رفته بودم ايلام، كنگره شعر بسيج. جمع خوبي بود و شعراي جوان اين عرصه خودي نشان دادند. زحمت كار را مجموعه بسيج هنرمندان كشيده بود. انتخابشان براي محل برگزاري عالي بود. ايلام در شعر پايداري سرآمد است. از گذشته‌هاي دور بوده و حالا هم توان بالفعلش را دارد. محافلي از اين دست مي‌تواند اين استعداد نهفته را از قوه به فعل درآورد. بردن چنين جشنواره‌هايي به خارج از مركز فرصتي است عالي تا شاعران و هنرمندان بومي فرصت تعامل با اساتيد برجسته اين رشته را بيابند و سطح كيفي آثارشان را ارتقا دهند. به گمان اين قلم شعر ما در هنر‌هاي ايراني است چنانكه رهبر انقلاب نيز به ظرافت، مسئولان فرهنگي را متوجه اين مهم نموده‌اند؛ آنجا كه شعر را «ثروت ملي»خواندند. چنين تعبير اساسي و جاودانه‌اي را ايشان براي هيچ يك از قلمروهاي ديگر فرهنگ و هنر اين ديار به كار نبرده‌اند. بسيار دقيق هم است. چه اگر شعر و شاعران را از فرهنگ اين آب و خاك بگيريم، آنچه باقي مي‌ماند چندان چشمگير نخواهد بود. اگر حافظ، سعدي، فردوسي، خيام، مولانا، ناصرخسرو، جامي، نظامي و... را از فرهنگ اين ديار بگيريم، رنگ و بوي ايراني و اسلامي آن را حذف كرده‌ايم. پس به راستي شعر «ثروت ملي» ما ايرانيان است. از سوي ديگر چنانچه در موسيقي، سينما، نمايش، رمان و... ممالكي در جهان هستند كه سرآمدند، در شعر اما، اين ما هستيم كه نخستين يا لااقل در شمار اولين‌هاييم. بديهي است در اين حال اگر امكانات فرهنگي محدودي داريم، عقلاني آن است كه آنها را صرف بخشي كنيم كه در جهان سرآمديم. ولي در عمل تا امروز به رغم تأكيدات رهبر فرهيخته انقلاب اين ترجيح رخ نداده است. اگر به قدر ساخت يك فيلم فاخر در سال، براي تمام شعر اين سرزمين سرمايه‌گذاري مي‌شد، ترديد نكنيد بركات آن بسيار بيش از وضع موجود بود. هر چند باز هم با دست خالي شعر، ميدان را ترك نكرده و به اذعان تمام اهل فن، در قياس با تمام عرصه‌هاي فرهنگ و هنر، شعر و شاعران تا امروز بيش از همه دين خود را به فرهنگ و ادب اين سرزمين و نيز به انقلاب اسلامي و دفاع مقدس ادا كرده‌اند.
كنگره شعر بسيج در ايلام علاوه بر پاسداشت اين ثروت ملي، توجه به رگه‌هاي پايداري و دفاع مقدس را نصب‌العين قرار داده و مهم‌تر از آن اين ميهماني را به جايي از اين ديار برد كه هم مردان و زنانش سرآمد سال‌هاي جنگ و نبرد بودند و هم در شعر سري بين سرهايند. دكتر «قناديان» و ديگر بر و بچه‌هاي بسيج هنرمندان با دست خالي و با همان امكانات محدودي كه داشتند، اين ثروت ملي و دغدغه رهبر انقلاب را در باب آن پاس داشتند. اميد آنكه ديگر مراكز متولي فرهنگ اين سامان نيز نگاه خود را به شعر و شاعران تصحيح كنند و اسباب رونق اين هنر اصيل ايراني را فراهم سازند تا از اين رهگذر كنگره‌هاي بعدي شعر بسيج نيز با غناي بيشتر و محصولات بهتر بتوان محمل جولان شاعران جوان ايران زمين در پهنه شعر ميهني دفاع مقدس و نيز پنجره‌اي باز براي آشنايي بيشتر مردم ما با آثار فاخر و ارزشمند آنان باشد. ان‌شاءالله
