حجت‌الاسلام نصرالله پژمان‌فر، عضو كميسيون فرهنگي مجلس شوراي اسلامي اولين دوره است كه به مجلس راه پيدا كرده و جزو نمايندگان كميسيون فرهنگي مجلس نهم است. وي معتقد است كه در شعار سال يك نكته مهم نهفته است كه مديريت جهادي مسئولان چندان مطلوب نيست و مردم در كار‌ها نبايد نامحرم دانسته شوند همانگونه كه امام راحل مردم را محرم تلقي مي‌كرد و براي حل مشكلات كشور از آنها كمك مي‌گرفت. وي از اعضاي بسيار فعال كميسيون تلفيق مجلس هم بوده است كه درزمان تنظيم بودجه نقش فعالي در اين باره داشت. اين نماينده 50 ساله معتقد است كه شعار امسال با داشتن جنبه مهم فرهنگي راهكارهاي اقتصادي را نيز هموار خواهد كرد كه اگر با دقت به جنبه‌هاي فرهنگي دقت شده و برايش كار شود، نتايج انتهاي سال قابل تأمل خواهد بود.
آقاي پژمان‌فر در مورد شعار سال صحبت‌هاي بسياري وجود دارد. يكي از مهمترين‌هاي آن، هوشمندانه تعريف كردن مؤلفه‌هاي نامگذاري سال 93 در جهار وجه بسيار مهم است. به نظر شما با توجه به تجربه سال‌هاي گذشته چه موانعي بر سر راه شعار سال وجود دارد كه بايد برطرف شود؟
گاهي با موضوع شعار سال به صورت يك رويكرد صرفاً نمادين و كليشه‌اي برخورد مي‌شود و اين يك جفاست كه صورت مي‌گيرد. بحث مسائلي كه رهبر انقلاب با توجه به اشرافي كه به مسائل دارند مطرح مي‌كنند از اهميت زيادي برخوردار است. اين موضوع معمولي و عادي نيست، ايشان در واقع در جمع‌بندي كه مختص به حركت كشور است و بررسي مسائل، نوعي آسيب‌شناسي و مسائل را رصد مي‌كنند و تمامي نيازهاي كشور را در قالب بحث شعار مطرح مي‌كنند. مسئله روشن است كه اين بحث به معناي اين نيست كه مأموريت ما براي رسيدن به اين اهداف فقط در همان سالي است كه شعار مطرح شده است بلكه آغازي است براي تمركز روي اين موضوع و توجه دادن به اين مسئله كه چنين مشكلاتي در كشور وجود دارد و آنقدر مهم و برجسته شده‌اند كه در نامگذاري سال توسط مقام معظم رهبري آورده مي‌شوند. مثلاً اگر مي‌گوييم سال حماسه اقتصادي و حماسه سياسي يعني در واقع مسائل اقتصادي يكي از مسائل مهم است كه بايد به آن توجه شود و اگر ما نتوانستيم همانطور كه رهبر بزرگوار انقلاب اشاره فرمودند و مطرح كردند اين مسئله را تأمين كنيم بايد در سال‌هاي بعد به آن بپردازيم و اگر بخشي از راه را پيموديم بايد بعد از آن راه را ادامه دهيم. اين مسئله بسيار مهمي است كه بايد به آن توجه شود كه در واقع بزرگترين رصد مسائل كشور در اين موضوع است. بنابراين اكتفا كردن به چند همايش و سخنراني و برنامه‌هاي اين چنيني آن چيزي نيست كه ما وظيفه داريم، ما بايد در يك نگاه جامع به مسائل بپردازيم.
