات رخ داده سرعت كار و همراهي توليدكنندگان بيشتر خواهد شد.
آقاي قبادي بنا به آنچه خود شما هم اشاره داشتيد لباس يك كالاي فرهنگي است و در توليد اين كالاي فرهنگي همچون ديگر كالاهايي از اين جنس، اصول علمي روان‌شناختي، جامعه‌شناختي و مردم‌شناختي بي‌تأثير نيستند. همچنان كه در مدهاي تحميل شده از سوي ديگر كشورها به جامعه ما هم شاهد كارهايي علمي و كاملاً برنامه‌ريزي شده و هدفمند هستيم. از سوي ديگر با توليد لباس اسلامي - ايراني بايد به فكر ذائقه‌سازي مناسب با توليداتمان در جامعه نيز باشيم. آيا براي اين بخش از مبحث مد و لباس هم شما كاري كرده‌ايد؟
شما كاملاً به نكته درستي اشاره كرديد. دقيقاً همانطور كه گفتيد بحث‌هاي علمي و ذائقه‌سازي براي مخاطب از مواردي است كه در تمام دنيا به آن توجه مي‌شود و ما هم بايد اين موضوع را مورد توجه قرار دهيم.
مسير مد و لباس چهار ركن اساسي دارد كه اولين ركن آن پژوهش است تا پيش از اين هيچ توجهي به اين ركن نمي‌شد و عنصر مفقوده حتي پيش از طراحي پژوهش است، هر چند در گذشته اصلاً طراحي هم جايگاهي نداشت و بسياري از توليدكنندگان ما باوري به طراحي نداشتند در حالي كه طراحي در مجموعه مد و لباس يك ركن است اما در واقع قبل از طراحي عنصري به نام پژوهش وجود دارد و اگر براي مد و لباس چهار ركن اصلي پژوهش، طراحي، توليد و عرضه و مصرف را در نظر بگيريم، اين پژوهش است كه با ركن چهارم يعني مصرف كننده و عرضه ارتباط مستقيم و تنگاتنگ دارد.
از نگاه شما به عنوان دبير كارگروه ستاد ملي مد و لباس هم اكنون چقدر به اين بحث پژوهش در توليدات مد و لباس اسلامي اهميت داده مي‌شود؟
به اطمينان مي‌توانم بگويم تعداد مجموعه‌هاي توليدكنندهاي كه با مصرف‌كننده و پژوهش براي ذائقه‌سازي ارتباط منطقي داشته باشند، از تعداد انگشتان دست هم كمتر است.
در بين توليدكنندگان ما اين باور وجود نداشت و اساساً نيازي به اين مسئله احساس نمي‌كردند. اين در حالي است كه اين چهار ركن كاملاً به هم تنيده‌اند و براي برندسازي بايد به تمام اين چهار ركن توجه داشت.
در حال حاضر وضع طراحي كمي بهتر شده اما پژوهش هنوز اصلاً شكل نگرفته است ولي يكي از مأموريت‌هاي بسيار مهم ما در شوراي راهبردي علمي- دانشگاهي مقوله پژوهش است، شايد باورتان نشود كه ما در پژوهش منابع درسي علم كافي را هم نداريم.
شايد به اين دليل است كه اين رشته در كشور ما جديد است؟
بله، در دنيا جديد نيست اما در ايران جديد است.
و قطعاً بايد مدل بومي‌سازي‌شده‌اي باشد كه با فرهنگ و ارزش‌هاي ما هم سازگاري داشته باشد، اين طور نيست؟
بله دقيقاً، ما بايد شكل كارمان به صورت استاندارد بين‌المللي باشد اما محتواي كار بايد صددرصد ايراني و منطبق با اصول و اهداف خودمان باشد.
