گفت و گو - سعيد احمديان: مانند هميشه اين بار هم محمد موسوي يكي از بهترين هاي تيم ملي واليبال در جام ملت هاي آسيا بود، مسابقاتي كه با قهرماني شاگردان ولاسكو به پايان رسيد، دومين قهرماني متوالي ايران در آسيا. محمد موسوي كه در دو سال گذشته به يكي از ستاره هاي تيم واليبال تبديل شده پس از بازگشت از امارات مي گويد تصور نمي كرده به اين راحتي قهرمان شوند. او در گفت و گو با «جوان آنلاين» از مسابقات قهرماني آسيا و موفقيت هاي اخير تيم ملي واليبال صحبت مي كند.او مي گويد بلند پرواز است و آرزويش كسب مدال جهاني و المپيك است.
براي دومين بار متوالي قهرمان آسيا شديد تا ثابت كنيد واليبال ايران آقاي آسيا است، درباره اين قهرماني صحبت مي كني؟در ورزش حفظ قهرماني هميشه سخت تر است. به هر حال وقتي شما به عنوانه قهرمان در يك رقابت شركت مي كنيد همه تيم ها با انگيزه بيشتري مقابل تيم قهرمان قرار مي گيرند و مي خواهند جام را از تيم قبلي بگيرند. اين مسئله باعث مي شود تا انگيزه اين تيم ها زياد باشد و چون چيزي براي از دست دادن ندارند راحت تر بازي كنند. اما اين شرايط براي تيم قهرمان كه ايران بود دقيقا بر عكس است و فشار و استرس روي بازيكنان است و اين كار را سخت تر مي كرد.
البته با توجه به موفقيت هاي بي نظير واليبال در دو سال گذشته، انتظارت مردم هم از شما بالا رفته و همه پيش از شروع جام ملت ها براي ايران، جام قهرماني را كنار گذاشته بودندخب اين طبيعي بود و به نظر من به جا بود. مردم با توجه به نتايجي كه در ليگ جهاني و رقابت هاي ديگر گرفته ايم نسبت به گذشته انتظار بيشتري دارند و اين انتظارها اگر چه كار ما را سخت تر مي كرد اما با انگيره بالايي كه بچه ها داشتند توانستيم تنها با يك ست باخته دوباره قهرمان شويم.
همان طور كه اشاره كردي تنها با يك ست باخته، فكر مي كردي به اين راحتي قهرمان شويد؟كسي فكرش را نمي كرد به اين آساني قهرمان شويم اما خب بايد در نظر داشته باشيد كه سطح واليبال آسيا همين است اما با توجه به پيشرفتي كه واليبال ايران در سال هاي گذشته داشته توانسته خودش را از سطح آسيا جدا كند و حالا جهاني شده است. به همين خاطر به نظر من قهرماني ايران با اين شرايط قابل پيش بيني بود.
يعني خودت پيش بيني مي كردي كه به راحتي قهرمان آسيا شويد؟قبل از بازي ها با توجه به توانايي هاي واليبالمان در صحبتي كه با كادر فني داشتم مي گفتم مي توانيم بدون حتي يك ست باخته هم قهرمان شويم.البته بايد اعتراف كنم قبل از اينكه به امارات برويم، خيلي مي ترسيدم واليبال ما از آسيا جدا شده و طبيعي بود انگيزه كافي مقابل تيم هاي آسيايي نداشته باشيم.
اين ترس تو در چند بازي ايران در جام ملت ها هم خودش را نشان داد مانند بازي با لبنان كه مقابل اين تيم هر چند قاطع هم برنده شديم اما در ست هاي اول عقب افتاديم، موضوعي كه حتي واكنش ولاسكو را هم پس از بازي به همراه داشتقطعا، خب مقابل لبنان با توجه به فاصله زيادي كه بين واليبال ايران و اين تيم وجود دارد، بچه ها تيم را از پيش برنده مي دانستند اما بايد بگويم انگيزه ما كم نبود . در شروع بازي همان طور كه گفتيد شايد آنها را دست كم گرفتيم اما در ادامه بچه ها به خودشان آمدند و توانستيم فاصله امتيازات را جبران كنيم و برنده شويم. البته بايد بگويم لبنان هم در شروع بازي خيلي خوب كار كرد و با توجه به اينكه چند بازيكن برزيلي و كوبايي الاصل داشتند توانستند از ما جلو بيفتند.
