جوان‌آنلاين: غلامرضا عليزاده در گفت‌وگو با «جوان‌آنلاين» در خصوص موانع ازدواج جوانان در جامعه اظهارداشت: موانع ازدواج جوانان در چند موضوع شامل موانع اجتماعي، موانع اقتصادي، موانع فرهنگي و ديگري موانع روانشناختي طبقه بندي مي شود و در اين چهار حوزه مسئله و مشكل ازدواج جوانان را مي توان طبقه بندي كرد.
وي تصريح كرد: مشكل اجتماعي به دنبال گذار و تغيير از شرايط اجتماعي موجود به شرايط اجتماعي موعود بر مي گردد كه در اينجا ما با يك مقدار بي هنجاري و در عين حال انقطاع در روند بسياري از هنجارها مواجه مي شويم كه بخشي از آن باعث مي شود كه نهاد ازدواج و نهاد خانواده با يك ا ختلاف زماني همراه شود و سن ازدواج افزايش يابد.
عليزاده ادامه داد: عامل ديگر اجتماعي تحصيلات پسران و دختران جوان كشور ما است كه به دليل تحصيل در دانشگاه و علاقمندي به داشتن مدارك دانشگاهي باعث شده است كه معمولا اين افراد ازدواج را به پايان دوران تحصيل موكول كنند كه عاملي در تاخير ازدواج جوانان است.
اين جامعه شناس افزود: عامل ديگر تحولات اجتماعي است كه وجود دارد و آن ديد بسيار رويايي و زيبا و مطلوبي است كه از ازدواج در ذهن خودشان به تصوير مي كشند كه در واقعيت آنگونه نيست و در پيرامون خودشان ازدواج هايي را مي بينند كه با چه شور و شوقي شروع شده و چگونه به اختلاف و تنش و مناقشه كشيده شده است كه اين هم يكي از زمينه هاي اجتماعي است كه افراد را يك مقدار در انتخاب و تصميم گيري شان براي ازدواج با مشكل و تاخير زماني مواجه مي كند.
وي به تحصيلات دانشگاهي دختران اشاره كرد و گفت: دختران با تحصيلاتشان به يك معيارها و قواعدي دست مي يابند كه چون اين قواعد و معيارها در بستر اجتماعي آمادگي پذيرشي برايش وجود ندارد، بنابراين عاملي‌ست كه سبب مي شود دختران در تصميم گيري شان مردد باشند.
عليزاده با بيان اينكه ما حدود 5 ميليون جمعيت دانشجويي در كشور داريم اظهار كرد: تقريبا 5/3 ميليون كار لازم است كه ما بتوانيم شغل ايجاد كنيم تا جوان ها با داشتن شغل ازدواج كنند و عامل كمبود شغل به ويژه در تحصيل كرده هاي دانشگاهي بسيار است كه جوانان را با چالش جدي مواجه مي كند. از همين رو يكي از اساسي ترين عوامل تشكيل خانواده بحث اشتغال و احساس امنيت شغلي و درآمدي است كه چون اين موارد امكان پذير نمي شود طبيعتا روي بالارفتن سن ازدواج اثر مي گذارد.
اين جامعه شناس و استاد دانشگاه ادامه داد: عامل ديگر كارهاي موقتي است كه افراد به دست مي آورند اما موقت است، تنها چند صباحي است و بيمه ندارند يا كارفرمايان آنها را بيمه نمي كنند و اين افراد احساس مي كنند كه اگر ازدواج كنند و بعد بيكار شوند چگونه بايد زندگي را ادامه دهند و اين ها هم جزء نگراني هايي است كه باعث مي شود افراد ازدواج را خيلي جدي نگيرند.
وي به عامل مسكن در كلان شهرها و شهرهاي بزرگ اشاره كرد و گفت: در حال حاضر اجاره و خريد مسكن با هيچ كدام از استانداردهاي زيستي و جهاني انطباق ندارد؛ به طوري كه در كشورهاي جهان افراد با هفت سال و نيم حقوق بايد بتوانند خانه اي متناسب با پايگاه و جايگاه اجتماعي شان بخرند به اين شكل كه اگر شما يك ميليون حقوق دريافت مي كنيد در كل سال مي شود 12 ميليون كه هفت و نيم برابر آن 90 ميليون مي شود كه شما با 90 ميليون بايد بتوانيد يك خانه اي متناسب با شان اجتماعي تان به دست بياوريد.