آقاي قبادي! نگاه غرب به مباحث پژوهشي و ذائقه‌سازي در حوزه مد و لباس يك نگاه صنعتي، تجاري و مادي‌گرايانه است، در حالي كه ما از نظامي ارزشي تبعيت مي‌كنيم. چگونه مي‌توان اين ارزش‌ها را در پژوهش‌‌هاي حوزه مد و لباس وارد كرد؟
مطمئن باشيد غربي‌ها هم در پشت نگاه تجاري‌شان به مقوله مد و لباس نگاه فرهنگي هم دارند اما از زاويه ديد و اهداف خودشان، كما اينكه غير از طراحي پارچه و لباس يكي از فوري‌ترين و تأثيرگذارترين كارهايي كه غرب در اين حوزه انجام مي‌دهد، علائم و نشانه‌هايي است كه در طراحي تصاوير لباس‌ها به كار مي‌برند و هر علامت و اثري كه شما روي يك لباس خارجي مي‌بينيد، قطعاً فكر شده و داراي فلسفه و هدفمند است اما ما حتي در همين مورد هم تقليد كار بوده‌ايم و گاهي با افراد متدين و محترمي مواجه مي‌شويم كه نشانه يا طرحي نامناسب روي لباسشان وجود دارد اما از فلسفه و معناي آن خبر ندارند. پژوهش در حوزه مد و لباس ده‌ها مأموريت مي‌تواند داشته باشد و اين نيازسنجي، ذائقه‌سنجي و تأثيرگذاري روي ذائقه مخاطب يكي از اصلي‌ترين اين وظايف و مأموريت‌هاست. شوراي راهبردي دانشگاهي ما يكي از مأموريت‌هايش كميسيون آموزش و پژوهش است كه يكي از بهترين كميسيون‌‌هاي ماست و تاكنون دو جلسه هم برگزار كرده‌اند.
براي اين منظور در گام اول، سرفصل‌‌هاي درسي را پيش‌بيني كردهايم كه بايد به‌روز و مبتني بر اصول داخلي شود، حتي روش‌‌هاي جديدي در كشور وجود دارد اما در كتاب‌‌هاي درسي وجود ندارد.
اين سرفصل‌‌هاي جديدي كه مي فرماييد براي رشته طراحي لباس است يا بنا داريد بر اساس نيازهايي كه در حوزه مد و لباس براي جامعه وجود دارد، رشته‌‌هاي جديدي را تعريف كنيد؟
ما بنا داريم در رشته‌‌هاي طراحي لباس كمك كنيم تا سرفصل‌‌هاي درسي منطبق بر نياز جامعه شود و اگر هم نياز به سرفصل و رشته جديدي است، اضافه شود. اولين كاري كه طي هفته‌‌هاي اخير درباره پژوهش انجام داديم اين است كه تمامي پژوهش‌‌هاي موضوعي عرصه مد و لباس را جمع‌آوري كنيم تا از آن يك بانك اطلاعاتي بسازيم كه در اختيار علاقه‌مندان اين حوزه قرار بگيرد اما ساختاري مي‌تواند مؤثر باشد كه در نهاد خودش چهار ركن اصلي مد و لباس را داشته باشد، البته پژوهش نبايد حتماً در دانشگاه‌ها پيگيري شود بلكه مي‌توانيم پژوهش‌‌هاي ميداني هدفمند داشته باشيم كه مستقيماً ذائقه مردم را بسنجد يا بتواند به صورت پروژه‌اي از سوي شركت‌هايي كه قصد سرمايه‌گذاري و برندسازي دارند صورت گيرد.
شما به بحث طراحي و علائم
اسلامي–ايراني و همچنين علائم و نشانه‌هاي برندهاي وارداتي اشاره داشتيد. بنا بود تصاوير روي لباس‌ها نيز ساماندهي شود. اين كار به كجا رسيد؟
در حال حاضر هزار و 500 طرح خروجي جشنوارههاي اخير ماست كه به يك بانك اطلاعاتي تبديل شده و هر توليدكنندهاي مايل باشد از اين طرح‌ها استفاده كند ما با كمترين هزينه آنها را در اختيارش قرار مي‌دهيم. اين طرح‌ها كاملاً متفاوت و با المان‌هاي اسلامي – ايراني عرضه شده است. به زودي پورتال بنياد ملي مد و لباس راه‌اندازي خواهد شد و در اين پورتال هر هفته ما يكي از اين طرح‌هاي برگزيده را معرفي خواهيم كرد.