اما اين فرهنگ در مديريت جهادي تأثير نگذاشته است؟ اين يكي از نكات مهم و قابل تأمل در نامگذاري امسال است. منظورم اين است كه خلأ آن در كشور وجود دارد؟
آنچه امروزبه عنوان يك تهديد درمقابل ماست مسائل اقتصادي است، براي اينكه در مسائل اقتصادي تهديد را تبديل به فرصت كنيم همين فرهنگ را داريم و فرهنگ انقلاب اسلامي همان فرهنگ جهادي است يعني همين كه توانستيم همه ظرفيت‌ها را پاي اين كار بكشيم. ما در دفاع مقدس همه افراد را پاي جنگ كشيديم، اين احساس مسئوليت و اينكه آقا در فرمايشاتشان مي‌فرمايند همه آحاد مردم بايد پاي اين كار بيايند و مشاركت داشته باشند در جنگ حس مي‌شد. با مشاركت مردم همه مشكلات اقتصادي و فرهنگي حل و فصل مي‌شوند. البته ما جنگ را با مشاركت گروه خاصي تمام نكرديم بلكه با مشاركت همه آحاد مردم حتي پيرزني كه در روستاي دور احساس مسئوليت و نقش مي‌كرد كه بايد در جنگ با آوردن حتي چند دانه تخم مرغ و دعا كردن و مسائل ديگر نقش‌آفريني كند، تمام كرديم.
امروز مي‌گويند كه فضاي جامعه تغيير زيادي كرده است. واقعا اين طور است؟
در ابعادي درست است اما در آمدن مردم و همه آحاد جامعه اين طور نيست. همه بايد فرهنگ جهادي را رعايت كنند يعني مردم همه بايد وارد اين جريان شوند و در عين اينكه وارد مي‌شوند بايد احساس مسئوليت كنند و نبايد در يك فضاي محدود رفتاري هم اين كار انجام شود؛ چراكه فرهنگ جهادي يعني محدوديتي در وقت براي خودشان قائل نباشند.محدوده‌اي براي مطالبات شخصي قائل نباشند، همان طوري كه در جنگ و جهاد همه وارد مي‌شوند و با آن روحيه ايثار ورود پيدا مي‌كنند، و اين كاررا مي‌شود انجام داد. امروز هم در حل مسائل اقتصادي همين رويكرد وجود دارد وگرنه امكان اينكه به اين مسائل بتوانيم به صورت طبيعي دست پيدا كرده و آنها را حل و فصل كنيم، وجود ندارد. به همين دليل هم هست كه دشمن هجمه فرهنگي شديدي را وارد كرده و تلاش مي‌كند اين گفتمان را كه ما بدون اتكا به دشمن مي‌توانيم مسائلمان را حل كنيم، در بين ما ضعيف كند. بنابراين ما بايد مطالباتمان را پشت ميز خودمان تعقيب كنيم و دنبال اين نباشيم كه با مذاكره حتي با دشمنان خودمان به نتيجه برد ـ برد فكر كنيم و پشت ميز مذاكره انتظار اين نتيجه را داشته باشيم.
منظورتان چيست؟
ببينيد اينكه ما فكر كنيم كه هم ما ببريم و هم دشمنمان ببرد يك انحراف فرهنگي است كه در اين مسير دارد براي ما ايجاد مي‌شود، اينكه آقا مي‌فرمايند كه ما وارد شويم و يك رويكرد جهادي داشته باشيم و به فرهنگ اسلامي خودمان اتكا كنيم و مطمئن باشيم كه با آن فرهنگ است كه ما مي‌توانيم مسائل را پيش ببريم، اشاره بسيار مهمي است و احتياج به يك كار عميق و گسترده دارد. بحث‌هاي فرهنگي دستوري نيستند و حضرت آقا هم اشاره فرمودند كه ما ممكن است با يكي دو تا دستور و بخشنامه كردن، مسائلي را حل و فصل كنيم، يك سبد كالا بدهيم يك پرداخت نقدي داشته باشيم و مسائلي را حل كنيم اما مسائل فرهنگي جنسش اينطور نيست و فرق مي‌كند و اقتضا مي‌كند همه ظرفيت‌ها پاي اين كار بيايند و با يك رويكرد نرم به مسائل نگاه شود. لذا من امروز فكر مي‌كنم كه در يك امتحان سختي قرار گرفتيم و بدون مشاركت و حضور همه قوا، قوه مقننه، مجريه و قضائيه و همه آحاد مردم و مشاركت همه مردم در توجه كردن به فرهنگ جهادي و ايثار و جديت امكان ندارد اين بحران را تبديل به يك فرصت براي كشور خودمان تبديل كنيم.
