عباس رافعي كارگرداني كه در ساخته‌هاي قبلي‌اش و از جمله آثاري مانند «كيميا و خاك» و «آزادراه» سعي زيادي كرده بود برخي از جزئيات زندگي روحانيون را به نمايش بگذارد، در تازه‌ترين كارش هم به سراغ چنين مضموني رفته است. رافعي قصد دارد فيلمنامه‌اي با عنوان «آه و آينه» را پاييز امسال كليد بزند. فيلمنامه‌اي كه به گفته خودش درباره دردسرهاي زندگي روحانيون در جامعه ماست.
سينما و تلويزيون حق مطلب را درباره روحانيون ادا نكرده استرافعي درباره علاقه‌اش براي ساخت آثاري با مضمون روحانيون مي‌گويد: «يكي از مهم‌ترين اقشار جامعه ما روحانيون هستند كه متأسفانه در سينما و تلويزيون چنان كه بايد حق مطلب درباره‌شان ادا نشده و اغلب كارگردانان به سراغ ارائه تصويري كليشه‌اي از زندگي آنها رفته‌اند اما به هر حال آنها هم آدم‌هايي هستند كه هر كدام دغدغه‌هايي خاص در زندگي دارند؛ دغدغه‌هايي كه برخي اوقات درك آن براي آدم‌هاي عادي بسيار مشكل مي‌شود.»
زندگي شخصي يك روحاني با زندگي سياسي‌اش تقابل پيدا ميكندعباس رافعي درباره درونمايه كار تازه‌اش «آه و آينه» مي‌گويد: «در فيلم بر سوء‌استفاده‌هايي كه ممكن است لباس روحانيت براي برخي از علما به وجود آورد تمركز شده است. روحاني داستان ما در تلويزيون برنامه اخلاقي دارد و به واسطه مشهور شدن كانديداي نمايندگي مجلس هم مي‌شود اما از آن طرف زندگي شخصي‌اش و به خصوص ارتباطش با فرزند پسرش دستخوش ناملايمات عجيبي مي‌شود.»
نگاه من به كاراكتر روحاني با نگاه منوچهر محمدي متفاوت استمنوچهر محمدي هم از جمله تهيه‌كنندگان سينماي ايران است كه در آثاري مانند «طلا و مس» و «فرشته‌ها با هم مي‌آيند» سعي كرده به گونه‌اي خاص به زندگي روحانيون نگاه كند. وقتي از عباس رافعي مي‌پرسيم آيا فيلم او هم به آثار محمدي شباهت دارد، وي با نفي اين قضيه اظهار مي‌دارد: «فيلمنامه من هيچ ربطي به كارهاي محمدي ندارد. اگر فيلم‌هاي قبلي‌ام مانند «آزادراه» را ديده باشيد، حتماً متوجه اين شده‌ايد كه من از انتخاب كاراكتر روحاني قصد دارم موقعيت اجتماعي واقعي آنها را براي مخاطب تشريح كنم. در آنجا ديديد كه روحاني قصه ما وقتي مي‌بيند تاب تحمل لباس روحانيت را ندارد خودش را خلع لباس مي‌كند يعني به گونه‌اي صريح با خودش برخورد مي‌كند. اين تفاوت نگاه ما با محمدي است.» رافعي ادامه مي‌دهد: «من در فيلم‌هايم سعي دارم بگويم وزن لباس روحانيت سنگين است و هر كسي نمي‌تواند اين وزن را تحمل كند. در «آه و آينه» نيز همين وزن سنگين است كه باعث مي‌شود شخصيت اصلي داستان سرنوشتي تراژيك پيدا كند.»
هر كسي با فيلمنامه‌اي خوب مي‌تواند درباره روحانيت كار كنداين كارگردان و تهيه‌كننده سينما درباره اينكه آيا ساخت فيلم با مضمون زندگي روحانيون بايد فقط توسط افرادي خاص انجام شود، اظهار مي‌دارد: «نه، اصلاً اين طور نيست. اين فيلمنامه خوب است كه باعث مي‌شود نظر تهيه‌كننده جلب شود. درباره «آه و آينه» شخصاً فيلمنامه‌اي را كه جابر قاسمعلي در اختيارم گذاشته بود به سيما فيلم ارائه دادم و آنها نيز موافقت خود را براي توليد اعمال كردند چون حس‌شان اين بود كه فيلم دغدغه خاصي درباره روحانيت دارد. هر كس با داشتن يك فيلمنامه خوب مي‌تواند درباره روحانيت كار كند.»
رافعي درباره اينكه فكر مي‌كند اگر يك كارگردان تازه‌كار بود ارگاني مانند سيما فيلم باز هم همين قدر به او اعتماد مي‌كرد، اظهار مي‌دارد: «يادم مي‌آيد سال‌ها پيش تهيه‌كننده كاري شدم كه آن هم درباره روحانيت بود و به‌رغم موافقت اوليه كار به توليد نرسيد اما مهم اين بود كه كار تصويب شد و كد توليد هم گرفت. اين معنايي ندارد جز اهميت فيلمنامه.»
هدفم اصلاح برخي تصورات غلطي است كه درباره روحانيت وجود داردوي مي‌افزايد: «ارگان‌هايي كه براي كمك به توليد چنين آثاري پيش‌قدم مي‌شوند هم مي‌دانند كه امثال من هدف‌شان اصلاح برخي تصورات غلطي است كه درباره روحانيت وجود دارد و بنا نيست كه خداي نكرده تيشه به ريشه اين طيف از جامعه بزنيم.»
نوعي از روحانيت مقبول اجتماع را در «آه و آينه» نشان ميدهيمرافعي در پايان صحبت‌هاي خود خاطرنشان مي‌كند: «ما در «آه و آينه» در جهت پالوده كردن فضا پيش مي‌رويم. متأسفانه در جامعه ما برخي بيش از حد بر وجه سياسي و اقتصادي زندگي روحانيون تأكيد مي‌كنند و اينها به وظيفه اصلي روحانيت كه مصلح اجتماعي هستند، توجه نمي‌كنند. ما قصد داريم نوعي از روحانيت مقبول اجتماع را به عنوان الگو در فيلم خود نشان دهيم.»