اما نكته مهمي كه در اين مسابقات به چشم آمد، حفظ روحيه تيم پس از عقب افتادن در بازي بود، به طوري كه اين فاصله امتيازي جبران مي شد.اين يكي از نكات مثبت تيم ملي واليبال بود. با توجه به صحبت هاي كادر فني بچه ها به سطحي رسيده اند كه وقتي عقب مي افتند نااميد نمي شوند و حتي تلاششان براي جبران چند برابر مي شود و با جنگندگي و انگيزه بالاتري به مسابقه ادامه مي دهند و نتيجه اين مي شود كه شما ديديد در اين بازي ها در چند ست اين اتفاق افتاد.ما مقابل كره هم در بازي اول يك ست واگذار كرديم اما در فينال كه دوباره با آنها بازي كرديم 3- صفر شكستشان داديم.
در حالي در امارات توانستيد براي دومين دوره پياپي و البته مقتدارانه قهرمان آسيا شويد كه حالا اين كره، ژاپن و چين به عنوان قدرت هاي سابق واليبال قاره كهن آرزويشان اين شده كه يك ست از ايران بگيرند ، اين در حالي است كه تا چند سال پيش ما اين آرزو را داشتيم!دقيقا، يادم مي آيد اولين بار كه با پيراهن تيم ملي واليبال مقابل كره بازي كردم سال 2007 در اندونزي بود. پيش از آن مسابقه 18 بار مقابل كره شكست خورده بوديم و آن بازي را هم واگذار كرديم و نهايت آرزويمان اين بود از اين تيم ها ست بگيريم. اما با برنامه ها و تلاشي كه در دهه گذشته در فدراسيون انجام شد، واليبال ايران يك جهش خيره كننده داشت و پله به پله بالا آمد تا جايي كه حالا اين كره اي ها هستند كه آرزوي امتياز گرفتن از ما دارند.
و نقش ولاسكو هم در اين موفقيت غير قابل انكار استبه طور قطع ولاسكو يكي از نقش هاي اصلي را در اين موفقيت دارد. البته به جز او، بايد بگويم واليبال ايران قبل از ولاسكو پيشرفتش را شروع كرده بود و پشتوانه سازي خوبي شده بود. ما در بازي هاي آسيايي گوانگ جو با معدني به فينال هم رسيده بوديم و نايب قهرمان شده بوديم . اما خب اين سير صعودي با آمدن ولاسكو با تجربه و دانشي كه داشت شدت گرفت . بازي در ليگ جهاني اعتماد به نفس تيم را بالا برده، به صورتي كه ديگر واليبال آسيا براي ايران كوچك شده است.
به بحث پشتوانه سازي اشاره كردي، موضوعي كه در تيم ملي واليبال به وضوح ديده مي شود و در هر رقابتي چند پديده و بازيكن جديدي توسط ولاسكو به واليبال ايران معرفي مي شود.صدرصد ، واليبال ايران استعدادهاي زيادي دارد، استعدادهايي كه بالقوه بودند و حالا با آمدن مربي كاربلدي مانند ولاسكو بالفعل شده اند و او به خوبي اين استعدادها را در مسير درست دارد پرورش مي دهد. به طوري كه الان تيم ملي واليبال يك پشتوانه خوب دارد. به عنوان نمونه ما در جام ملت ها با شش تغيير نسبت به دوره گذشته شركت كرديم اما با قاطعيت بيشترو راحت تر قهرمان شديم، طوري كه جاي خالي ستاره هاي قبلي احساس نشد و حتي تيم با بازيكنان جديد بهتر نتيجه گرفته است.
سقف آروزهاي محمد موسوي كجاست؟آرزو دارم مدال جهاني والمپيك را بگيرم.من آدم بلند پروازي هستم و حتي وقتي واليبال ايران به اين سطح نرسيده بود معتقد بودم كه مي توانيم تيم هاي بزرگ دنيا را شكست دهيم. وقتي ما دو سال پيش در مسابقات قهرماني بين قاره اي به ايتاليا 3- 2 باختيم همه خوشحال بودند كه ما دو ست از تيم بزرگي مانند ايتاليا گرفته ايم. اما من ناراحت بودم كه چرا اين تيم را شكست نداده ايم چون توانايي هاي واليبالمان را مي شناختم و مي دانستم كه جا براي پيشرفت بيشتر از اين داريم.
مصاحبه خوبی بود اما عجبه به غیر از فوتبال به چیز دیگه ای هم پرداختید.این بیچاره ها اینقدر تلاش کردن زحمت کشیدن مقام آوردن اما هیچ کس سراغی ازشون نمی گیره 