يكي از مهم‌ترين مشكلاتي كه در اين حوزه وجود دارد اين است كه مسئولان به مردم اعتماد ندارند و مردم را به اقتصاد راه نمي‌دهند، اين دقيقا يكي از مواردي بود كه در اقتصاد مقاومتي در شاخص‌هايش و سياست‌هاي كلي ابلاغي‌اش مقام معظم رهبري تأكيد كرده بودند كه مشاركت همه آحاد جامعه، اما وقتي اين فرهنگ مديريتي در مسئولان وجود ندارد و ديدگاه بيشتر حاكميتي است چطور مي‌شود مردم را وارد كرد و اين مديريت جهادي را دو سويه انتظار داشت، الان بين بيشتر مسئولانمان فرهنگ مديريت جهادي وجود ندارد.
فرمايش شما درست است و ضعف ما بيشتر از ناحيه مسئولان است نه مردم. مردم ما هر موقع احساس كردند كه نظام به مشاركت آنها نياز دارد با تمام قوا وارد صحنه شدند و تمام ظرفيت خالصانه و تلاش خود را در اين مسير قرار دادند. البته طبيعتاً افت و خيز در هر مسئله‌اي وجود دارد اما از ناحيه مردم ما هيچگونه كوتاهي نبوده است و مردم ما نقش‌آفريني خوبي داشتند اما ضعف از ناحيه مسئولان ماست كه بايد به اين موضوع توجه كنند كه بدون مشاركت مردم ما امكان اينكه مسائل را حل و فصل كنند وجود ندارد. اگر امروز انتظار داريم كه حماسه اقتصادي تحقق پيدا كند همانطور كه آقا درسال 92 فرمودند كه اتفاق نيفتاد ما بدون مشاركت مردم و زمينه‌سازي براي حضور آنها اصولا نمي‌توانيم گامي در جهت تحقق شعار سال برداريم. امروزه ما موانعي در راه توليدمان داريم و بايد دولت تلاش كند در ارتباط با اين موضوع با كمك مجلس اين موانع و مشكلاتي كه در اين مسير وجود دارد برطرف شود كه خود جاي بحث مفصلي دارد. امروزه متأسفانه مي‌بينيم كه مثلاً در مسير توليد، بانك‌هاي ما بيشترين تسهيلات را در مسير غير توليد قرار داده‌اند. . .
چرا نظارتي بر اين گونه مسائل صورت نمي‌گيرد؟
ضعف‌هايي كه در اين موضوع وجود دارد، اين است كه مجلس و دولت بايد جدي‌تر باشند و اميدواريم كه اين مسائل يك رويكرد شعاري پيدا نكرده باشد و در يك فضاي مشترك اين كار صورت بگيرد. ما اگر اين مسئله را جدي بگيريم، نتيجه‌بخش خواهد بود و علت اين است كه مسئولان ما يك احساس بالا به پاييني دارند. اينكه ما بايد دستور بدهيم و مردم هم الزام دارند كه هر چه ما مي‌گوييم اجرا كنند اين كار غلطي است، نوع مديريت ما مديريت غلطي است و اميدواريم كه ان‌شاءالله درست شود. سالي كه پشت سر گذاشتيم متأسفانه سال خوبي نبود اگرچه دولت دولت جديدي است ولي ديگر نمي‌تواند از اين به بعد بهانه اينكه ما تازه وارد شده‌ايم و تازه مسئوليت را عهده‌دار شده‌ايم را داشته باشد، اين دولت هفت، هشت ماه است كه كار را در دست گرفته و انتظار ما اين است كه متوجه حساسيت مسائل و مشكلاتي كه در پيش‌رو داريم و راهكاري كه رهبر بزرگوار انقلاب فرمودند، به عنوان يك ديده‌بان دقيق كه همه مسائل را رصد مي‌كنند كد‌هايي را براي برون‌رفت از اين مسائل ارائه كنند، باشند.
