وجب به وجب خاك‌هايش خود گواه و شاهد حماسه‌سرايي مردانش است. آري به جرئت مي‌توان گفت كه وجب به وجب اين خاك را خون شهيد مقدس نموده است. اينجاست كه سر تعظيم فرود مي‌آوري براي مرداني از روستاي دزآور كه تنها نمونه‌اي هستند از مجاهدان مبارز غرب. . .
شهيد نظير حسيني
نظير 15 تير ماه سال 1356 يعني يك سال قبل از پيروزي انقلاب اسلامي در يكي از روستا‌هاي خوش آب و هواي شهرستان پاوه به نام دزآور به دنيا آمد.
پدرش محمدرحيم، كارگر و زحمتكش بود و مادرش خانه‌دار. نظير بعد از اينكه به سن تكليف رسيد همراه پدرش به مسجد رفت و نماز و روزه ياد گرفت. در سن 7 سالگي به مدرسه رفت. نظير در سن 2 سالگي مجبور به ترك روستا شد. چون زادگاهش توسط نيرو‌هاي خودفروخته و ارتش صدام در حال تخريب بود و مردم روستا را آزار و اذيت مي‌كردند به روستاي همجوار نودشه مهاجرت كردند. شهيد دوره دبيرستان را با نمرات عالي به پايان رساند و چون خانواده در وضعيت مالي خوبي نبود مجبور به ترك تحصيل شد و به همراه پدر و ديگر برادران به بهبود وضعيت معيشت خانواده پرداخت و گاهي نيز به همراه پدر به زادگاهش برمي‌گشت تا در كار باغباني و پرورش انگور كمك كند، متأسفانه در 21فروردين ماه 1377 حين انجام كار گرفتار مين ضد نفر صدام و گروهك خودفروخته شد و به كاروان شهداي زادگاهش پيوست و در نهايت در گلزار شهداي نودشه به خاك سپرده شد.
شهيد عنايت علي‌محمدي
عنايت علي‌محمدي در يك خانواده كشاورز و مذهبي در 2 ارديبهشت ماه سال 1335 در روستاي دزآور از توابع شهرستان پاوه به دنيا آمد. عنايت در 6 سالگي وارد مدرسه شد، از دوران جواني و نوجواني فرد آرامي بود، سرش به كار خودش بود و كاري به كار كسي نداشت. عنايت در دوران نوجواني پدر خود را از دست داد و تك فرزند خانواده بود. پس از اين حادثه مادرش ازدواج مجدد كرد و عنايت را تنها گذاشت و توسط عمويش بزرگ شد. عنايت در كار و تلاش فردي بي‌نظير بود و به مردم روستا كمك شاياني مي‌كرد. وي جهت مخارج خود به تهران رفت و هرچقدر كار مي‌كرد به روستا مي‌فرستاد تا به دست امام جمعه محل برسد و در كار خير به مردم كمك كند. شهيد عنايت فردي بسيار مذهبي بود و در كارهاي خيريه مسجد كمك زيادي مي‌كرد. پس از مدتي عنايت ازدواج كرد و يك ماشين خريد تا مردم را از روستا به روستاي همجوار برساند و مشكلات مردم را حل كند. شهيد در اوايل انقلاب به رزمنده‌ها جهت نقل و انتقال كمك مي‌كرد. وي جهت كار شخصي به استان همدان شهرستان تويسركان رفت كه اين شهر توسط هواپيماهاي عراقي بمباران شد و عنايت مورد اصابت تركش قرار گرفت و در 12 اسفند ماه 1365 شهيد شد، پس از چند روز جسدش را به پاوه انتقال دادند. آن روزها شهر پاوه هم توسط هواپيماهاي عراقي در حال بمباران بود و پيكر اين شهيد بزرگوار در روستاي شمشير دفن شد.
شهيد هوشيار رحيمي
هوشيار رحيمي در تاريخ 1333/3/12 در خانواده‌اي مذهبي در روستاي دزآور از توابع پاوه به دنيا آمد. پدرش كشاورز بود و مادرش خانه‌دار. هوشيار پس از پشت سر گذاشتن دوران طفوليت پا به مدرسه گذاشت، اما به علت فقر و نداري مجبور به ترك تحصيل شد و به كمك پدر خود شتافت تا كمك خرج خانواده باشد. هوشيار فردي آرام و بي‌صدا بود.
هوشيار حماسه‌هاي بي‌دريغ در روستا انجام مي‌داد مثل كمك به فقرا، آبياري، جمع‌آوري هيزم و... دست مردم را مي‌گرفت. حاضر بود نان شب خود را به ديگران بدهد تا خدا از او راضي باشد. هوشيار در همه حال با خدا بود. نماز، روزه، قرآن خواندن، زكات فطره دادن، هميشه نمازهايش با جماعت بود. هوشيار با ديگر همسالان خود بسيار آرام و صبورتر بود و بسيار فعال و پرتحرك بود. با بچه‌هاي ديگر با مهرباني رفتار مي‌كرد و باخدا و باايمان بود كه در مورخه 1360/8/3 در يك عمليات غافلگيرانه در شهر نوسود توسط گلوله دشمن به درجه رفيع شهادت نائل شد و در آرامگاه گلزار شهداي مرقد حاجي پاوه آرام گرفت.