اين پژوهشگر اجتماعي بيان كرد: اين در حاليست كه در حال حاضر مي بينيم در كلان شهرها چنين امكاني با اين مبالغ وجود ندارد ضمن اينكه در كشورهاي ديگر تا 90 درصد قيمت خريد خانه وام هاي بلندمدت داده مي شود كه در اينجا چنين امكاني هم وجود ندارد و اگر وام هم داده شود شرايطي بر آن مترتب است كه اقساطش بايستي زير 50 درصد حقوق دريافتي باشد، حقوقي كه وقتي باقي مي ماند، قسط بايد كمتر از نصف آن باقي مانده‌ي حقوق در فيش حقوقي باشد كه گاهي يك سوم وام مسكن را هم فرد نمي تواند شرايطش را احراز كند و به دست آورد.
عليزاده عنوان كرد: در زمينه ي اجاره كردن مسكن نيز در تمام استانداردهاي جهاني بين 30 تا 35 درصد درآمد خانوار صرف اجاره مسكن مي شود در حالي كه در كلان شهرهايي نظير تهران، اصفهان، تبريز و شيراز مي بينيد كه با صد در صد حقوق هم نمي شود خانه اي را به دست آورد بنابراين اگر كسي قصد اجاره كردن مسكن را دارد بايد كار دوم و سومي هم داشته باشد.
به گفته وي، در چنين شرايطي وقتي فرد صاحب چندين كار مي شود انقدر خسته به خانه مي آيد كه خانه عملا تبديل به يك خوابگاه براي زوجين مي شود، و ديگر خانه به عنوان يك مكان امن و محل مهرورزي و محبت و فراموش كردن همه ي دغدغه ها نيست بلكه تنها محلي ست كه هر چه زودتر به آنجا برسد و استراحت كند تا فردا با انرژي به محل كار خود برود.
اين جامعه شناس و استاد دانشگاه افزود: بنابراين اين خستگي ها عملا سبب مي شود كه ارتباط كلامي بين زوجين انجام نگيرد به طوري كه در كلان شهر تهران ارتباط كلامي همسران حدود 17 دقيقه است كه آن هم معمولا پيام هاي خوشايند نيست بلكه پيام هاي استرس زايي مانند آن كه صاحبخانه گفته بايد به دنبال جاي ديگري باشيد يا اينكه همسايه پايين آمده و گفته سقف پايين چكه مي كند و از اين قبيل پيام ها كه باعث به هم ريختگي افكار همسران مي شود.
عليزاده با اشاره به عامل فرهنگي كه نقش مهمي در تاخير ازدواج جوانان دارد، گفت: تحولات جامعه ي در حال گذار ما روي فرهنگ ها تاثير مي گذارد و هر كدام از افراد متناسب با خرده فرهنگ خود مي خواهند كه تغييري در زندگي به وسيله ي ازدواج و زندگي زناشويي داشته باشند كه تناقضاتي كه بين خرده فرهنگ ها به وجود مي آيد و حتي به دليل سرعت بالاي فضاهاي اينترنتي فاصله ي نسل ها بسيار كوتاه شده است به طوري كه مي بينيد امروزه دو نفر به فاصله ي پنج سال اختلاف سني نگاه و نگرش و وجه نظرهايشان با هم متفاوت است.
وي اضافه كرد: اين تفاوت فرهنگ ها و ديدگاه ها باعث مي شود كه فرد احساس كند اگر تجانس فرهنگي در مسئله ازدواج وجود نداشته باشد كارش به طلاق مي انجامد و چون درصد طلاق هم بالا رفته هر دو طرف بر اين باورند كه اگر قرار باشد بعد از شش ماه كار ما به طلاق بيانجامد پس همان بهتر كه اين مسئله را با تاخير و با مطالعات بيشتري پي بگيريم.
اين پژوهشگر مسائل اجتماعي عنوان كرد: عامل ديگر بالارفتن سن ازدواج در جامعه بحث هاي روانشناختي است به طوري كه برخي افراد مي بينند كه پس از ازدواج متوجه اعتياد همسرشان مي شوند پس از شش ماه مي شوند كه فرد اين مسئله را پنهان كرده است يا ديگري مشكلاتي در زندگي شخصي اش داشته است كه هرگز اين مشكلات را بيان نكرده است اما پس از ازدواج مباحثي مطرح مي شود كه براي هر دو طرف حساسيت برانگيز هستند و يا اينكه قبل از ازدواج حساسيت نسبت به اين مسائل نداشتند اما بعد از ازدواج اين مباحث روانشناختي رفتاري حساسيت برانگيز مي شود و خود اين عوامل هم باعث مي شود كه ما با پديده ي تاخير در ازدواج مواجه شويم.
باسلام.یکی از دلایل با رفتن سن ازدواج درقشر تحصیل کرده اشتغال رسمی خانم ها ی مجرددرمشاغل دولتی با حفوف بالا است .که این امر باعث به آمدن دوری آنها از ازدواج وخریدن خانه های مجردی است.متآسفانه تا ملاک دولت ها در جذب نیرو فقط داشتن مدرک دانشگاهی و مبنا تشکیل خانواده نیست این قشر ندانسته ضربه می خورند. 