نكته‌اي در صحبت‌هاي شما بود كه مي‌توان روي آن تأمل كرد، فرموديد كه نگاه و ديده‌باني دقيق مقام معظم رهبري براي رصد مسائل سبب بيرون رفت از بحران مي شود، از يك طرف ايشان در شعار سال طراحي كردند عزم ملي و از طرف ديگر مديريت جهادي است يكي از چالش‌هاي بسيار عمده‌اي كه وجود دارد اين است كه عزم ملي در بسياري از بخش‌ها وجود دارد. يعني مثلاً مخترع مي‌آيد اختراع مي‌كند ولي هيچ ارگاني كه ثبت يا توليد صنعتي كند نيست در نتيجه اختراعش را به يك كشور ديگر مي‌برد و اين اتفاق خيلي راحت و با پول خوبي در كشور ديگري به نتيجه مي رسد. از طرف ديگر اعتماد كافي از طرف مردم به برخي مسئولان فعلي نه دولت فعلي، از اين جهت كه آنها هم خودشان را صرف مسائل سياسي و اقتصادي كشور كنند نيست، آيا اين اعتماد مدنظر فرهنگ‌سازي كه مقام معظم رهبري فرمودند، نبوده و ما مي‌خواهيم بي‌تعارف بگوييم واقعاً اين چهار وجه شعار امسال كه هركدام مي‌تواند شعار يك سال باشد چطور مي‌تواند امسال محقق شود؟
من دفاع نمي‌كنم بدون تعارف ما بايد اين مسئله را باور كنيم كه ما روحيه جهادي نداشته‌ايم و با اين رويكرد به مسائل نگاه نكرده‌ايم كه امروز چنين وضعيتي داريم وگرنه ما گردنه‌هاي بسيار سخت‌تر از مسائل امروز را هم پشت سر گذاشته‌ايم. چرا ما امروز در اين شرايط سخت قرار گرفتيم؟ دراين شرايط كه قرار گرفتيم، احساس مي‌كنيم كه ناتوانيم و بعضاً نغمه‌هايي هم از ناحيه بعضي از مسئولان اعلام مي‌شود، يك نغمه‌هاي ضعف و عدم اميد و اينكه ما به بن‌بست‌هايي رسيديم وچنين فضايي براي مردم ترسيم مي‌شود و اين به اين دليل است كه ما روحيه جهادي را در مسائلمان نداشته‌ايم و به همين دليل هم نتوانسته‌ايم كه يك مشاركت عمومي را داشته باشيم. اگر بخواهيم اين چهار مسئله را به هم پيوند بدهيم بايد بدانيم كه با اتكا به ظرفيت‌هاي داخلي است كه ما مي‌توانيم مسائلمان را حل كنيم و به شرط اينكه از ديگر ظرفيت‌هاي كشورهم مشاركت بگيريم همانطور كه در جنگ همه مردم احساس مسئوليت كردند كشاورز، كارگر، دانشجو، طلبه احساس مسئوليت مي‌كرد حتي آن پير زني كه در يك روستا بود احساس مسئوليت مي‌كرد، الان هم بايد همان روحيه را به وجود بياوريم. به همين خاطر بود كه آن زمان ما توانستيم در فضاي جهادي، احساس مسئوليت را در بين مردم ايجاد كنيم نه احساس مسئوليتي كه هركسي بيايد براي خودش فرصت‌طلبي كند، احساس مسئوليت سازنده و جهادي.
