خبرگزاری ایسنا: ماءالشعیر
از ترکیب آب، مالت (جوانه جو)، رازک، شکر، گاز دیاکسیدکربن و برخی مواد
طعمدهنده تهیه میشود. امتیاز ماءالشعیر نسبت به نوشابه این است که ماده
اصلی و پایه آن عصاره مالت بوده که حاوی ویتامینهای گروه B و پروتئین است.
«جام
جم» با این مقدمه ادامه داد: اما اگر تولیدکنندگان غیرمتعهد، این نوشیدنی
را به جای جو یا مالت با اسانس آبجو همراه شکر و آب تهیه کنند هیچ نوع
خاصیتی نداشته و حتی به اندازه نوشابه یا بیشتر از آن زیانآور است. حال
چرا میگوییم زیانبارتر، زیرا ماءالشعیری که با اسانس تهیه میشود بدون شک
مزهای مصنوعی و آبکی دارد و به همین دلیل برای مخفی کردن این طعم نامطلوب
از دوز بالای مواد طعمدهندهای چون هلو، آلبالو، لیمو و ... به همراه
میزان بیشتر شکر استفاده میشود که این امر به بالا رفتن کالری دریافتی و
دوز شیمیایی محصول و در نهایت مشکلات ناشی از آن منجر میشود.
متاسفانه شناسایی محصولاتی که با اسانس تولید میشود تنها با آنالیز و آزمایش میسر است و مصرفکننده نمیتواند پی به وجود آن ببرد.
این
را هم بدانید که شکر ماءالشعیرهای طعمدار در مقایسه با انواع ساده و تلخ
آن بیشتر است و میتوان گفت ماءالشعیر و نوشابه از نظر مقدار کالری و
انرژی، تفاوت چندانی با هم ندارند و مازاد انرژی دریافتی در بدن به صورت
بافت چربی ذخیره میشود.
تلخی نشاندهنده مرغوبیت نیستگاهی
برخی افراد رنگ تیره و تلخی زیاد ماءالشعیر را دلیل بر استفاده بیشتر از
عصاره مالت یا جو دانسته و بر این باورند که این نوشیدنی خالصتر بوده و
مرغوبیت بیشتری دارد و گاهی هم تلخی زیاد را دلیل بر میزان بالای الکل
ماءالشعیر میدانند اما باید بدانید شدت طعم تلخ ماءالشعیر اغلب به دلیل
رازک و نوع جو و مالتی است که به آن میافزایند و درجه رنگ ماءالشعیر نسبت
به شرایط متفاوت تولید و فرمول آن میتواند متنوع یعنی تیره یا روشن باشد.
معمولا
میزان الکل در ماءالشعیرهای تولید داخل و انواع وارداتی صفر است و تلخی
این نوشیدنی به الکل ربطی ندارد. معمولا گاز ماءالشعیر از نوع
دیاکسیدکربن و مشابه نوشابه است و میتواند میزان جذب کلسیم را پایین
آورد.
با توجه به اینکه درباره تأثیرات مفید ماءالشعیر از جمله
زیاد کردن شیر مادران شیرده و کمک به دفع سنگکلیه تبلیغات زیادی میشود،
این نوشیدنی رقیب نوشابه شده و مقبولیت زیادی پیدا کرده است اما باید
بدانید در هر شرایطی مصرف آب و آبمیوه طبیعی ارجحیت دارد و سپس دوغ و کفیر
به دلیل میزان بالای پروتئین و در نهایت ماءالشعیر به دلیل ویتامینهای
گروه B اولویتبندی میشود.
این نکته مهم را هم به خاطر بسپارید که
مبتلایان به بیماری نقرس و اسید اوریک بالا در مصرف ماءالشعیر افراط نکنند،
چون میتواند موجب تشدید و عود بیماری شود.