آقاي قبادي! فكر مي‌كنم شما هم به اين نكته اذعان مي‌فرماييد كه بخش مهمي از بدحجابي‌ها در كشورمان به دليل عدم ارائه و معرفي مدهاي اسلامي- ايراني مناسب و جذاب است و اگر مدلهاي پوشيده و زيبايي ارائه شود قطعاً بخش مهمي از اين بدحجابي‌ها برچيده مي‌شود. شما هم اين را مي‌پذيريد؟
بله يكي از مشكلات ما در بدحجابي و بدپوششي نداشتن طرح‌هاي مناسب يا عدم‌دسترسي به لباس مناسب است كه زمينه‌هاي بدپوششي را فراهم مي‌كند و با فراهم شدن اين زمينه‌ها اين رفتار در جامعه اشاعه پيدا مي‌كند، بنابر اين الزاماً مسئوليت بدپوششي گردن فردي نيست كه با لباس نامناسب در جامعه حضور پيدا مي‌كند.
خيلي از خانواده‌ها و افراد نسبت به حجاب بي‌اعتقاد نيستند اما به دليل ارائه نشدن مدلهاي مناسب به آنچه در جامعه عرضه مي‌شود تن در مي‌دهند و اين مسئوليت شرعي و قانوني ما را افزايش مي‌دهد.
آيا نمي‌توانيم بگوييم بخشي از اين كار به دليل كم‌كاري شما در حوزه مد و لباس بوده است؟
مسئول حجاب در كشور وزارت كشور است.
بله اما در اين باره 26 دستگاه مسئوليت دارند كه يكي از مهم‌ترين آنها وزارت ارشاد است و يقيناً مي‌پذيريد كه بخش ايجابي كار با شماست؟
بله در بخش ايجابي و ارائه مدل من به شما اطمينان مي‌دهم در هيچ دوره‌اي از تاريخ عفاف و حجاب با چنين سرعتي صورت نگرفته است. جشنوارههاي ملي‌اي كه ما برگزار مي‌كنيم، مؤسساتي كه دارند ساماندهي مي‌شوند و نمونه‌هايي كه به طور مفصل ارائه مي‌شود تا سه چهار سال قبل اصلاً وجود نداشتند اما در حال حاضر اين مسئله هويت پيدا كرده است. در حال حاضر ما دو عنوان ژورنال چاپ‌شده عفاف و حجاب را داريم و يك عنوان هم در حال نهايي شدن است.
با تمام اينها برونداد اين فعاليت‌ها چندان محسوس نيست، چرا؟
خيلي تغيير كرده است. جشنواره اخير عفاف و حجاب در ماه رمضان در مصلاي تهران برگزار شد و 250 هزار بازديدكننده داشت. ما ساختارسازي كردهايم كه هر كسي كه بخواهد بيايد و عزم و اراده كار را داشته باشد، به مشكل برنخورد.
بخش مهمي از بدحجابي‌ها هم متأسفانه در ميان كاركنان سازمان‌‌هاي دولتي است. براي ساماندهي لباس مشاغل چه فكري داريد؟
يكي از دلايل و اشكالات اين است كه مديران بسياري از دستگاه‌ها حاضر به چنين تغييري نيستند اما كاركنان با اين موضوع مشكلي ندارند. هر دستگاهي كه آمادگي تغيير در حوزه لباس كاركنانش را داشته باشد ما اين آمادگي را داريم كه چند عنوان لباس را به آنها معرفي كنيم و زمينه توليد حرفه‌اي آن هم فراهم شود و خانم‌‌هاي شاغل در ارگان‌ها از بين مدلهاي ارائه شده انتخاب و از اين لباسهاي فرم استفاده كنند. كارگروه در اين حوزه تلاش دارد طراحان حرفه‌اي مشاغل را تربيت و ساماندهي كند تا طراحي لباس را مبني بر نيازها، روحيات و ضروريات آن شغل يا فضا انجام دهند.