اين مشاركت بايد با چه تعريفي صورت بگيرد؟باز هم مردم بايد كنار بيايند يا صورت جديدي از مشاركت منظور شما است؟
اينكه ما مشاركت همه مردم را داشته باشيم و آن مشاركت هم مشاركت ايثارگرانه و جهادي باشد. اين فرهنگ مسائل اقتصادي و نوع برخورد با آن بايد دربين آحاد جامعه چه مردم و چه مسئولان گسترده شود. اين مسئله‌اي را كه امروز به عنوان بن‌بست اقتصادي از بعضي ناحيه‌ها طرح مي‌شود، به يك حماسه اقتصادي نياز دارد تا بتواند تحقق يابد. به شرط اينكه بنده به عنوان يك نماينده مجلس و همه آحاد ديگري كه مسئوليت دارند اين را باور كنيم كه مردم ما مي‌توانند. كما اينكه ما مسائل مختلف را با قدرت و حمايت و مشاركت همه مردم حل و فصل كرديم. نبايد مردم را نامحرم بدانيم.
مي گويند مردم كمي شعار‌زده شده‌اند. واقعاً مردم شعار‌زده شده‌اند يا مسئولان برگزار‌كننده سمينار‌ها و همايش‌هاي آنچناني؟
نه، مردم ما واقع‌بين هستند، دربزرگترين مشكلات كه پيش آمد با مطرح كردن آن با مردم، همه آمدند و پاي كار ايستادند و مشكلات را حل كردند. يك روز صدام آمد يك طيف گسترده حملات زميني و هوايي و دريايي به ما وكشور ما كرد، امام پشت تريبون آمدند و موضوع را با مردم مطرح و از مردم كمك خواستند و از مردم خواستند كه بيايند در اين موضوع شركت كنند. آن روز مردم محرم دانسته شدند همچنان كه مردم ما امروز نامحرم نيستند. ما در ارتباط با مذاكراتي كه مي‌خواهيم با كشورهاي ديگر داشته باشيم، بهتر است به مردم بگوييم به دنبال چه هستيم. امروزه در ارتباط با اينكه مسئولان ما در مذاكرات به دنبال چه مي‌گردند ابهام وجود دارد و مردم دائم از ما سؤال مي‌كنند كه بالاخره ما به كجا مي‌خواهيم برويم، افق روشني در ارتباط با مسائل و رويكرد سياسي در عزل و نصب‌ها و كارهايي كه دارد انجام مي‌شود نيست. وقتي نوع برخورد با مردم صادقانه نباشد طبيعتاً انتظار مشاركت مردم را نخواهيم داشت، امروز بايد بياييم و بگوييم ما به اتكا و كمك شما نه شعار بلكه واقعيت، عمل و تمامي رويكرد دستورهايي كه از ناحيه وزارتخانه‌هاي مختلف مطرح مي‌شود، مي‌خواهيم مسائل را حل كنيم كما اينكه در گذشته به كمك شما مسائل را حل كرديم.
مردم دقيقاً چه كمكي مي‌توانند بكنند؟ مردم در اين سال‌ها هم كم صبوري نكردند در مقابل تورم و . . .
