روز دو‌شنبه يك تروريست وابسته به القاعده و طالبان پاكستان قصد انفجار كنسولگري ايران در پيشاور را داشته كه خوشبختانه با اقدام به موقع پليس و نيروهاي امنيتي حاضر در محل ناكام ماند. پيش از اين نيز اهداف ديپلماتيك ايران در لبنان و يمن مورد حمله تروريست‌ها گرفته بود و با چنين پيشينه‌اي حمله تروريستي نافرجام به كنسولگري ايران در پيشاور به اين مفهوم است كه تروريست‌ها و آمران آنها بر گستره حملات خود به اهداف ديپلماتيك ايران افزوده‌اند كه اين خود جاي تأمل دارد. به نظر مي‌رسد چند عامل دراين زمينه مؤثر بوده است، نخست اينكه رويكرد جمهوري اسلامي ايران در قبال آمران و طراحان اين حملات و در راس آن عربستان با توجه به مصالح و منافع جهان اسلام وجلوگيري از سوء استفاده‌هاي رژيم صهيونيستي مماشات طلبانه بوده است و اين در حالي است كه مطابق اصول و قوانين بين‌المللي از جمله كنوانسيون وين در خصوص حقوق ديپلماتيك و آداب كنسولي، سفارتخانه‌ها و مراكز ديپلماتيك بخشي از خاك هر كشوري محسوب مي‌شود و حمله به اين مراكز به منزله حمله به خاك آن كشور محسوب مي‌شود.
دوم اينكه مجامع جهاني و كشورهاي غربي حساسيت و واكنشي كه در قبال حملات تروريستي معمول در جهان به خصوص عليه اهداف و منافع خود نشان مي‌دهند، نه تنها در خصوص ايران چنين حساسيت و واكنشي را نشان نمي‌دهند بلكه برعكس با عربستان به عنوان مهد تفكر تكفيري و حامي مالي و تسليحاتي آنها جبهه واحدي را در قبال نظام و دولت سوريه تشكيل داده‌اند و تا همين اواخر در اقدامي مشترك تكفيري‌ها و القاعده‌اي را به سوريه ترانزيت مي‌كردند. همين عوامل موجب شده است كه متأسفانه حمله به اهداف و مراكز ديپلماتيك و كنسولگري ايران در دستور كار تررويست‌ها قرار گيرد و به نوعي از سوي حاميان آنها پشتيباني شود.
آنچه در اين ميان قابل تامل است اينكه بر اساس شاخص‌هاي موجود اين حمله نمي‌توانسته تنها يك كار فردي باشد يا در چارچوب يك گروه وابسته به القاعده محدود و منحصر شود. يكي از اين شاخص‌هاي قابل تأمل اين است كه حمله تروريستي به كنسولگري ايران در پيشاور به فاصله كوتاه پس از سفر سلمان بن عبد العزيز وليعهد عربستان به اسلام آباد صورت گرفت كه گفت‌وگو درباره بحران سوريه و هماهنگي مواضع در اولويت و دستور كار اين سفر قرار داشت. در پي اين سفر منابع خبري از اقدام عربستان در خريد تسليحات از پاكستان و انتقال آن به مخالفان مسلح سوريه پرده برداشتند اما به اعتقاد برخي از ناظران اين احتمال نيز وجود دارد كه در جريان اين سفر گفت‌وگوهايي نيز براي انتقال طالبان پاكستان به سوريه صورت گرفته باشد تا در پرتو آن هم عربستان بتواند دورجديد تسليح مخالفان را در سوريه به پيش ببرد و هم اينكه امريكا بتواند طرح خروج نيروهاي خود از افغانستان را در موعد مقرر يعني تا قبل از پايان سال جاري ميلادي عملي بكند. با اين‌حال رويكرد اسلام آباد نشان مي‌دهد كه هر چند دولت اين كشور در برخي موارد از جمله تعلل در جلوگيري از تعرضات مرزي گروه‌هاي وابسته به القاعده به حريم مرزي ايران در بلوچستان - كه با ترور يا ربايش مرزبانان ايراني همراه بوده- تحت تاثيرعربستان و ديگر كساني قرارداشته است كه به شدت به ايجاد ناامني‌ها در مناطق مرزي ايران تلاش مي‌كنند، اما خوشبختانه در پروژه آنها در حمله به كنسولگري ايران مشاركت نداشته است و اقدام به موقع پليس و نيروهاي امنيتي پاكستان نشان مي‌دهد كه اگر دولت پاكستان بخواهد مي‌تواند جلوي حملات تروريستي را بگيرد كه در صورت تكرار مي‌تواند بر روابط و مناسبات دو كشور به عنوان دو كشور اسلامي و عضو پيمان اكو لطمه وارد سازد. براي همين اين انتظار وجود دارد كه پاكستان در قبال تعرضات مرزي نيز به موقع عمل كند و ضمن فراهم كردن امكان آزادي سربازان ربوده شده ايراني جلوي تكرار حملات و تعرضات مشابه را بگيرد.
