4 تا 5 ژانويه (14 تا 15 دي 66):
خاويه پرز دكوئيار، دبيركل سازمان ملل متحد با نمايندگان دائم ايران و عراق در نيويورك ملاقات ومذاكره كرد. وي به طرفين اطلاع داد كه احساس مي‌كند دور جديد مذاكرات نمي‌تواند تضميني داشته باشد مگر اينكه از سوي طرفين تضمين شود كه اين قبيل مشورت‌ها به پيشرفت واقعي منجر شود.
19 تا 28 ژانويه (29 دي تا 8 بهمن 66):
دبيركل چندين بار با نمايندگان دائم ايران و عراق در خصوص نحوۀ اجراي قطعنامه 598 ملاقات و مذاكره نمود.
29 ژانويه (9 بهمن 66):
دبيركل شوراي امنيت را از تلاش‌هاي خود آگاه ساخت.
اول فوريه (12 بهمن 66):
دبيركل به شوراي امنيت اطلاع داد كه تصميم به ادامه تلاش‌ها و تماس‌هايش با هر دو طرف دارد.
24 تا 25 فوريه ( 5 تا 6 اسفند 66):
دبيركل با نمايندگان دو كشور در مورد اجراي قطعنامۀ 598 گفت‌وگو كرد.
اول تا 15 مارس (11 تا 25 اسفند 66):
دبيركل پنج بار با سرپرست نمايندگي دائم جمهوري اسلامي ايران و دوبار با نمايندۀ دائم عراق در نيويورك ملاقات و گفت‌وگو كرد.
16 مارس (26 بهمن 66):
شوراي امنيت در بحث راجع به جنگ عراق با ايران از تلاش‌هاي دبيركل در اجراي قطعنامه 598 و دعوت از دوكشور براي اعزام فرستادگان ويژه به نيويورك پشتيباني كرد.
18 مارس (28 اسفند 66):
دبيركل با ارسال نامه هايي از رؤساي جمهوري اسلامي ايران و عراق خواست تا نمايندگان ويژه‌اي براي گفت‌وگو در مورد اجراي قطعنامه 598 اعزام دارند.
21 مارس (2 فروردين 67):
جمهوري اسلامي ايران اعزام هيئتي را براي بررسي استفاده عراق از سلاح‌هاي شيميايي درخواست كرد.
22 مارس (3 فروردين 67):
دبيركل طي بياناتي در شوراي امنيت درخواست اعزام نمايندگان ويژه از جانب ايران و عراق را براي شورا مطرح ساخت و از هر دو طرف درخواست كرد از اقداماتي كه منجر به وخيم‌تر شدن اوضاع گردد، اجتناب كنند و حملات به مناطق غيرنظامي را متوقف و از ايجاد موانع بيشتر در اجراي قطعنامۀ 598 خودداري كنند.
24 مارس (5 فروردين 67):
ايران مجدداً درخواست اعزام هيئتي را براي بررسي استفاده عراق از سلاح‌هاي شيميايي مطرح ساخت.
25 مارس (6 فروردين 67):
دبيركل در دو ملاقات با سرپرست نمايندگي دائمي جمهوري اسلامي ايران در نيويورك تصميم خود را در خصوص اعزام هيئتي در مورخ 28 مارس براي بررسي كاربرد سلاح‌هاي شيميايي به اطلاع وي رساند.
27 مارس (8 فروردين 67):
هيئت سازمان ملل متحد براي بررسي كاربرد سلاح‌هاي شيميايي رهسپار تهران شد. اين هيئت از 28 تا 31 مارس در ايران و از 8 تا 11 آوريل در عراق كار خود را انجام داد.
28 مارس (9 فروردين 67):
كارشناسان سازمان ملل از قربانيان جنگ شيميايي در بيمارستان‌هاي تهران معاينه به عمل آوردند. دبيركل در بيانيه‌اي كاربرد سلاح‌هاي شيميايي را محكوم كرد.
4 آوريل (16 فروردين 67):
عراق از دبيركل درخواست كرد هيئتي را براي مشاهدۀ قربانيان استفاده ايران از سلاح‌هاي شيميايي به بغداد اعزام دارد.
6 تا 7 آوريل ( 18 تا 19 فروردين 67):
دبيركل در نيويورك با معاون وزارت امور خارجه جمهوري اسلامي ايران مذاكراتي انجام داد.
8 آوريل (20 فروردين 67):
شوراي امنيت در خصوص مواضع ايران و عراق نسبت به قطعنامۀ 598 مذاكراتي به عمل آورد.
11 تا 12 آوريل (23 تا 24 فروردين 67):
دبيركل در نيويورك با معاون وزارت امور خارجۀ عراق مذاكراتي انجام داد.