همه كار مي‌توانند انجام دهند. ببينيد مردم وقتي احساس مسئوليت كنند همه كار مي‌توانند انجام دهند. يك روز امام آمدند به اتكاي روحيه جهادي مردم گفتند كه اگر ما را تحريم كنيد مردم ما روزه مي‌گيرند. اين روحيه‌اي كه مردم با مسئولان خود داشتند موجب مي‌شد كه مردم از غذاي خود بزنند تا كشور پيشرفت كند به شرط اينكه احساس كنند مسئولان دنبال استفاده ابزاري از آنها نيستند. مثلاً به رغم تمام تبليغات جريان‌هايي كه در سال حماسه سياسي سعي كردند كه مردم را به مشاركت نگيرند وقتي مردم پيام صادقانه و خالصانه و مشفقانه رهبري را شنيدند، سر از پا نشناختند و در راهپيمايي‌ها و انتخابات شركت كردند. مردم ما احساس كردند كه بالاخره وظيفه‌شان است و بايد بيايند و هيچ انگيزه ديگري برايشان وجود نداشت چراكه مردم احساس مسئوليت مي‌كردند و پاي كار آمده و مشاركت كردند. در مسائل اقتصادي هم مردم بايد احساس كنند كه مي‌توانند نقش‌آفرين باشند وگرنه امروز مشكلاتي از ناحيه تأمين اجتماعي، بانك‌ها، دارايي در زمينه توليد است كه توليدگر ما را به اين نتيجه مي‌رساند كه به قولي ما اصلاً چرا بياييم سري كه درد نمي‌كند را دستمال ببنديم و سرمايه‌مان را در مسير توليد قرار دهيم. طبيعتاً با شعار كه نمي‌توان مسائل را حل كرد ما بايد با واقعيت‌ها به مسائل توجه كنيم و موانع را از جلوي راه اين حماسه اقتصادي كه مردم مي‌توانند نقش‌آفرين باشند برداريم.
شما فكر مي‌كنيد دقيقاً حماسه اقتصادي يعني چه؟ يعني اينكه مردم آن انديشه‌اي كه به ويژه وقتي سياست‌هاي ابلاغي سياست و مقاومتي مطرح شد يك موج خيلي گسترده همه مسئولان در موردش حرف زدند، نماينده‌ها صحبت كردند، يك دفعه يك حسي ايجاد شد در جامعه كه اي واي كه ما دوباره برگشتيم به زمان جنگ، كوپني و رياضتي شديم حتي مقام رهبري بعداً در يك فاصله‌اي صحبت كردند و گفتند كه منظور اقتصاد رياضتي نبوده، اقتصاد مقاوم بوده در مقابل همه چيز، چرا يك دفعه چنين باوري در سطح عموم جامعه ايجاد مي‌شود؟
در جامعه ما وقتي فضا را به سمتي مي‌بريم كه فرصتي براي جهاد نيست، حضرت آقا به عنوان يك ديدگاه قوي آن نقطه‌هاي اساسي و نقطه‌هاي كليدي را مطرح مي‌كنند باقي اين مسير را بايد افراد ديگر تبيين كنند و مثلا بايدتوضيح بدهند، اقتصاد مقاومتي غير از اقتصاد رياضتي است. ما نمي‌خواهيم مردم ما رياضت بكشند تا اينكه از اين دو مرحله عبور كنيم. ما مي‌خواهيم مديريت ما در اقتصاد فعال‌تر باشد و با مديريت صحيح بياييم و ظرفيت‌ها را به كار بگيريم. امروز بخشي از سرمايه‌هاي كشور ما در جاهاي ديگر مشغول به كار مي‌شود يا سرمايه‌هايي كه امروز در اين موضوع وجود دارد دريك مسيرهاي ناصحيح به كارگرفته مي‌شود، بانك‌ها سرمايه‌هاي مردم را جمع‌آوري مي‌كنند اما در ارائه خدمات مي‌بينيم كه مراكز توليدي ما كه مي‌توانند قلب اقتصاد ما باشند، امروز حمايت لازم از آنها صورت نمي‌گيرد و براي سود بالاتر بانك‌هاي ما به سمت حمايت از بخش‌هاي مقدماتي، دلالي، واسطه‌گري و مسائل اين چنيني مي‌روند، اين يك رويكرد شعاري است يعني ما شعار مي‌دهيم ولي در عمل به اين موضوع اعتقاد نداريم و فقط منافع خودمان را مي‌بينيم يعني فقط به اينكه بانك سود بيشتري را ببرد، مسئولان ما بايد به اين موضوع ورود پيدا كنند و فضاي اينكه ما دائماً همديگر را تخطئه و تخريب كنيم وجود نداشته نباشد. بايد حس همه ما اين باشد كه سوار يك كشتي هستيم و اگر آسيبي به اين كشتي برسد، يعني آسيب رسيدن به همه. اگر اين كشتي بخواهد غرق شود همه غرق خواهند شد، بنابراين تعامل بين قوا يك ضرورتي است كه بتواند مسائل را پيش ببرد.
