بنياد فرهنگي روايت سيزدهمين جشنواره بين‌المللي فيلم مقاومت را امسال در سطح كشوري و بين‌المللي برگزار مي‌كند. به همين مناسبت گفت‌وگويي با جواد جباري، مدير عامل اين بنياد و دبير شوراي سياستگذاري جشنواره انجام داده‌ايم كه از نظر مي‌گذرانيد:
صحبت‌هايي مبني بر سالانه شدن جشنواره به گوش مي‌رسد، جنابعالي به عنوان دبير شوراي سياستگذاري اين جشنواره، حُسن و معايب برگزاري آن را به شكل سالانه چگونه مي‌بينيد؟ بي‌شك سالانه بودن اين جشنواره مي‌تواند در افزايش توليد و جديد بودن آثار براي مخاطبان وهمچنين افزايش انگيزه در فيلمسازان براي بالا بردن سرعت توليد تأثيرگذار باشد. با اين حال چنين اقدامي الزامات خاص خود را مي‌طلبد كه بررسي دقيق‌تر آن، بايد پس از برگزاري جشنواره انجام گيرد، به طوري كه مثلاً از نظر ساختاري ممكن است بخش‌هايي از دبيرخانه جشنواره بر اساس دو سالانه بودن طراحي شده باشند كه همه اينها نيازمند بررسي مجدد و تعريف جديد است. البته شايد مهمترين نكته در خصوص دوسالانه بودن جشنواره تاكنون به ميزان پايين آثار توليدي بر مي‌گشت كه تلاش داريم ضمن افزايش توليدات، با چشم انداز و اندوخته بيشتري به سوي سالانه برگزار كردن جشنواره قدم برداريم.
مهمترين انگيزه‌اي كه شما را به سمت برگزاري سالانه اين جشنواره سوق مي‌دهد، چيست؟با توجه به اينكه در شرايط فعلي در يك جنگ رسانه‌اي مداوم و هجمه بي‌وقفه دشمنان قرار داريم و مقاومت و مبارزه در برابر ترفندها و هجمه‌هاي رسانه‌اي و سينمايي و فرهنگي دشمن، نيازمند فعاليت مستمر مي‌باشد، لذا برگزاري سالانه جشنواره به استمرار اين مقاومت و مجاهدت سينمايي كمك و فرصت بهتر و سريع‌تري را براي رصد و نمايش آثار برتر حوزه مقاومت فراهم خواهد كرد. همچنين با توجه به اينكه يكي از اهداف اصلي اين جشنواره، روشنگري و تأثير بر افكار عمومي جهان و تغيير در جريان سينماي اسلام هراس و ايران هراس مي‌باشد، پس ممارست و مداومت در توليد آثار فيلم مقاومت و برگزاري جشنواره فيلم مقاومت كه نسبتي حياتي با هم دارند، دليلي محكم بر حركت به سوي برگزاري سالانه اين جشنواره است. البته با قيد اين نكته مهم كه چنين حركتي بايد در تقويم فرهنگي و سينمايي كشور و به عنوان يك جشنواره ملي و انقلابي ديده شده و امكانات، هزينه‌ها و الزامات آن با حمايت و پشتيباني دولت و مجلس و ديگر دستگاه‌ها فراهم شود.
در هر حال با توجه به سرعت‌گيري حملات رسانه‌اي و سينمايي غرب عليه مباني فرهنگي و ارزشي جهان اسلام، ما نيز بايد سرعت خود را با آنها تنظيم كنيم،حتي افزايش دهيم تا از موضع انفعال به وضعيت ابتكار عمل دست پيدا كنيم.
به طور دقيق جشنواره‌اي اين چنين كه در بخش بين‌المللي با گستردگي بيشتري در حال برگزاري است، چه تأثيرات منطقه‌اي و بين‌المللي خاصي مي‌تواند داشته باشد؟ همان‌طور كه اشاره شد، علاوه بر روشنگري افكار عمومي جهان نسبت به ددمنشي و خوي شيطاني استكبار و رژيم‌هاي ديكتاتور و غاصب مانند رژيم‌صهيونيستي و نشان دادن چهره حقيقي مسلمانان و ايجاد تمايز بين اسلام ناب محمدي(ص) و اسلام رحماني با اسلام امريكايي و جعل شده توسط گرو‌هاي تكفيري، امثال داعش، اين جشنواره مي‌تواند ضمن شناسايي استعدادها و هنرمندان دغدغه مند كشورهاي مختلف جهان كه اگر چه بعضاً مسلمان نيستند، اما آزاده مي‌باشند، فرصتي را براي هم افزايي توليد آثار روشنگرانه و نمايش آنها در كشورهاي مختلف فراهم سازد. اين فيلمسازان كه نسبت به نظام ظالمانه سياسي و حتي فرهنگي جهان اعتراض دارند، در موارد بسيار جايي براي عرضه و انتقال پيام خود ندارند و اين جشنواره اين فرصت طلايي را براي آنها فراهم مي‌سازد تا اثر و صداي خود را به مخاطبان بين‌المللي برسانند. همچنين ايجاد يك شبكه ارتباطي قوي در حوزه تعاملات سينمايي و توزيع و نمايش، در ميان فيلمسازان مسلمان منطقه و انتقال دغدغه‌هاي مذهبي و فرهنگي و سياسي آنها از طريق نمايش گسترده آثارشان، از جمله بركات و تأثيرهاي مهم جشنواره فيلم مقاومت در ابعاد منطقه‌اي و بين‌المللي است.
ميزان همكاري دستگاه‌هاي فرهنگي در برگزاري جشنواره مقاومت را چگونه ارزيابي مي‌كنيد؟حقيقت امر اين است كه دستگاه‌هاي مختلف بدون استثنا همه در مقام گفتوگو و سخن نسبت به اين جشنواره اظهار علاقه و حمايت مي‌كنند، اما در مقام عمل، همراهي و همكاري ضعيف عمل مي‌كنند. تا جايي كه اين حمايت‌ها به تعداد انگشتان يك دست هم نمي‌رسد و آنچه كه ما امروز بيشتر به آن نياز داريم، علاوه بر حمايت كلامي و اظهار علاقه شفاهي مسئولان، عمل و اقدام مي‌باشد.
