روزنامه شرق: قضات دادگاه کیفری استان تهران با درخواست عفو همسر قاتل سریالی زنان کرجی موافقت نکردند و او باید تا پایان دوران محکومیت خود در زندان بماند.
این زن که ساحره نام دارد متهم است در قتل هشت‌زن کرجی که شوهرش امید برک مرتکب شده بود، با او همدستی کرده است. امید اولین قتلش را سال 85 مرتکب شد و در ابتدا دو زن را در شمال کشور به قتل رساند و سپس طی دو سال هشت‌زن را نیز در کرج کشت.
سریالی بودن قتل‌هایی که امید مرتکب می‌شد زمانی معلوم شد که پلیس اجساد زنانی را در کرج پیدا کرد که همگی به شیوه‌ای مشابه خفه شده بودند. مقتولان تقریبا در یک منطقه جغرافیایی زندگی می‌کردند. یکی از زنانی که توانسته بود از دست قاتل سریالی فرار کند مشخصات او را به ماموران داد و پلیس با شناسایی پیکان قهوه‌ای‌رنگ این مرد موفق به بازداشتش شد.
امید در بازجویی‌ها به قتل زنان اعتراف کرد و گفت:«من این زنان را سوار ماشین می‌کردم و به آنها پیشنهاد می‌دادم با هم رابطه داشته باشیم وقتی که آنها را به خانه خودم می‌بردم حین برقراری رابطه آنها را با ملحفه‌ای خفه می‌کردم.» متهم در بازجویی‌ها به تک‌تک قتل‌ها با جزییات اعتراف کرد اما آنچه برای ماموران همچنان سوال‌برانگیز بود، اعتراض نکردن همسر امید به اعمال شوهرش بود.
امید در تحقیقات گفت همسرش از قتل سوم به بعد در جریان ماجرا قرار داشت و هر زمانی که او قصد داشت قربانی را به خانه بیاورد، ساحره منزل را ترک می‌کرد. امید گفت:«من بیشتر اوقات همسرم را به خانه مادرم یا مادرزنم در قزوین می‌بردم و او را برای چند روز در آنجا می‌گذاشتم اینطور بود که خانه برای ورود زنان قربانی آماده می‌شد.»
به این ترتیب ساحره هم بازداشت شد. او نیز در تحقیقات اعتراف کرد در جریان قتل‌هایی که همسرش مرتکب می‌شد قرار داشت و وقتی امید می‌خواست وسایل سرقتی از این زنان را بفروشد به او کمک می‌کرد. در نهایت کیفرخواست علیه امید به اتهام قتل 10 زن و ساحره به اتهام معاونت در قتل پنج‌زن کرجی و همکاری در فروش اموال مسروقه صادر شد و هر دو متهم برای محاکمه به شعبه 71 دادگاه کیفری‌استان تهران معرفی شدند. امید در جلسه دادگاه قتل هر 10 زن را قبول کرد و گفت: وقتی آنها را می‌کشتم خیلی آرام می‌شدم.
بعد از قتل این زنان اموالشان را می‌دزدیدم و می‌فروختم یا اینکه به‌عنوان هدیه برای مادر یا همسرم می‌بردم. «امید که سعی داشت همسرش را از اتهام وارده تبرئه کند بارها گفت ساحره در جریان هیچ‌کدام از این قتل‌ها قرار نداشت و نمی‌دانست او آدم می‌کشد. وقتی نوبت دفاع به ساحره رسید او نیز اتهامش را رد کرد و گفت هرآنچه در دادسرا گفته دروغ است و او در جریان جنایات شوهرش نبود.
این متهم گفت: شوهرم می‌گفت باید تا دیروقت کار کند و به همین خاطر من را به قزوین می‌برد و درخانه مادرش می‌گذاشت من هم با شوهرخواهرم کار آرایشگری می‌کردم البته ما در خانه کار می‌کردیم. اینطوری من هم پول کمی به‌دست می‌آوردم. هربار بعد از یک هفته یا 10 روز شوهرم دنبال من می‌آمد و با هم برمی‌گشتیم.» قضات از این زن پرسیدند چطور مواقعی که شوهرت برایت هدیه می‌آورد از او نمی‌پرسیدی این کفش و کیف استفاده شده برای کیست و آن را از کجا به‌دست آورده است؟ یا اینکه وقتی به خانه می‌رفتی و می‌دیدی ملحفه و پرده‌های خانه که امید آنها را دور مقتولان می‌پیچیده کم شده است نسبت به آن اعتراض نمی‌کردی یا سوالی نمی‌پرسیدی؟
چرا همراه او برای فروش طلاها می‌رفتی و نمی‌پرسیدی این طلاها از کجا به‌دست آمده است؟ ساحره نتوانست به هیچ‌کدام از این سوالات پاسخ دهد و اینطور بود که هیات قضات امید را به 11بار قصاص و اعدام محکوم کردند و ساحره نیز به هفت‌سال حبس محکوم شد که این حکم در شعبه 27 دیوانعالی کشور به تایید رسید. حکم امید سه سال پیش در کرج و در ملأعام به اجرا درآمد. ساحره نیز به زندان منتقل شد.
چندی پیش ساحره با توجه به قانون جدید برای بررسی مجدد پرونده‌اش از زندان درخواستی به شعبه 71 دادگاه کیفری‌استان فرستاد و خواستار عفو شد اما با شور قضات و با توجه به جرمی که او مرتکب شده بود این درخواست رد شد و ساحره باید همه دوران محکومیت خود را بگذراند.
