چند نکته درباره سخنان دیروز رئیس جمهور؛

آقای روحانی خاطره احمدی‌نژاد را زنده نکنید

فردا: وقتی دیروز رئیس جمهور پشت تریبون قرار گرفت و سخنرانی تندی ایراد کرد باعث شگفتی بسیاری شد و این ادبیات خاطرات دولت گذشته را برایشان تداعی کرد و البته نگرانی از این موضوع بین اذهان عمومی ایجاد شد که نکند این طرز ادبیات در میان روسای جمهور باب شده است؟ جالب اینجاست دولتی که همواره بر این موضوع تاکید دارد که هشت سال گذشته دیگر باز نمی گردد حال از دوران گذشته نیز پیشی گرفته و حتی در ادبیات و لحن سخنرانی نیز بسیار شیبه دولت گذشته است.

در دولت احمدی‌نژاد این لحن ادبیات از سوی منتقدین اینگونه تفسیر می شد که برای کسب محبوبیت رئیس جمهور اینچنین سخنرانی می کند. سخنرانی که در اقتصاد و حوزه‌های دیگر اثرگذار بود و البته مشکل ساز بود و فضای جامعه را مغشوش می کرد. حال به نظر نمی‌رسد شرایط امروز هم با گذشته فرق چندانی کرده باشد و باعث اثرگذاری منفی در جامعه و حوزه‌های مختلف نشود. این در حالی است که دولت شعار اعتدال را برای خود برگزیده است و مردم نیز به این شعار آری گفته اند تا به دور از فضای پرتنش با آرامش خاطر به فکر توسعه و پیشرفت خود و کشورشان باشند.

بر کسی پوشیده نیست که این چنین سخنان جنجالی دولت و جامعه را از اعتدال خارج می‌کند و جامعه را به ورطه افراطی گری می کشاند و فضا را برای رادیکال‌های جناح‌های سیاسی باز می کند. در شرایط کنونی فضای سیاسی کشور به گونه‌ای بوده است که معتدلین همه جناح ها توانسته‌اند با کنار رفتن غبارهای سیاسی خودی نشان دهند و فعال تر شوند اما چنین ادبیاتی نوعی همواره کردن راه برای ورود دوباره رادیکال‌ها به جای راندن آنهاست.  در باب مذاکرات هسته‌ای نیز قطعا سخنرانی رئیس جمهور که در میان سفرا و نمایندگان ایران در خارج از کشور ایراد می شد بازتاب چندان مناسبی نخواهد داشت. بخصوص اینکه مذاکرات هسته‌ای در مراحل بسیار حساسی قرار دارد و در این میان کشورهای غرب که مخالف برنامه هسته‌ای ایران هستند به دنبال روزنه‌ای برای اعمال فشار بیشتر بر کشورمان هستند و اینچنین مباحثی این فرصت را برای آنها برای اختلال در مذاکرات هسته‌ای کشورمان ایجاد می‌کند.


در زمینه برخورد با منتقدین نیز به نظر می رسد دولت باید با سعه صدر بیشتری عمل کند. در گذشته منتقدان از سوی رئیس جمهور بی سواد خطاب شدند و اینبار نیز با سخنان دیگری مواجه شدند. در این باب ایجاد فضایی سالم و همراه با تفاهم و تعامل می‌تواند منتقدین را بیشتر به سمت فضایی عقلانی و واقع بینانه سوق دهد که مد نظر دولت است.

اما نکته ای که منتقدان باید در این زمینه مد نظر قرار دهند عدم وارد شدن به فضای رادیکال بویژه در زمینه مذاکرات هسته است. فضای سیاسی کشور به خوبی نشان داد که گزاره دلواپسیم و نقدهای اینچنینی یک اشتباه استراتژیک از سوی برخی گروه‌های سیاسی اصولگرا بود و سبب شد که دو طرف نسبت به هم موضع سفت و سختی اتخاذ کنند. روش مواجهه با عملکرد دولت در این زمینه بسیار حائز اهمیت است. انتقاد بی رویه و غیر اصولی نباید حجاب عملکرد دولت شود؛‌ دولت باید آنطور که هست مورد نقد و بررسی قرار گیرد و در این زمینه با واژه سازی چون دلواپسیم نباید فضایی ایجاد شود که دولت عملکرد خود را در پس چنین مسائلی پنهان کند. دولت متوجه این امر شده است که محاسباتش در زمینه نرمش آمریکا در قبال بحث هسته ای ایران تا به امروز صحیح نبوده است. آمریکایی‌ها با راهبرد « مجازات و مذاکرات» وارد مذاکراه با ایران شده‌اند و همین موضوع سبب شده که مذاکرات نهایی به سرانجام نرسد.

اصولگرایان باید در این زمینه متوجه باشند که ایجاد فضای دو قطبی هسته ای که دولت خواهان آن است کار صحیحی نیست و به آن دامن نزنند. همین موضوع سبب ایجاد حجاب در عملکرد دولت در بحث هسته‌ای می‌شود و به مانند دوران انتخابات ریاست جمهوری یازدهم مذاکرات هسته‌ای به یک رفراندوم هسته‌ای تبدیل می شود که این موضوع تنها می‌تواند منافع سیاسی برخی از گروه‌ها و همچنین دولت را تامین کند و از این باب بحث مذاکرات هسته‌ای از یک بحث ملی به یک بحث سیاسی داخلی و جناحی بدل می‌شود و در میان این دو قطبی حقایق مذاکرات پنهان می‌ماند.

به هر جهت گروه‌های مختلف سیاسی و همچنین افکار عمومی خواهان فضایی بدون تنش و سالم هستند و زمینه‌ای فراهم شده است که معتدلین از گروه‌های مختلف سیاسی بتوانند واراد کارزار شوند و متعاقب آن رادیکال‌ها به محاق بروند. بنابراین نبایستی از جانب دولت و یا هر گروه سیاسی فضا غبارآلود شود؛ چراکه غبار آلوده شدن فضا مساوی است با ظهور منحرفان و همین امر سبب اختلال در حوزه های مختلف و بهره‌برداری نادرست عده‌ای می‌شود که مترصد چنین موقعیت هایی هستند.