راست‌هاي سنتي ديروز، امروز كه دولت در دست آنان است، تحت حمايت مخالفان ديروز خود قرار گرفته‌اند؛ افراد موسوم به ملي– مذهبي كه از همان دهه 60 تجربه انزواي سياسي را داشتند و بعدتر هم در دولت اصلاحات گرچه به درستي احساس كردند كه فضا براي فعاليت‌شان مساعد شده اما عملكرد نامناسب دولت اصلاحات باعث شد حاميان آن منزوي‌تر بشوند. از سويي در اوج اقبال مردم به دولت اصلاحات نيز بي‌اعتنايي خاص مردم به گروهكي كه با ادعاي دينداري، احكام دين را زير سؤال مي‌برد، ديده مي‌شد و آنها با وجود داشتن نشريات و آزادي عمل در سايه تساهل و تسامح وزارت ارشاد دولت اصلاحات نتوانستند پايگاه اجتماعي حتي از نوع حداقلي‌اش براي خود فراهم سازند. فتنه 88 و رودررويي با مردم هم بار ديگر آنها را به همان پستوي غبار گرفته انزوايي راند كه دهه 60 با واكنش‌هاي تند حضرت امام(ره) در برابر مواضع آنها و حذف سياسي آنها توسط مردم در آن سكني گزيده بودند؛ انزواي سياسي‌اي كه فقط هر از چند گاهي بيانيه و پيامي از دل آن بيرون مي‌آمد و نشان مي‌داد هنوز در كنج آن پستو،
ملي– مذهبي‌ها نفس مي‌كشند! اينكه آن بيانيه‌هاي سياسي را چند نفر از مردم ايران مي‌خواندند، گويي چندان مهم نبود، چه آنكه آن واژه‌هاي بي‌خواننده و بي‌تأثير همه نقشي بود كه نهضت موسوم به آزادي در جامعه سياسي ايران ايفا مي‌كرد، همه نشان زنده بودن يك گروهك غير قانوني بود و آنها راهي جز صدورشان نداشتند!
اين روزها همچون ماه‌هاي آغازين دولت اصلاحات، نهضت موسوم به آزادي دارد تنفس مصنوعي مي‌گيرد، دارد نفس كشيدن دوباره را تجربه مي‌كند و رسانه‌هاي اصلاح‌طلب هم كه در رودربايستي با خودشان و مردم و حكومت، دچار خودسانسوري‌هايي در بيان عقيده اصلي‌شان مي‌شوند، رغبت خوبي به احياي ملي- مذهبي‌ها نشان مي‌دهند و قصه فقط همين نيست...
پل دولت روحاني براي اصلاح‌طلبان
از همان روزي كه با انصراف اجباري كانديداي اصلاح‌طلبان در انتخابات يازدهم رياست جمهوري، آنها پشت حسن روحاني سنگر گرفتند، معلوم بود كه قرار است در صورت پيروزي روحاني، دوره چهارساله رياست جمهوري او پل بازگشت اصلاح‌طلبان به فضاي سياسي كشور شود. آنها با پررنگ كردن كاذب نقش حمايت خاتمي و اصلاح‌طلبان در پيروزي روحاني، مي‌كوشند او را وامدار خود بدانند و از اين منظر خواسته‌هاي خود را به دولت روحاني تحميل كنند.
نگاه اصلاح‌طلبان به دولت روحاني نگاهي كاملاً ابزاري است. اصلاح‌طلبان از سويي با پررنگ جلوه دادن نقش خود در پيروزي روحاني، پايگاه اجتماعي خود را پرتعداد و حتي حداكثري معرفي مي‌كنند تا بر همه شكست‌هاي انتخاباتي خود در دهه اخير مهر فراموشي بزنند و از سويي ديگر دولت روحاني كه دولت آنان نيست، آنها از اين فرصت چهارساله براي رسيدن به كرسي رياست جمهوري دور بعدي استفاده مي‌كنند. از اين منظر شايد بتوان گفت اصلاح‌طلبان از رقباي جدي روحاني در انتخابات دور بعد رياست جمهوري هستند و ديگر حامي او نخواهند بود. مگر اينكه باز به نتيجه برسند كه كانديدايشان رأيي نخواهد داشت و احتمال پيروزي اصولگرايان بالاست!