13 آوريل (25 فروردين 67):
دبيركل قبل از ظهر با نمايندگان اعضاي دائم شوراي امنيت و بعدازظهر با نمايندگان اعضاي شوراي امنيت مذاكره كرد و آنان را در جريان مذاكرات اخير خود قرار داد.
25 آوريل (6 ارديبهشت 67):
دبيركل گزارش هيئت اعزامي براي بررسي كاربرد سلاح‌هاي شيميايي را به شورا تسليم كرد.
9 مه (21 ارديبهشت 67):
شوراي امنيت قطعنامه 612 را صادر كرد كه بيان كننده هراس شورا از نتايج گزارش هيئت درمورد سلاح‌هاي شيميايي است كه حتي در مقياس وسيع‌تر از گذشته استفاده شده و ادامه دارد.
19 مي (31 ارديبهشت 67):
ايران درخواست كرد هيئت ديگري نيز براي بررسي استفاده عراق از سلاح‌هاي شيميايي اعزام گردد.
16 ژوئن (27 خرداد 67):
ايران درخواست اعزام هيئت بررسي كاربرد سلاح‌هاي شيميايي را تكرار كرد.
اول تا 4 ژوئيه (11 تا 14 تير 67):
كارشناسان سازمان ملل متحد در ايران به بررسي كاربرد سلاح‌هاي شيميايي از سوي عراق پرداختند.
2 ژوئيه (12 تير 67):
وزير خارجه عراق نامه‌اي براي دبيركل در خصوص وضعيت اسراي جنگي ارسال داشت.
3 ژوئيه (13 تير 67):
هواپيماي غيرنظامي ايران با شليك موشك ناو وينسس امريكا در خليج فارس سرنگون شد.
4ژوئيه (14 تير 67):
عراق از سازمان ملل متحد وكميته بين‌المللي صليب سرخ درخواست كرد وضعيت اسراي جنگي عراقي در ايران را بررسي كند.
5 ژوئيه (15 تير 67):
متعاقب حملۀ ناو جنگي امريكا به هواپيماي مسافربري ايران در خليج فارس در 3 ژوئيه، ايران درخواست تشكيل جلسه فوري شوراي امنيت براي رسيدگي به موضوع را كرد.
5 ژوئيه (15 تير 67):
طي يك مصاحبۀ مطبوعاتي در ژنو، دبيركل اظهار اميدواري كرد كه به زودي هيئتي را براي بررسي وضعيت اسراي جنگي به ايران و عراق بفرستد.
5 ژوئيه (15 تير 67):
عراق از دبيركل درخواست كرد هيئتي را براي بررسي كاربرد سلاح‌هاي شيميايي از سوي ايران به بغداد اعزام كند.
9 ژوئيه (19 تير 67):
هيئت كارشناسان سازمان ملل متحد براي بررسي كاربرد سلاح‌هاي شيميايي از ژنو عازم بغداد شد و روزهاي 10 و 11 ژوئيه را در بغداد به بررسي موضوع پرداخت.
11 ژوئيه (21 تير 67):
ايران اعلام داشت كه آمادۀ پذيرش هيئت بررسي وضعيت اسراي جنگي است.
14 ژوئيه (24 تير 67):
شوراي امنيت براي بررسي موضوع ساقط ساختن هواپيماي مسافربري غيرنظامي ايران تشكيل جلسه داد.
17 ژوئيه (27 تير 67):
جمهوري اسلامي ايران پذيرش رسمي قطعنامۀ 598 را به دبيركل سازمان ملل متحد اعلام كرد.
18 ژوئيه (28 تير 67):
عراق طي نامه‌اي به دبيركل موضع خود را نسبت به قطعنامۀ 598 و پذيرش كامل آن اعلام كرد.
20 ژوئيه (30 تير 67):
در قطعنامه 616 شوراي امنيت تأسف عميق خود را از سقوط هواپيماي غيرنظامي ايران ابراز و بر ضرورت اجراي سريع قطعنامه 598 تأكيد كرد و مجدداً بر پشتيباني خود از تلاش‌هاي دبيركل در اجراي قطعنامه و تعهد شورا در همكاري با وي در مورد طرح اجرايي تصريح نمود. دبيركل گزارش هيئت اعزامي خود براي تحقيق پيرامون ادعاهاي استفاده از سلاح‌هاي شيميايي را براي شوراي امنيت ارسال كرد. وي در ارتباط با اجراي آتش بس ميان دو كشور يك تيم فني به ايران و عراق اعزام كرد.
21 ژوئيه (31 تير 67):
دبيركل براي تحقيق پيرامون وضعيت اسراي جنگي هيئتي را به ايران و عراق اعزام كرد.
22 ژوئيه (اول مرداد 67):
دبيركل به نمايندگان ايران و عراق اطلاع داد كه مايل است وزراي خارجي دو كشور را براي مباحثات فشرده در زمينه‌هاي مختلف طرح اجرايي قطعنامه 598 بپذيرد.
