باشگاه
خبرنگاران: حضرت امام جعفر صادق عليه السلام رئيس مذهب جعفری ( شيعه ) در
روز 17 ربيع الاول سال 83هجری چشم به جهان گشود . پدرش امام محمد باقر ( ع )
و مادرش "ام فروه " دختر قاسم بن محمد بن ابی بکر مي باشد. کنيه آن حضرت :
"ابو عبدالله " و لقبش "صادق " است .
حضرت صادق تا سن 12سالگی
معاصر جد گراميش حضرت سجاد بود و مسلما تربيت اوليه او تحت نظر آن بزرگوار
صورت گرفته و امام ( ع ) از خرمن دانش جدش خوشه چينی کرده است . پس از رحلت
امام چهارم مدت 19سال نيز در خدمت پدر بزرگوارش امام محمد باقر ( ع )
زندگی کرد و با اين ترتيب 31سال از دوران عمر خود را در خدمت جد و پدر
بزرگوار خود که هر يک از آنان در زمان خويش حجت خدا بودند ، و از مبدأ فيض
کسب نور مي نمودند گذرانيد .
بنابراين صرف نظر از جنبه الهی و
افاضات رحمانی که هر امامی آن را دار مي باشد ، بهره مندی از محضر پدر و
جد بزرگوارش موجب شد که آن حضرت با استعداد ذاتی و شم علمی و ذکاوت بسيار ،
به حد کمال علم و ادب رسيد و در عصر خود بزرگترين قهرمان علم و دانش گرديد
. پس از درگذشت پدر بزرگوارش 34سال نيز دوره امامت او بود که در اين مدت
"مکتب جعفري " را پايه ريزی فرمود و موجب بازسازی و زنده نگهداشتن شريعت
محمدی ( ص ) گرديد .
زندگی پر بار امام جعفر صادق ( ع ) مصادف بود
با خلافت پنج نفر از بنی اميه ( هشام بن عبدالملک - وليد بن يزيد - يزيد
بن وليد - ابراهيم بن وليد - مروان حمار ) که هر يک به نحوی موجب تألم و
تأثر و کدورت روح بلند امام معصوم ( ع ) را فراهم مي کرده اند ، و دو نفر
از خلفای عباسی ( سفاح و منصور ) نيز در زمان امام ( ع ) مسند خلافت را
تصاحب کردند و نشان دادند که در بيداد و ستم بر امويان پيشی گرفته اند ،
چنانکه امام صادق ( ع ) در 10سال آخر عمر شريفش در ناامنی و ناراحتی بيشتری
بسر مي برد .