از استفاده‌هاي ابزاري اصلاح‌طلبان از دولت روحاني ميدان دادن به گروهك موسوم به
ملي- مذهبي‌هاست. . .
فرش قرمز اصلاح‌طلبان
براي ملي - مذهبي‌ها
اين روزها يزدي و سحابي و بازرگان و انديشه‌ها و حرف‌هايشان به رسانه‌هاي اصلاح‌طلب پا باز كرده‌اند. يزدي بقاي همه را در بقاي روحاني مي‌داند و حتي براي القاي اين تحليل هم تلاش مي‌شود كه حسن روحاني همان شعارها و سخنان و مواضع نهضت آزادي و ملي مذهبي‌ها را دارد و در واقع تابعي از شيوه حكومتداري بازرگان است! آنها ميانه‌رو بودند و شعارهاي اعتدالي مي‌دادند و روحاني هم با همين شعارها به پيروزي رسيد و ميان ماه ما تا ماه گردون هم هيچ فاصله‌اي نيست! سعيد حجاريان حتي قدمي هم فراتر مي‌نهد و نهضت آزادي و ملي– مذهبي‌ها را اصلاح‌طلبان زمان شاه مي‌خواند! روزنامه دولت حتي آنقدري به آنان رسميت مي‌دهد كه بيانيه آنها را كه از مردم خواسته‌اند از دريافت يارانه انصراف بدهند، منتشر مي‌كند!
اين افراد حالا در سايه تريبون‌هايي كه رسانه‌هاي اصلاح‌طلب با كمال ميل در اختيار آنان قرار مي‌دهند و تبليغاتي كه نامحسوس برايشان انجام مي‌دهند، مدعي‌اند كه شعارهاي اول انقلاب آنها كه آن روزها با ناسزا از سوي نيروهاي انقلابي مواجه مي‌شد، حالا از سوي مردم با اقبال مواجه مي‌شود و كسي رئيس‌جمهور كشور مي‌شود كه همان شعارهاي نهضت آزادي را مي‌دهد؛ ادعايي كه پاسخي از سوي حسن روحاني نمي‌گيرد!
اين ادعا يعني آنكه نه تنها نيروهاي پيرو خط امام و راست سنتي كه آن روزها عليه ما بوده‌اند، اين روزها و پس از 35 سال متوجه اشتباه سال‌هاي گذشته خود شده‌اند بلكه ما با اقبال مردمي هم مواجه شده‌ايم و مردم به سوي ما آمده‌اند! و اين هر دو يعني شكست گفتمان انقلاب!
اما آيا واقعاً مردم حسن روحاني را بي‌اعتنا به شعارهاي انقلاب دانستند و براي همين به او رأي دادند؟ وصله‌اي كه نه به مردم مي‌چسبد و نه به روحاني! اما اين بيم كه حاميان روحاني تريبون اين ملي– مذهبي‌ها شده‌اند، آشكارتر از آن است كه نياز به وصله چسباندن داشته باشد!
غفلت يا تغافل دولت؟
ورود نهضت آزادي و ملي - مذهبي به عرصه رسانه در سال‌هاي دولت اصلاحات با موج گسترده زير سؤال رفتن اعتقادات ديني مردم همراه بود. آيا مجدداً بايد منتظر چنان حملاتي به باورهاي ديني مردم باشيم؟ سال گذشته غيرانساني خوانده شدن حكم قرآني قصاص در رسمي‌ترين روزنامه حامي دولت روحاني اين هراس را پررنگ‌تر ساخت و البته اين همه هراس نيست، چه آنكه آنان با مصادره رأي روحاني به سود گروهك غيرقانوني و بي‌پايگاه اجتماعي خود به القاي شكست گفتمان انقلاب اسلامي مي‌پردازند؛ تلاشي كه معلوم نيست آيا انگيزه‌اي در دولت براي ايستادن مقابل آن هست يا خير!
نگوئید گروهک ورشکسته، برخی از آنها سالها در زندانهای شاه بودند، دست به اسلحه نبردن، و هنگامیکه دیدند در نزد مردم اقبال کمی دارند، بر نفس قدرت پرستی غلبه کردند و کنار رفتند.... آقای رفسنجانی در آغاز دهه هفتاد، در شرایظی که غرور قدرت گلویش را گرفته بود به اینها می گفت"مشتی سیاستمدار ورشکسته" ! بعد ها وقتی به پختگی رسید به اشتباهات خود پی برد. 