25 ژوئيه (4 مرداد 67):
گزارش هيئت اعزامي دبيركل براي تحقيق پيرامون ادعاهاي استفاده از سلاح‌هاي شيميايي تسليم شوراي امنيت شد.
25 ژوئيه تا 2 آگوست ( 4 تا 12 مرداد 67):
تيم فني به سرپرستي سرهنگ مارتين وادست از نروژ، از ايران و عراق ديدن كرد تا كم و كيف اجراي آتش بس فوري درخواست شده در قطعنامه 598 را بررسي نمايد.
26 ژوئيه (5 مرداد 67):
رئيس شوراي امنيت اظهار داشت كه شوراي امنيت در پشتيباني از تلاش‌هاي دبيركل متحد بوده و اين را به اطلاع وزراي خارجه ايران و عراق رسانده است. وي افزود كه شورا در محكوم نمودن هرگونه استفاده از سلاح‌هاي شيميايي راسخ و متعهد است. دبيركل مذاكراتش را با وزراي خارجه ايران و عراق به منظور بررسي نحوه اجراي قطعنامه 598 آغاز كرد. در فواصل 26 ژوئيه و 7 آگوست وي با وزير خارجه ايران 9 بار و با نمايندگان عراق شش بار ملاقات كرد.
4 آگوست (13 مرداد 67):
تيم فني سازمان ملل به سرپرستي سرهنگ وادست به مقر سازمان بازگشت و گزارش خود را به دبيركل ارائه داد.
6 آگوست (15 مرداد 67):
عراق آمادگي‌اش را براي آتش بس اعلام كرد.
7 آگوست (16 مرداد 67):
دبيركل به شوراي امنيت در مورد اجراي عملي بند دوم قطعنامه 598 گزارشي را ارائه داد و تشكيل تيم ناظران را پيشنهاد كرد.
8 آگوست (17 مرداد 67):
دبيركل در شوراي امنيت خواستار برقراري آتش بس در تاريخ 20 آگوست شد. وي درخواست كرد آرايش ناظران سازمان ملل و همچنين آغاز مذاكرات مستقيم ميان ايران و عراق در مورخه 25 آگوست صورت پذيرد. وي مصراً از طرفين خواست تا حداكثر تلاش خود را براي جلوگيري از درگيري به كار گيرند و آنها را از هرگونه اقدام خصمانه در زمين، دريا و هوا قبل از آتش بس برحذر داشت. شوراي امنيت بر درخواست دبيركل صحه گذاشت.
9 آگوست (18 مرداد 67):
شوراي امنيت در قطعنامه 619 تصميم گرفت كه يونيماگ (گروه ناظران نظامي سازمان ملل) را بلافاصله و براي مدت شش ماه تشكيل دهد.
10 آگوست (19 مرداد 67):
نخستين عناصر گروه‌هاي پيشرو يونيماگ گروه ناظران نظامي سازمان ملل وارد ايران و عراق شدند.
11 آگوست (20 مرداد 67):
دبيركل هيئتي را براي تحقيق پيرامون ادعاهاي استفاده از سلاح‌هاي شيميايي در جنگ ايران و عراق اعزام كرد.
12 آگوست (21 مرداد 67):
ژنرال اسلاوكوجويك از يوگسلاوي به فرماندهي ناظران نظامي سازمان ملل به جنگ ايران و عراق (يونيماگ) منصوب شد.
19 آگوست (28 مرداد 67):
گزارش هيئت اعزامي دبيركل براي تحقيق پيرامون ادعاهاي استفاده از سلاح‌هاي شيميايي تسليم شوراي امنيت شد.
20 آگوست (29 مرداد 67):
آتش بس برقرار شد.
25 آگوست (3 شهريور 67):
دبيركل مذاكرات ميان وزراي خارجه ايران و عراق را در مقر سازمان ملل در ژنو افتتاح كرد.
26 آگوست (4 شهريور 67):
شوراي امنيت قطعنامه 620 را تصويب كرد و مجدداً خواهان اجراي قطعنامه 612 شد. در اين قطعنامه استفاده از سلاح‌هاي شيميايي محكوم شده است.
اول سپتامبر (10 شهريور 67):
دبيركل آقاي الياسون نماينده دائمي سوئد در سازمان ملل را به عنوان نماينده شخص وي در مسائل مربوط به اجراي قطعنامه 598 منصوب كرد.
14 سپتامبر (23 شهريور 67):
نماينده دبيركل به وي پيرامون وضعيت مذاكرات منعقده در ژنو گزارشي ارائه داد و قرار شد كه دور بعدي مذاكرات در ماه اكتبر در نيويورك و ژنو دنبال شود.