ورود بخش خصوصي به حوزه مد و لباس نگراني‌هايي را در حوزه نظارتي ايجاد مي‌كند. نمونه اين مسئله برگزاري شوي لباس در آستانه جام جهاني بود كه لباس نه ايراني و نه اسلامي بود و مدعي هم شده بودند كه مجوز شما را داشته‌‌اند.
در بحث نظارت بر مؤسسات فعال در حوزه مد و لباس چه سازوكاري تعريف شده است. آيا خود شما ناظر هستيد يا با نهادهاي ديگر همكاري داريد؟
ما در يكي‌دو سال آغاز كار رفتار سلبي نداشتيم اما با هماهنگي‌اي كه با برخي دستگاه‌ها همچون نيروي انتظامي داشتيم قرار شد يكسري امكانات را فراهم بكنيم بعد اگر قرار است اقدام سلبي دنبال شود به صورت جدي به آن بپردازيم.
البته در هر شرايطي جرم مشهود جرم است و جاي تعارف ندارد.
الان با اطمينان مي‌توانيم بگوييم همه فعاليتهاي مرتبط با حوزه مد و لباس ضابطه‌مند شده و هر كسي بخواهد هر كاري در اين حوزه انجام دهد، برايش ساز و كار قانوني وجود دارد. قبلاً اگر كسي مي‌خواست شو لباس زنده برگزار كند، دستگاهي نبود كه براي اين كار مجوز بدهد اما هم اكنون قانون اين مسئوليت را به وزارت ارشاد داده و حالا آئين‌نامه، شيوه‌نامه اجرايي و مؤسسات مجري اين كار تعيين شده‌اند. بنابراين هيچ بهانه‌اي از كسي پذيرفته نيست. ما خروجي كار و سازوكار برنامه‌‌هاي بخش خصوصي را نظارت مي‌كنيم. به طور مثال در ژورنال ما نهايتاً كتابچه‌اي كه به عنوان ژورنال هست را مي‌بينيم و تأييد مي‌كنيم يا براي نمايش زنده ناظر ما در آنجا حضور دارد و براي آن مؤسسه‌اي هم كه ذكر كرديد اگر ما مجوز داده بوديم ناظرمان هم در آن شو حضور داشت. با وجود اين براي آنكه نگذاريم حواشي وارد اين حوزه شود شناسايي متخلفين را هم شروع كرديم، هر چند وظيفه قانوني ما نيست و با نيروي انتظامي هم هماهنگ كرديم با كساني كه مجوز نداشته باشند حتي با مزون‌هايي كه مجوز ندارند نيز برخورد مي‌شود.
آقاي قبادي در جشنواره سوم مد و لباس فجر كه شما شوي زنده لباس هم برگزار كرديد، فضاي شوي برگزار شده چندان ايراني نبود، ضمن آنكه در ميان مدل‌ها هم شاهد چهره‌ها و مدلهاي غير ايراني بوديم. به طور نمونه لباسي كه شبيه لباسهاي كابويي بود يا موهاي بلند يكي از مدل‌ها. آيا قرار است تمامي شوهايي كه با مجوز برگزار مي‌شوند چنين فضايي داشته باشند؟ پاسخ شما به اين انتقاد چيست؟
محصولاتي كه آنجا ارائه شد دو بخش بود؛ يكي لباسهاي كاملاً ايراني كه برگزيده‌‌هاي بخش مردان بود. اما يك بخش لباسهاي چرم بود. مثلاً آن زيني كه دست مدل بود و با لباسي كه آمد اصلاً مورد نظر ما نبود و ضرورتي نداشت و من هم مطلع نبودم. اين ايراد كاملاً به ما وارد است. اما اينكه رفتار رفتار غربي باشد نه، چرا كه خيلي تغييرات در آن ايجاد شده بود و مبتني بر رفتار خودمان بود. شما در لباس مردان يك يقه باز يا رفتارها و كارهاي شبيه غربي نمي‌بينيد. به هر شكل تجربه اول بود و اگر بخواهد اجرا شود دقيقاً منطبق بر سازوكار تعريف شده خواهد بود.
