سرویس سیاسی پایگاه خبری شهدای ایران؛ کابوس پروژه ای به نام ساماندهی، بهسازی، مرمت و یا هر چیز دیگری که اسمش را می گذاریم در سال های اخیر بسیاری از خانواده های معظم شهدا را آزرده خاطر کرده است.
قبور شهدایی که جابجا شدند، استخوانهای شهدایی که در امامزاده حسین قزوین در کیسه های زباله گذاشته شد، بردن لودر تخریب و گود برداری در میان قطعات شهدا ، صدای فریاد اعتراض مادر شهیدی که می گفت: «برای دست زدن به قبر فرزندم باید از روی جنازه من رد شوید» همگی بخشی از خاطراتی است که با شنیدن نام « ساماندهی گلزارهای شهدا » در ذهن ها زنده می شود.
در این میان گلزار شهدای بهشت زهرا(س) به دلیل وسعت و دارا بودن شمار بالای شهدا در کانون توجه قرار گرفت، تا جایی که اعتراضات گسترده ای در سطح گلزار شهدا ، در مقابل صدا و سیما و حتی مجلس شورای اسلامی شکل گرفت و در نهایت خانواده شهدا راه به جایی نبردند تا اینکه دیوان عدالت اداری در سال 1390 رای به نفع خانواده شهدا صادر نمود.
حکم دیوان در ابتدا راهگشا بود؛ « هر گونه دست زدن به قبور شهدا بدون رضایت خانواده شهید خلاف موازین شرع و قانون بوده و با متخلفان برخورد قانونی می شود».
درست یک ماه بعد از اعلام رسمی حکم دیوان عدالت اداری در یکی از روستاهای شیراز تمام قبور شهدا را به یکباره گودبرداری کردند. نمایش این اقدام قبیح در رسانه ملی که توسط خانواده های شهدای معترض صورت گرفت موجی از حرکت های حق طلبانه را در کشور ایجاد نمود. اما مسئولان مربوطه اعلام کردند که ما خود رضایت خانواده های شهدا را گرفته ایم فارغ از اینکه مشخص نشد که چگونه ممکن است یک خانواده شهید اجازه بدهد که با لودر قبر شهیدش را گود برداری کنند؟! و یا اصلا به آن پدر و مادر سالخورده شهید چه چیزی گفته شده و در نهایت از آنها رضایت گرفته اند؟!
ماجرای ساماندهی گلزار شهدا در تهران همینطور ادامه دارد. بعد از اعلام حکم دیوان عدالت اداری مدتی قبور شهدا در تهران در امان ماندند اما در اقدامی قابل توجه تمامی مسیر و فواصل قطعات شهدا با مهندسی جدیدی تبدیل به فضایی پارک گونه همراه با آلاچیق گردید تا شایدذهن ها برای ساماندهی قبور نیز آماده شود.
در میان اجرای این پروژه که مسئولیت آن طبق مصوبات طرح ساماندهی گلزار شهدا بر عهده بنیاد شهید و امور ایثارگران و شهرداری تهران می باشد، توجه به اقداماتی چون سرقت از حجله های شهدا، شکستن شیشه های حجله و قفل های آن و بعضا بریدن حجله های آلومینیومی و طفره رفتن های مسئولین سازمان بهشت زهرا (س) از پاسخ دادن به سرقت های زنجیره ای یادگارهای شهدا قابل تامل است.
نکته قابل توجه بعد از چند سال تلاش خانواده شهدا و برخی مسئولین فرهنگی، صحبت های اخیر هادیانی معاونت عمران و مسکن بنیاد شهید و امور ایثارگران است. در حالی که انتظار می رفت بنیاد شهید به سندهای تاریخی انقلاب اسلامی احترام بگذارد و به عنوان متولی امور ایثارگران از اتفاقات نامیمون گذشته عذر خواهی کند، مخالفت های صورت گرفته با بحث ساماندهی گلزار شهدا که همگی در نحوه اجرای این طرح و توسط خانواده های شهدا مطرح شده را یک برنامه مدیریت شده و سازمان یافته خواند و اظهار داشت؛ 95 درصد خانواده شهدا از ساماندهی گلزار شهدا رضایت دارند. فارغ از اینکه آیا سندی بر این گفته معاونت عمرانی بنیاد شهید وجود دارد یا خیر باید گفت: آیا حکم دیوان عدالت اداری بر مبنای اعتراض جریان مدیریت شده صادر شده است و یا بر مبنای شکایت 3 هزار خانواده شهید فقط در استان تهران اعلام گردید؟!
همچین وی علت مخالفت ها را با طرح ساماندهی گلزار شهدا در انس گرفتن مادران شهدا با قبور فرزندشان دانسته و می گوید:« ما به دنبال زیبایی هستیم... مادر شهید به آنجا انس پیدا کرده است؛ اگر دست به مزار شهید بزنیم، با روحیه او بازی کردیم؛ آن مادر شهید به آن مزار عشق می‌ورزد؛ اما دلیل نمی‌‌شود که بگوییم، آن مزار شهید زیباست. آن مادر شهید با مزار آن شهید مأنوس شده است؛ مأنوس شدن که زیبا نیست!».
این اظهارات یک مقام مسئول در بنیاد شهید در حالی صورت گرفته است که قبور شهدا در هر کشوری اسناد تاریخی آن کشور است حتی اگر زیبایی مورد نظر را هم نداشته باشد یادگار 8 سال دفاع مقدس است. آیا می توان ابنیه تاریخی را خراب کرد و دوباره همانند آن را به بهانه زیبایی ساخت؟ زیبایی اسناد تاریخی به یادگار بودن از سالهایی است که همیشه باید در خاطر مردم بماند نه به شکل و شمایل و رنگ آن و انتظار می رود آنان که متولی امور شهدا و ایثارگران هستند بیش از سایر اشخاص به این نکات توجه کنند چرا که مسئولیت اصلی ترویج فرهنگ ایثار و شهادت بر عهده این اشخاص است.