به نظر شما در راستاي تحقق شعار سال، مجلس به عنوان تأثيرگذارترين قوه اگر درست عمل كند مي تواندخيلي از مسائل برطرف كند، چه كاري مي‌تواند انجام دهد و در بين همكاران خودتان و نماينده‌ها چه مشكلاتي را مي‌بينيد كه اگر اين مشكلات برطرف شود مديريت جهادي و فرهنگ درست اقتصادي ايجاد خواهد شد؟
نكته بسيار مهمي است اگرهركسي در آن حوزه اي كه هست احساس مسئوليت كند چه در حوزه فرهنگي يا در حوزه اجتماعي يا حوزه اقتصادي يا در ديگر حوزه ها طبيعتاً مشكلات كمتر خواهند شد. البته تضارب آرا وجود دارد و ممكن است گاهي افراد با هم اختلاف نظرهايي داشته باشند و از ديدگاه‌هاي خود دفاع و ايستادگي كنندكه اتفاقاً اين امر سازندگي دارد اما در عين حال مهم اين است كه ما اين حس مسئوليت را داشته باشيم به عنوان مثال من به خودم مي‌گويم امروز فرصتي است كه خداي تعالي در اختيار بنده و امثال من قرار داده كه بنده در مجلس، ديگري در دولت و ديگري در قوه قضائيه قرار گرفتيم و مي‌توانيم براي خودمان در اين مسير اگر درست عمل كنيم زاد و توشه‌اي براي آخرت داشته باشيم. همه ما بايد هواهاي نفساني را كنار بگذاريم و فقط رضاي خدا را مدنظر داشته باشيم من فكر مي‌كنم تضارب آرا تا حدودي قابل دفاع است كه به هر حال در اين تضارب آرا فكرهاي جديد متولد مي‌شود و پيش مي‌رود، من فرآيند كشور را فرآيند مثبتي تلقي مي‌كنم اما در عين حال مي‌تواند شرايط بهتر از اين هم باشد.
آقاي پژمان‌فر آيا در كميسيون فرهنگي مجلس براي نگاه جدي و درست به اين بخش از شعار سال يعني فرهنگ فكر خاصي شده است؟به هر حال اولين سال است كه به اين شكل به مقوله فرهنگ توجه مي‌شود؟
ما يك سري قوانين در رابطه با مسائل فرهنگي داريم كه متأسفانه بعضي از اين قوانين از سوي دستگاه‌ها جدي گرفته نمي‌شود. در قانون برنامه بخشي وجود داردكه طبق آن دستگاه‌ها موظف هستند كه پيوست فرهنگي خود را ارائه دهند اما متأسفانه نسبت به اين الزام قانوني وظايف خود را انجام نداده‌اند و ما سعي داريم تا اين الزامات قانوني را بررسي نماييم و دستگاه‌ها را مجاب كنيم كه حداقل وظايف خود را در قبال مسائل قانوني فرهنگي انجام دهند. كميسيون فرهنگي مجلس كارگروه و كميته ويژه‌اي براي پيگيري منويات رهبري تشكيل داده و به اين ترتيب سعي داريم تا سهم ناچيز خودمان را در رفع دغدغه رهبري در مجلس ادا نماييم. از سوي ديگر اثرگذاري برخي از ارگان‌ها مانند صدا و سيما بر مسائل فرهنگي باعث در اولويت گذاشته شدن آنها مي‌شود، بايد جدي‌تر به آنها پرداخته شود و از ديگر موضوعات، مي‌توان به بحث نظام جامع رسانه اشاره كرد.
