اما با توجه به سنتي بودن تزريق منابع مالي به پروژهها از سوي بانكها، شبكه بانكي تنها راه براي كسب سرمايه جهت راه اندازي است اما در سال جاري توليدكنندگان از قفل شدن خزانه بانكها خبر ميدهند. در همينباره با مسعود رضايي منش، كارشناس بانكي گفتوگو كردهايم.
در سال جاري چرا بخش خصوصي از حركت انقباضي بانكها ناراضي هستند؟ بهطور طبيعي بانكها همواره منبع اصلي تأمين منابع مالي پروژهها بوده و هستند و بخش خصوصي هم راهي جز استفاده از تسهيلات بانكي ندارد اما به دليل روند خروج سريع سرمايه از بانكها به خاطر افزايش دلالي، سفته بازي و گراني سكه و دلار بانكها با مشكل ورود سپرده مواجه شدند. از سوي ديگر بروز فساد بانكي بزرگ موجب شده بانكها حركت لاك پشتي و محتاط گونه در پيش گيرند.
چرا دولت به عنوان صاحب بانكهاي بزرگ نميتواند در اينباره مثبت عمل كند؟ دولت به اندازهاي از بانكهاي تحت نظارت خود برداشت كرده كه خزانه اين بانكها با معضل خالي شدن روبهرو شدهاند. وقتي بانكي بيش از توان خود تسهيلات ميپردازد نميتوان انتظار داشت كه رفتار انبساطي داشته باشد.
چرا از ساير بازارها چون سرمايه و اوراق قرضه براي بخش خصوصي استفاده نميشود؟ بازار سرمايه در تمام كشورها منبع اصلي تأمين منابع مالي است اما در كشور به دليل احاطه دولت در اين بازار و نبود شركتهاي سرمايهگذار توانمند خصوصي، موجبشده بانكها گزينه بهتري براي اخذ تسهيلات باشند.
فكر ميكنيد با ادامه روند قفل شدن خزانه بانكها ميتوان به اهداف سال توليد ملي دست يافت؟ بعيد بهنظر ميرسد با شرايط تورمي و نرخ بالاي تسهيلات و از طرفي سختگيري بالاي بانكها، بخش خصوصي بتواند حرفي براي گفتن داشته باشد.
راهكار چيست؟ بازنگري قوانين راههاي تأمين منابع مالي براي توليد، افزايش نظارت در شبكه بانكي، افزايش شفافيت در بازار سرمايه و آزاد گذاشتن دست توليدكنندگان بزرگ در انتشار اوراق قرضه ميتواند تا حدودي موانع توليد را كم كند.